Şunu aradınız:: iremashvili (İngilizce - Hollandaca)

let us see what iremashvili has to say about it.
laat ons zien wat iremasjvili er over te zeggen heeft.

on that score iremashvili’s evidence is especially convincing.
op dat gebied vooral is iremasjvili’s getuigenis overtuigend.

such a version, perhaps the most likely, is given by iremashvili.
zulk een lezing, misschien de meest waarschijnlijke, wordt door iremasjvili gegeven.

iremashvili’s recollections are incomparably more vivid and closer to the truth.
iremasjvili’s herinneringen zijn onvergelijkelijk veel levendiger en dichter bij de waarheid.

it is noteworthy that the very thoroughgoing iremashvili says nothing at all about that magazine.
het is opmerkelijk dat de diep op alles ingaande iremasjvili in het geheel niets over dat tijdschrift zegt.

all of this is similar to what we have heard from iremashvili concerning the squabble in the seminary circle.
dit alles is gelijk aan hetgeen wij van iremasjvili gehoord hebben in verband met het geharrewar in de seminariumclub.

iremashvili, who has not only given the first but also the most complete information about the seminary, recalls
iremasjvili, die niet alleen de eerste, maar ook de meest volledige mededelingen omtrent het seminarium gedaan heeft, zegt:

it is more difficult to account for the fact that no one except iremashvili mentions the hooting under joseph’s leadership.
het is moeilijker een reden aan te geven voor het feit, dat niemand behalve iremasjvili van het uitjouwen onder jozefs leiderschap gewag maakt.

yet even iremashvili, who wrote his book not in tiflis but in berlin, maintains that soso was the best pupil in the theological school.
zelfs iremasjvili, die zijn boek niet in tbilisi, maar in berlijn schreef, beweert dat soso de beste leerling van de theologische school was.

iremashvili’s chronology, which is not faultless as a rule, is more reliable in personal matters than in the field of politics.
iremasjvili’s chronologie, die in de regel niet feilloos is, is betrouwbaarder in persoonlijke kwesties dan op het gebied van de politiek.

it would be an error to assume that as an exile and a political enemy iremashvili tries to belittle stalin’s figure or to paint it all black.
het zou een vergissing zijn, aan te nemen dat iremasjvili – als verbannene en politieke vijand – de figuur van stalin tracht te verkleinen of alles zwart schildert.

according to iremashvili, the head of the family, bezo (vissarion) was a person of stern disposition as well as a heartless dipsomaniac.
volgens iremasjvili was het hoofd van het gezin, bezo (vissarion), een man met een ernstige aard zowel als een harteloze dronkaard.

in this case, however, there is also the testimony of iremashvili, who, it is true, was at that time not in tiflis but in gori where he had become a teacher.
in dit geval echter is er ook het getuigenis van iremasjvili, die echter op dat tijdstip niet in tbilisi was, maar in gori, waar hij leraar geworden was. “koba, als een van de leiders die gezocht werden,” zegt hij, “wist, toen hij op het punt was gearresteerd te worden, te ontkomen door het marktplein te verlaten...

he did not want to set any limitations upon his will to power. russia and the whole world must henceforth be his prize.” iremashvili obviously anticipates the facts and attitudes of a much later time.
hij wilde geen grenzen stellen aan zijn wil tot macht. rusland en de hele wereld moesten voortaan de prijs zijn.” iremasjvili anticipeert klaarblijkelijk de feiten en de houdingen van een veel latere tijd.

it might not be amiss for me to add that certain of the guesses i had made on the basis of intentional silences or evasive expressions in soviet publications found their confirmation in iremashvili’s book, which i had the opportunity to read only at the very last moment.
ik meen hier ook te mogen toevoegen dat enige van de gissingen, die ik op grond van opzettelijke verzwijgingen of ontwijkende uitdrukkingen in sovjetpublicaties gemaakt had, hun bevestiging gevonden hebben in iremasjvili’s boek, dat ik pas op het allerlaatste ogenblik gelegenheid gehad heb te lezen.

true, according to iremashvili, during the years of the first revolution he had grown cool to the georgian problem. “national liberation … no longer meant anything to him.
weliswaar was hij, volgens iremasjvili, in de jaren van de eerste revolutie onverschillig tegenover het georgische probleem komen te staan. “nationale bevrijding ... betekende niet langer iets voor hem.

at the congress itself the arguments were not concerned with revolutionary methods; tactical differences of opinion had not yet arisen. iremashvili is obviously in error, and no wonder: throughout 1903 koba was in prison, so iremashvili could not have had any direct impressions of him.
op het congres zelf gingen de argumenten niet over revolutionaire methoden; tactische meningsverschillen waren nog niet gerezen. iremasjvili vergist zich, en geen wonder: het gehele jaar 1903 was koba in de gevangenis, zodat iremasjvili geen rechtstreekse indrukken van hem kon hebben.