Şunu aradınız:: metaglinides – insulin secretagogues (İngilizce - Yunanca)

insulin secretagogues
ΕΚΚΡΙΤΑΓΩΓΑ ΤΗΣ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗΣ

combination with insulin secretagogues
Συνδυασμός με εκκριταγωγά φάρμακα της ινσουλίνης

hypoglycaemia in add-on therapy with insulin or insulin secretagogues
Υπογλυκαιμία κατά την επιπρόσθετη θεραπεία σε ινσουλίνη ή εκκριταγωγά της ινσουλίνης

insulin and insulin secretagogues, such as sulphonylureas, cause hypoglycaemia.
Η ινσουλίνη και τα εκκριταγωγά της ινσουλίνης, όπως οι σουλφονυλουρίες, προκαλούν υπογλυκαιμία.

like other insulin secretagogues, nateglinide is capable of producing hypoglycaemia.
Όπως με άλλους διεγέρτες έκκρισης της ινσουλίνης, η νατεγλινίδη είναι ικανή να προκαλέσει υπογλυκαιμία.

trials investigating the combination with other insulin secretagogues have not been performed.
Δεν έχουν διεξαχθεί δοκιμές για τη διερεύνηση του συνδυασμού με άλλα εκκριταγωγά της ινσουλίνης φάρμακα.

trials investigating the combination with other insulin secretagogues and acarbose have not been performed.
Η χρήση της ρεπαγλινίδης σε περίπτωση δευτεροπαθούς αστοχίας σε εκκριταγωγά της ινσουλίνης φάρμακα δεν έχει διερευνηθεί σε κλινικές μελέτες.

19 trials investigating the combination with other insulin secretagogues and acarbose have not been performed.
Η χρήση της ρεπαγλινίδης σε περίπτωση δευτεροπαθούς αστοχίας σε εκκριταγωγά της ινσουλίνης φάρµακα δεν έχει διερευνηθεί σε κλινικές µελέτες. ∆εν έχουν διεξαχθεί µελέτες για τη διερεύνηση του συνδυασµού µε άλλα εκκριταγωγά της ινσουλίνης φάρµακα και την ακαρβόζη.

the rate and severity of these symptoms did not differ from that seen with other oral insulin secretagogues.
Ο ρυθμός εμφάνισης και η σοβαρότητα αυτών των συμπτωμάτων δεν διέφεραν από εκείνα που παρατηρούνται με άλλα εκκριταγωγά της ινσουλίνης φάρμακα που λαμβάνονται από το στόμα.

use of repaglinide in case of secondary failure to insulin secretagogues has not been investigated in clinical trials.
Πριν θεωρηθεί ότι ένας ασθενής κάνει δευτεροπαθή αστοχία, θα πρέπει να εκτιμηθεί η ρύθμιση της δόσης και η τήρηση της δίαιτας και της άσκησης.Η ρεπαγλινίδη δρα μέσω διαφορετικού σημείου σύνδεσης με βραχεία δράση στα β-κύτταρα.

the risk of hypoglycaemia is increased when eperzan is used in combination with insulin secretagogues (such as sulphonylurea) or with insulin.
Ο κίνδυνος εμφάνισης υπογλυκαιμίας αυξάνεται όταν το eperzan χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με εκκριταγωγά της ινσουλίνης (όπως σουλφονυλουρία) ή με ινσουλίνη.

nateglinide is a rapid, short-acting oral insulin secretagogue.
Η νατεγλινίδη είναι ένας γρήγορος, βραχείας δράσης από του στόματος διεγέρτης της έκκρισης της ινσουλίνης.

it may be necessary to reduce the dose of concomitantly administered insulin secretagogues (such as sulphonylureas) or insulin to reduce the risk of hypoglycaemia when starting eperzan (see sections 4.4 and 4.8).
Κατά την έναρξη του eperzan μπορεί να είναι απαραίτητη η μείωση της δόσης των συγχορηγούμενων εκκριταγωγών της ινσουλίνης (όπως οι σουλφονυλουρίες) ή της ινσουλίνης για τη μείωση του κινδύνου εμφάνισης υπογλυκαιμίας (βλέπε παραγράφους 4.4 και 4.8).

when eperzan is used in combination with insulin secretagogues (such as sulphonylureas) or insulin, patients should be advised to take precautions to avoid hypoglycaemia while driving and using machines (see section 4.4).
Όταν το eperzan χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με εκκριταγωγά της ινσουλίνης (όπως σουλφονυλουρίες) ή ινσουλίνη, στους ασθενείς θα πρέπει να συνιστάται η λήψη προφυλάξεων για την αποφυγή υπογλυκαιμίας κατά την οδήγηση και τη χρήση μηχανών (βλέπε παράγραφο 4.4).

however, patients should be alerted to the risk of hypoglycaemia when canagliflozin is used as add-on therapy with insulin or an insulin secretagogue, and to the elevated risk of adverse reactions related to volume depletion, such as postural dizziness (see sections 4.2, 4.4 and 4.8).
Ωστόσο, οι ασθενείς πρέπει να ενημερώνονται σχετικά με τον κίνδυνο υπογλυκαιμίας όταν η καναγλιφλοζίνη χρησιμοποιείται ως επιπρόσθετη θεραπεία σε ινσουλίνη ή σε κάποιο εκκριταγωγό της ινσουλίνης, καθώς και για τον αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ανεπιθύμητων ενεργειών που σχετίζονται με μείωση του όγκου, όπως η ζάλη θέσης (βλέπε παραγράφους 4.2, 4.4 και 4.8).