Şunu aradınız:: n vitro dna repair (İngilizce - Yunanca)

dna repair
επιδιόρθωση dna

dna repair synthesis
επανόρθωση της σύνθεσης του dna

reverse mutation assay (e. coli) dna repair
ΚΡΕΜΜΥΔΙ (υγρό χυμοτοπίων) (ωμό και μαγειρευμένο)

a micronucleus study and a dna repair study in rats were also negative.
Μια μικροπυρηνική μελέτη και μια μελέτη αποκατάστασης dna σε αρουραίους ήταν επίσης αρνητικές.

genetic manipulation, also known as in-vitro dna recombination, has become a simple technology with the help of commercially available enzymes and reagents.
Οι γενετικές επεμβάσεις, γνωστές και ως ανασυνδυασμός του dna in vitro, έχουν αποβεί, με τη βοήθεια ενζύμων και αντιδραστηρίων που κυκλοφορούν στο εμπόριο, μια απλή τεχνική μέθοδος.

this binding to dna triggers a cascade of events affecting several transcription factors, dna binding proteins, and dna repair pathways, resulting in perturbation of the cell cycle.
Αυτή η δέσμευση στο dna πυροδοτεί μια σειρά συμβαμάτων που επηρεάζουν αρκετούς παράγοντες μεταγραφής, τις δεσμευτικές πρωτεΐνες του dna και τις οδούς αποκατάστασης του dna, οδηγώντας σε διαταραχή του κυτταρικού κύκλου.

in addition to its role in such reactions, nad is the source of adp-ribose for the dna repair mechanism which is activated by a variety of dna-breaking mutagens and other toxins.
Αρκετή ποσότητα του νικοτιναμιδίου που απελευθερώνεται απ' αυτή την αντίδραση "πολυ-μεταφοράς" της adp-ριβόζης, μεταβολίζεται περαιτέρω και στη συνέχεια απεκκρίνεται.

in in vivo studies in rats, atazanavir did not induce micronuclei in bone marrow, dna damage in duodenum (comet assay), or unscheduled dna repair in liver at plasma and tissue concentrations exceeding those that were clastogenic in vitro.
Σε μελέτες in vivo σε αρουραίους η atazanavir δεν προκάλεσε μικροπυρήνες στο μυελό τον οστών, βλάβη του dna στο δωδεκαδάκτυλο (προσδιορισμός comet), ή μη προγραμματισμένη αποκατάσταση του dna στο ήπαρ σε συγκεντρώσεις πλάσματος και ιστών μεγαλύτερες από αυτές που προκαλούσαν διαιρέσεις in vitro.

however, different types of evidence suggest indirect modes of action (e.g. oxidative damage by reactive oxygen species, interaction with critical thiol groups of proteins, inhibition of dna repair enzymes) especially at the chromosome and genome level.
Ωστόσο, διάφοροι τύποι ενδείξεων υποδηλώνουν διάφορους τρόπους δράσης (δηλ. οξειδωτικές βλάβες από δραστικούς τύπους οξυγόνου, αλληλεπίδραση με κρίσιμες ομάδες θειόλης των πρωτεϊνών, αναστολή των ενζύμων αποκατάστασης του dna), ειδικά στο επίπεδο των χρωμοσωμάτων και του γονιδιώματος.