您搜索了: plasmareninaktivität (德语 - 波兰语)

doxazosin kann die plasmareninaktivität und die renale ausscheidung von vanillinmandelsäure beeinflussen.
8/ 24 doksazosyna może wpływać na aktywność osoczową reniny i wydalanie z moczem kwasu wanilinomigdałowego.

die gabe von doxazosin kann sich auf die plasmareninaktivität und die ausscheidung von vanillinmandelsäure im harn auswirken.
doksazosyna może wpływać na aktywność osoczową reniny i wydalanie z moczem kwasu wanilinomigdałowego.

unter langzeittherapie kam es nur in seltenen fällen zu einer erhöhten plasmareninaktivität und zu tachykardie.
podczas leczenia długotrwałego rzadko występowały zwiększenie osoczowej aktywności reniny i tachykardia.

in seltenen fällen war die langzeitbehandlung mit einer zunahme der plasmareninaktivität und einer tachykardie verbunden.
podczas leczenia długotrwałego rzadko obserwowano zwiększenie aktywności reninowej osocza i tachykardię.

die blutdruck senkende wirkung wird von einem leichten anstieg der filtrationsfraktion, des renalen gefäßwiderstands und der plasmareninaktivität begleitet.
obniżeniu ciśnienia towarzyszy nieznaczne zwiększenie ilości przesączu kłębuszkowego, oporu naczyń nerkowych i aktywności reninowej osocza.

indirekt kommt es zu einer reduzierung des plasmavolumens mit anschließender zunahme von plasmareninaktivität und aldosteronsekretion sowie einer verstärkten ausscheidung von kalium und einer verminderten kaliumkonzentration im serum.
sposób działania tiazydowych leków moczopędnych polega na hamowaniu transportu błonowego na+cl - poprzez konkurowanie o miejsca cl -, w wyniku czego wpływają one na proces wchłaniania zwrotnego elektrolitów: bezpośrednio zwiększając wydalanie sodu i chlorków w ilościach w przybliżeniu równoważnych, oraz pośrednio przez to działanie moczopędne zmniejszając objętość osocza, co następnie zwiększa aktywność reninową osocza, wydzielanie aldosteronu, wydalanie potasu z moczem i zmniejsza stężenie potasu we krwi.

die diuretische wirkung von hydrochlorothiazid reduziert das plasmavolumen, erhöht die plasmareninaktivität und die aldosteronsekretion und infolgedessen den renalen kalium- und bikarbonatverlust und senkt den serumkaliumspiegel.
działanie moczopędne hydrochlorotiazydu powoduje zmniejszenie objętości osocza, zwiększenie aktywności reninowej osocza, zwiększenie wydzielania aldosteronu, co prowadzi do zwiększenia utraty potasu i dwuwęglanów z moczem i zmniejszenia stężenia potasu w surowicy.

die diuretische wirkung von hydrochlorothiazid reduziert das plasmavolumen, erhöht die plasmareninaktivität und die aldosteronsekretion gefolgt von einer erhöhten kalium- und bikarbonatausscheidung über den urin und einer abnahme des serumkaliumspiegels.
moczopędne działanie hydrochlorotiazydu zmniejsza objętość osocza, zwiększa aktywność osoczowej reniny oraz zwiększa wydzielanie aldosteronu co w konsekwencji prowadzi do zwiększenia wydalania potasu i dwuwęglanów w moczu oraz zmniejszenia stężenia potasu w surowicy krwi.

obwohl die primäre wirkung vom renin-angiotensin-aldosteron-system vermittelt wird, ist lisinopril auch bei hypertensiven patienten mit geringer plasmareninaktivität wirksam.
chociaż główne działanie leku jest przekazywane przez układ renina- angiotensyna- aldosteron, lizynopryl jest również skuteczny u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym z małą aktywnością reniny w osoczu.

die hemmung von ace resultiert in einer reduktion von angiotensin ii im plasma, welche zu einer gesteigerten plasmareninaktivität führt (durch hemmung des negativen feedbacks der reninfreisetzung) und zu einer verminderten sekretion von aldosteron.
zahamowanie aktywności ace powoduje zmniejszenie stężenia angiotensyny ii w osoczu, co prowadzi do zmniejszenia aktywności reninowej osocza (poprzez zahamowanie zwrotnego wydzielania reniny) oraz zmniejszenia wydzielania aldosteronu.

während andere ras-hemmer (acei und angiotensin-ii- rezeptorblocker (arb)) einen kompensatorischen anstieg der plasmareninaktivität (pra) verursachen, nimmt die pra bei bluthochdruckpatienten durch die behandlung mit aliskiren um etwa 50 bis 80% ab.
podczas, gdy inne środki hamujące układ renina-angiotensyna (inhibitory ace i antagoniści receptorów angiotensyny ii) powodują kompensacyjne zwiększenie aktywności reninowej osocza, leczenie aliskirenem zmniejsza aktywność reninową osocza u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym o około 50 do 80%.