您搜索了: kilangan ko na matulog para may lakas mamaya (他加禄语 - 英语)

matulog ka sa tamang oras para may lakas ka palage
matulog ka sa tamang oras

gusto ko na matulog
i like the kind and loving ones

kailangan ko na matulog in english
kailangan na

gabi na talaga, kaya kailangan ko na matulog.
it's very late, so i should already be in bed.

kailangan ko na matulog, maaga pa pasok ko bukas
i need to go to bed, i'm early in the morning

natutuhan ko na mahalaga na alam mo kong ano ang pangarap mo sa buhay para may mga paraan para maisagawa ang iyung mga pangarap
i have learned that it is important that i know what your dreams are in life so that there are ways to make your dreams come true.

kapag 32 ko na tutulungan ko ang mga batang hindi nag-aaral at bibigyan ko ang kanilang mga magulang ng trabaho para may gagastuhin sila
i will help them with unsolicited replacements

nag tarbaho ako sa bahay at nag lulu to ako nang page kain at pag katapos kung pag luluto ay komain kami at nag katapos namin komain ay nag huhugas ako nang paingan at nag katapos namin komain ay na liligo ako at pag katapos ko na ligo ay nag bibihis ako pag katapos kung ng bihis ay nag lalabah ako nang damit namin para may ma suot kami
i worked at home and i took a page kain and then when we cooked we ate and then after we ate i washed my hands and then we ate i took a shower and then i took a shower and after i took a bath i got dressed and then when i got dressed i washed our clothes so we could wear something

parang iniisip ko na sasanayin kong umalis mag isa. pero sa mas malapit lang, teenager na ako po. dati hindi ako makakalabas ng bahay mag isa lang.sa playground para may kalaro ako po.kapag nasa kalsada baka masagasaan o maaksidente ako po.
i think i'm training to leave one. but in the near future, i'm a teenager. once i could not get out of the house just one.in the playground for a playmate. when i was on the road i could go through a traffic accident or accident.

naaawa na din po ako sa parents ko na kahit walang makain bastat mabigay lng po yong pera na pamasahe at allowance ko na every week is 300 pesos. sobrang nagtitipid po talaga ako dahil po sa kapus kami sa pera at wala din po akong maayos na gudget po katulad ng laptop. isa sa napakalaking tulong sa amin ay may laptop po para may magamit po kami during sa reporting and thesis time po.
i also feel sorry for my parents that even if no one can eat bastat mabigay lng po yong pera na fare and allowance ko na every week is 300 pesos. i really save a lot because we are unlucky with money and i also don't have a good gudget like a laptop. one of the great help to us is to have a laptop so that we can use it during reporting and thesis time.

"pero mommy! hindi pwede! paano kami? alam niyo naman pong may tinutulungan kaming bahay-ampunan diba?" giit ni cleeya,kahit ako nalulungkot ako sa desisyon ng aming mga magulang. "alam namin yun hija pero kailangan niyo rin masanay na maging independent... hindi pwedeng nakadepende lang kayo samin----" "mommy! hindi kami dumedepende sayo sa inyo!" "cleeya! lower your voice!" "jela--" "makinig na lang tayo" kailangan ko pang mag puppy eyes para pumayag siya. haist kahit ako di ko sila maintindihan kung bakit nila ginagawa samin to, mabuti naman kaming anak,masipag kaming mag aral,hindi kami mahilig lumibot,aalis lang siguro kami kapag kailangan. hindi rin kami mahilig umattend ng parties, birthday at kahit ano pa yan,lagi lang kaming nasa bahay. atleast diba wala kaming binibigay na sakit sa ulo sa kanila. pero bakit kailangan maging ganito? huhuhu pano na yung tinutulungan naming mga bata? yes nag sponsor kami sa mga bata na nasa bahay ampunan. tuwing linggo pumupunta kami para sa mga bata. simula nung nag 15 kami naisip namin na tumulong sa mga batang iniiwan ng mga magulang nila minsan na rin kaming tumutulong sa mga batang kalye. yes mayaman kami kaya gusto rin naming ishare yung biyaya na natatanggap namin. sabi nga ni mommy share your blessing so yeah ganun nga ang ginagawa namin,though mahirap pero mahal namin itong ginagawa namin. paminsan minsan naman pag nasa trip o kaya sinipag hehehe isasama namin sila sa lakad namin ni cleeya. yes mahilig kaming mag travel,mahilig kaming mag hiking kaso takot akong umakyat ng bundok hahahaha takot ako sa matataas. "jela! are you listening?" "p-po? hehehe sorry mommy" nag peace sign lang ako kay mommy. gosh nag lalakbay na pala ako? "gaya ng sinabi namin ni mareng claire magiging independent kayo simula bukas--" "bukas?!" "yes tomorrow, may titirhan kayong condo binili na namin yun para sa inyo..pero! wala kayong kotse,wala kayong credit cards bibigyan namin kayo ng allowance" paliwanag ni mommy. "pero pang isang linggo lang.. maghahanap kayo ng trabaho,mag tatrabaho kayo para may pera kayo sa pang araw araw" paliwanag rin ni tita claire. "mommy di sapat yun paano yung tinutulungan naming nga bata?" "yes tita jade tama si jela,saka mommy kami?magtatrabaho? eh nag aaral kami mommy!" putspang life to anyare? "no buts and what ifs! yun din ang gusto ng mga daddy niyo" "pero pwede namang umuwi kami dito paminsan minsan right mommy?" please mom umo-o ka-- "sa states kami titira at! sinabihan ko na ang caretaker na bawal kayo dito" tapos kumindat pa si mommy. "hanggang kailan to tita claire?" "tatawagan na lang namin kayo" *** "pero mommy! hindi pwede! paano kami? alam niyo naman pong may tinutulungan kaming bahay-ampunan diba?" giit ni cleeya,kahit ako nalulungkot ako sa desisyon ng aming mga magulang. "alam namin yun hija pero kailangan niyo rin masanay na maging independent... hindi pwedeng nakadepende lang kayo samin----" "mommy! hindi kami dumedepende sayo sa inyo!" "cleeya! lower your voice!" "jela--" "makinig na lang tayo" kailangan ko pang mag puppy eyes para pumayag siya. haist kahit ako di ko sila maintindihan kung bakit nila ginagawa samin to, mabuti naman kaming anak,masipag kaming mag aral,hindi kami mahilig lumibot,aalis lang siguro kami kapag kailangan. hindi rin kami mahilig umattend ng parties, birthday at kahit ano pa yan,lagi lang kaming nasa bahay. atleast diba wala kaming binibigay na sakit sa ulo sa kanila. pero bakit kailangan maging ganito? huhuhu pano na yung tinutulungan naming mga bata? yes nag sponsor kami sa mga bata na nasa bahay ampunan. tuwing linggo pumupunta kami para sa mga bata. simula nung nag 15 kami naisip namin na tumulong sa mga batang iniiwan ng mga magulang nila minsan na rin kaming tumutulong sa mga batang kalye. yes mayaman kami kaya gusto rin naming ishare yung biyaya na natatanggap namin. sabi nga ni mommy share your blessing so yeah ganun nga ang ginagawa namin,though mahirap pero mahal namin itong ginagawa namin. paminsan minsan naman pag nasa trip o kaya sinipag hehehe isasama namin sila sa lakad namin ni cleeya. yes mahilig kaming mag travel,mahilig kaming mag hiking kaso takot akong umakyat ng bundok hahahaha takot ako sa matataas. "jela! are you listening?" "p-po? hehehe sorry mommy" nag peace sign lang ako kay mommy. gosh nag lalakbay na pala ako? "gaya ng sinabi namin ni mareng claire magiging independent kayo simula bukas--" "bukas?!" "yes tomorrow, may titirhan kayong condo binili na namin yun para sa inyo..pero! wala kayong kotse,wala kayong credit cards bibigyan namin kayo ng allowance" paliwanag ni mommy. "pero pang isang linggo lang.. maghahanap kayo ng trabaho,mag tatrabaho kayo para may pera kayo sa pang araw araw" paliwanag rin ni tita claire. "mommy di sapat yun paano yung tinutulungan naming nga bata?" "yes tita jade tama si jela,saka mommy kami?magtatrabaho? eh nag aaral kami mommy!" putspang life to anyare? "no buts and what ifs! yun din ang gusto ng mga daddy niyo" "pero pwede namang umuwi kami dito paminsan minsan right mommy?" please mom umo-o ka-- "sa states kami titira at! sinabihan ko na ang caretaker na bawal kayo dito" tapos kumindat pa si mommy. "hanggang kailan to tita claire?" "tatawagan na lang namin kayo" ***
mymemory.translated.net