您搜索了: arbeidshoeveelheid (荷兰语 - 英语)

de arbeidswaarde is de waarde van de in het product stekende arbeidshoeveelheid, het arbeidsloon is de koopprijs van de in de productie aangewende arbeidskracht.
the labour value is the value of the quantity of labour worked into the product; the worker’s wages is the selling price of the labour power used up in production.

en net zoals men pas achteraf kan vaststellen, of de totale arbeidshoeveelheid die in een industrietak uitgegeven is, maatschappelijk noodzakelijk was of gedeeltelijk verspild is, zo kan men ook pas achteraf nauwkeurig de waarde van een waar bepalen.
and since it is only after the event that we find out whether the quantity of labor expended in an industrial branch has been expended in a socially necessary way or whether part of it has been wasted, it is only after the event that we are able to determine the exact value of a commodity.

hoe kleiner de arbeidshoeveelheid, dood en levend, die het transport van de waar over een gegeven afstand vereist, des te groter de productieve kracht van de arbeid en omgekeerd.[18]
the smaller the amount of dead and living labour required for the transportation of commodities over a certain distance, the greater the productive power of labour, and vice versa.[18]

3. algemene overgang naar de berekening in arbeidsuren van de objectieven en realisaties van het plan, in de plaats van een berekening in prijzen, teneinde de verdeling van het maatschappelijke product tussen accumulatiefonds en consumptiefonds en tussen de verschillende delen van die fondsen doorzichtiger te maken (pp. 517 tot 520). bahro stelt eveneens op een treffende manier de evidente correlatie vast tussen die berekening van het plan in arbeidshoeveelheden en de “balans van de individuele tijd” van de producenten, wat een doorzichtige en globaliserende dynamiek van het sociaal-economische proces, meetbaar voor elk individu, doet ontstaan.
a generalized transition to calculating the objectives and achievements of the economic plan in working hours instead of prices, in order to make the division of social product between consumption funds and accumulation funds more transparent. (pp.517–520) bahro also strikingly establishes the obvious correlation between this method of calculating the plan on the basis of quantities of labor and the “actual expenditure of individual time” by the producers; this creates a clear and generalized dynamic of socioeconomic progress measurable by each individual.