Usted buscó: forbannelse (Noruego - Lituano)

forbannelse
prakeikimas

deres munn er full av forbannelse og bitterhet.
jų burna pilna keiksmų ir kartumo,

se, jeg legger idag frem for eder velsignelse og forbannelse:
Štai aš padedu prieš jus šiandien palaiminimą ir prakeikimą.

du vil legge et dekke over deres hjerte, din forbannelse vil bli dem til del.
suteik jų širdims skausmo. prakeikimas tekrinta ant jų.

av samme munn utgår velsignelse og forbannelse. mine brødre! dette må ikke være så.
iš tų pačių lūpų plaukia ir laiminimas, ir prakeikimas. bet taip, mano broliai, neturi būti!

hans munn er full av forbannelse og av svik og vold; under hans tunge er ulykke og ondskap.
jo burna pilna keiksmų, smurto, apgaulės; po jo liežuviu­nelaimė ir tuštybė.

han klædde sig i forbannelse som sin klædning, og den trengte som vann inn i hans liv og som olje i hans ben.
jis apsivilko prakeikimu kaip drabužiu, todėl kaip vanduo jis teįsisunkia į kūną, kaip aliejus į kaulus.

så vil jeg gjøre med dette hus som med silo, og denne by vil jeg gjøre til en forbannelse for alle jordens folkeslag.
tai aš padarysiu šituos namus kaip Šiloją ir šitą miestą keiksmažodžiu visoms tautoms’ ”.

og disse skal stå på fjellet ebal og lyse forbannelse: ruben, gad og aser og sebulon, dan og naftali.
o ant ebalo kalno stovės rubeno, gado, ašero, zabulono, dano ir neftalio giminės, kurie prakeiks.

kanskje min far kjenner på mig og så tror at jeg vil ha ham til narr, og jeg kommer til å føre en forbannelse over mig og ikke en velsignelse.
jei mano tėvas mane palytės, tada pasirodysiu kaip apgavikas. taip užsitrauksiu prakeikimą­ne palaiminimą”.

han elsket forbannelse, og den kom over ham; han hadde ikke lyst til velsignelse, og den blev langt borte fra ham;
jis mėgo prakeikimą, tegu jis užklumpa jį; jis nemėgo palaiminimo, tebūna jis toli nuo jo.

for jeg har kunngjort ham at jeg vil dømme hans hus for alltid for den misgjernings skyld at han visste at hans sønner førte forbannelse over sig, men allikevel ikke holdt dem i age.
aš paskelbiau jam, kad nubausiu jo namus už nusikaltimą, apie kurį jis žino, nes jo sūnūs bjauriai elgėsi, o jis jų nesudraudė.

derfor fortærer forbannelse jorden, og de som bor på den, må bøte; derfor brenner jordboerne, og det blir bare få mennesker igjen.
todėl prakeikimas ryja žemę ir naikina jos gyventojus, todėl žemės gyventojai sudeginti ir žmonių mažai belikę.

jeg vil la dem bli mishandlet av alle jordens riker og lide ondt, og jeg vil gjøre dem til hån og til et ordsprog, til spott og til forbannelse på alle de steder jeg driver dem bort til.
aš juos padarysiu baidykle visoms žemės karalystėms, gėda ir patarle, pašaipa ir keiksmažodžiu visose vietose, kur juos išvysiu.

og fra dem skal alle judas bortførte som er i babel, hente en forbannelse og si: herren gjøre med dig som med sedekias og med akab, som babels konge stekte i ilden,
judo tremtiniams babilone šie bus keiksmažodžiu, ir jie sakys: ‘viešpats tepadaro tau kaip zedekijui ir ahabui, kuriuos babilono karalius iškepė ugnyje’.

herren skal sende forbannelse, forferdelse og trusel mot dig i alt det du rekker din hånd ut til og tar dig fore, inntil du blir ødelagt og hastig går til grunne for dine onde gjerningers skyld, fordi du forlot mig.
viešpats siųs tau prakeikimą, sumišimą ir nepasisekimą visame, ką darysi, iki tave visai sunaikins dėl tavo piktų darbų, nes apleidai mane.

og herren kunde ikke mere tåle det for eders onde gjerningers skyld, for de vederstyggeligheters skyld som i gjorde, og så blev eders land til en ørken og en ødemark og til en forbannelse, så ingen bor der, som det sees på denne dag.
jis nebegalėjo daugiau pakęsti jūsų piktų darbų ir jūsų daromų bjaurysčių, todėl jūsų kraštas tapo dykyne, pasibaisėjimu bei keiksmažodžiu ir liko be gyventojų, kaip matome šiandien.

og dette vann som volder forbannelse, skal trenge inn i dine innvoller, så din buk hovner op og dine hofter svinner inn. og kvinnen skal si: amen! amen!
Šitas vanduo, nešantis prakeikimą, teįeina į tavo vidų, kad tavo pilvas išsipūstų ir šlaunys imtų pūti’. moteris atsakys: ‘amen, amen’.

han sa til sin mor: de elleve hundre sekel sølv* som blev tatt fra dig, og som du har uttalt forbannelse over, så også jeg hørte på det - disse penger er hos mig; det er jeg som har tatt dem. da sa hans mor: velsignet være du, min sønn, av herren! / {* dmr 16, 5.}
jis tarė savo motinai: “tu prakeikei tą, kuris paėmė iš tavęs tūkstantį šimtą sidabrinių. tie pinigai yra pas mane. aš juos paėmiau”. jo motina tarė: “viešpats telaimina tave, mano sūnau”.