Hai cercato la traduzione di transpordiressursse da Estone a Polacco

osalevad riigid, kes ei saa sobivaid transpordiressursse kättesaadavaks muuta, peaksid sellest viivitamata teatama komisjonile.
państwo uczestniczące, które nie posiada odpowiednich dostępnych zasobów transportowych powinno niezwłocznie poinformować o tym fakcie komisję.

liikmesriikide eraldatud transpordi täiendamine, andes täiendavaid transpordiressursse, mida on vaja kiirreageerimise tagamiseks suurõnnetuste korral;
uzupełnienie transportu dostarczonego przez państwa członkowskie dodatkowymi środkami transportowymi, koniecznymi do zapewnienia możliwości szybkiego reagowania w przypadku poważnej sytuacji nadzwyczajnej;

komisjon koondab kättesaadavaid transpordiressursse käsitleva teabe ja edastab selle võimalikult kiiresti taotluse esitanud osalevale riigile ja teistele osalevatele riikidele.
komisja zbiera informacje na temat dostępnych zasobów transportowych i przekazuje je tak szybko, jak to tylko możliwe, państwu uczestniczącemu składającemu wniosek oraz pozostałym państwom uczestniczącym.

põhjendus(ed), miks on mehhanismi raames toimuva kodanikukaitsealase reageerimise tõhususe tagamiseks vaja täiendavaid transpordiressursse.
powód (powody), dla których dodatkowe zasoby transportowe są niezbędne do podjęcia skutecznych działań w zakresie ochrony ludności w ramach mechanizmu.

liikmesriikide antava transpordi täiendamine, rahastades täiendavaid transpordiressursse, mis on vajalikud kiirreageerimise tagamiseks artikli 1 reguleerimisalasse kuuluvate suurõnnetuste korral.
uzupełnianie zasobów transportowych z państw członkowskich przez finansowanie dodatkowych zasobów transportowych niezbędnych do zapewnienia szybkiego reagowania na poważne sytuacje nadzwyczajne objęte zakresem stosowania art. 1.

andes ja jagades teavet varustuse ja transpordiressursside kohta, mida liikmesriigid saavad kättesaadavaks teha, eesmärgiga sellist varustust ja transpordiressursse koondada;
dostarczanie i wymianę informacji dotyczących zasobów sprzętowych i transportowych, które mogą być udostępniane przez państwa członkowskie, z myślą o ułatwianiu wspólnego korzystania z tych zasobów;

liit peaks toetama ja täiendama liikmesriikide panust, aidates liikmesriikidel nende transpordiressursse koordineerida ja ühendada ning osaleda vajaduse korral ja teatavatel tingimustel täiendavate transpordivõimaluste rahastamisel, võttes arvesse olemasolevaid süsteeme.
unia powinna wspierać i uzupełniać wysiłki państw członkowskich, ułatwiając im koordynację i łączenie ich zasobów transportowych w jedną pulę oraz przyczyniając się, w razie potrzeby, do finansowania dodatkowych środków transportu w oparciu o określone kryteria oraz z uwzględnieniem istniejących systemów.

ettepaneku üksikasjalik selgitus põhiettepanekute kokkuvõte on järgmine. 1. transport a) praegune olukord praegu vastutab iga üksik liikmesriik kodanikukaitseabi jaoks vajaliku transpordi korraldamise eest. kättesaadavate transpordivõimaluste puudumine on olnud kõige keerulisem probleem, mis on vähendanud euroopa kodanikukaitse abimissioonide tõhusust. viimaste missioonide käigus teatasid mitmed liikmesriigid, et nendel on võimalik pakkuda taotletud abi, kuid neil ei ole võimalik korraldada transporti. põhjuseid on mitmeid ning erinevaid. mitte kõikidel liikmesriikide kodanikukaitsega tegelevatel ametiasutustel ei ole õhutranspordivõimalusi, millele nad saaksid kogu aeg kindlad olla. mõnel juhul ei ole kehtestatud korda, mis käsitleks riikliku militaartranspordi kasutamist kodanikukaitseabi transportimiseks. Äriotstarbeliste õhusõidukite kasutamise korraldamine on tihti tülikas ja aeganõudev. liikmesriigid võivad taotleda samade transpordivõimaluste kasutamist. lisaks sellele ei ole transpordikulud mõnel juhul vastavuses abi rahalise väärtusega. mõju hindamises esitatu kohaselt viivad kõnealused probleemid tihti selleni, et vajatud abi saatmisel tekib viivitus või seda ei saadeta üldse välja. isegi juhul kui liikmesriigid otsustavad kanda transpordi rahalised kulud, on kõnealustel kuludel negatiivne mõju missiooni ulatusele või selle pikkusele ning seega minimeerivad need ühenduse kodanikukaitseabi positiivset mõju. b) ettepanekud Ühendus peaks püüdma teha kõnealuses valdkonnas taotlema tihedamat koostööd. nii ühenduse rahalise kui ka praktilise abi tulemuseks transpordi hankimisel kodanikukaitseabi jaoks on see, et kättesaadava abi maht kasvab. sellega soodustatakse koostööd ning võimaldatakse märgatavamalt tõestada meie ühtekuuluvust abi vajavate riikidega. see kinnitab liikmesriikidele, et nad võivad ühenduse kodanikukaitseabile kindlad olla isegi juhul, kui nende endi transpordivõimalused on ammendatud, ebapiisavad või kui need ei ole kättesaadavad. kõige tähtsam on, et sedasi on ühendusel võimalik päästa rohkem inimelusid ning tagada õnnetuste tõttu kannatavatele inimestele reaalset ja õigeaegset abi. seepärast peaks nõukogu otsus sisaldama uut lähenemisviisi, mis käsitleb kodanikukaitseabi transporti mehhanismi raamistikus. peamised põhimõtted on järgmised: i) riikliku kodanikukaitseabi transport jääb esmatähtsaks kohustuseks igale riigile, kes pakub mehhanismi kaudu abi. käesoleva ettepanekuga rõhutatakse kõnealust kohustust ning liikmesriikidelt nõutakse meetmete võtmist kodanikukaitseabi õigeaegse transpordi tagamiseks; ii) võimaluse korral peaksid liikmesriigid ühise panuse abil üritama oma transpordiressursse jagada, et abi maksimeerida ning tagada selle kiire kohaletoimetamine; iii) ühenduse rahastamist[7] tuleks kasutada ettevaatusabinõuna, kui riiklik transport ei ole kättesaadav, piisav või kui seda ei ole võimalik tõhusalt kohale toimetada. selle abil võimaldatakse komisjonil suurõnnetuste puhul mobiliseerida kiire reageerimise tagamiseks vajalikud täiendavad transpordivõimalused, mis ei ole muidu kättesaadavad. täiendavate transpordivõimaluste üksikasjalikud mobiliseerimiseeskirjad kehtestatakse vastavalt artiklis 13 sätestatud menetlusele. 2. euroopa kiirreageerimisvõime suunas a) praegune olukord Ühenduse kodanikukaitse abimissioone rakendatakse meeskondade, ekspertide ning varustuse abil, mille liikmesriigid on vabatahtlikkuse alusel kättesaadavaks muutnud. seepärast on käesoleva otsuse artiklis 3 nõutud, et liikmesriigid määraks varem kindlaks need meeskonnad ja eksperdid, kes on ühenduse mehhanismi raames missioonideks kättesaadavad. artikli 4 punktiga d tehakse komisjonile ülesandeks rakendada missiooniosaliste valmisolekut täiustavat koolitusprogrammi, mis koosneb kursustest, õppustest ning ekspertide vahetusest. Ükskõik kui väärtuslikud kõnealused elemendid ka ei oleks, on nad euroopa Ülemkogu taotletud kiirreageerimisvõime arendamise jaoks ebapiisavad. seda on kinnitatud ka elis toimuvate terrorirünnakute puhul kättesaadavale kodanikukaitseabile keskendunud reageerimisvõimealases hindamises. kõnealusest hindamisest on ilmnenud teatavad reageerimisvõimega seotud puudused mitmes valdkonnas, kus vastastikune abi on tõenäoliselt vajalik.[8] nendega peab tegelema selle tagamiseks, et ühendus saaks vajaduse korral ühiselt abi pakkuda. lisaks sellele on varasem kogemus näidanud, et igal vabatahtlikul vastastikuse abistamise süsteemil on oma piirangud, eelkõige juhul kui samasugused ohud mõjutavad samaaegselt mitmeid riike (nt samal ajal toimuvad terrorirünnakud mitmel pool euroopas, metsatulekahjud, üleujutused). lühidalt öeldes ei pruugi liikmesriikide abi olla piisav, et tagada kodanikukaitsealane kiirreageerimine kõikide õnnetuste korral. b) ettepanekud käesoleva ettepanekuga esitatakse neli uuendust, mis väljendavad euroopa liidu püüdlusi seoses liikmesriikide kodanikukaitsemoodulitel põhineva kiirreageerimisvõime arendamisega elis. esiteks kinnitatakse sellega nõukogus juba 18. mail 2004 kokkulepitud kord, kui võeti vastu üksikasjad, mis käsitlevad sõjalise andmebaasi sisu muutmist mehhanismile kättesaadavaks. vastavalt kõnealustele üksikasjadele kutsutakse liikmesriike ettepanekuga üles lisama sinna teavet nende valduses olevate sõjaliste vahendite kättesaadavuse kohta, mida saaks kasutada abitaotlustele reageerimisel. teiseks kutsutakse sellega euroopa Ülemkogu nõudmisel liikmesriike üles tegema tööd kodanikukaitsemoodulite arendamise suunas. kõnealused moodulid kujutavad endast liikmesriikide konkreetseid ning varem kindlaks määratud kodanikukaitseressursse, mille abil on võimalik mehhanismi kaudu edastatavatele abitaotlustele tõhusalt reageerida. need võivad koosneda varustusest, töötajatest või moodustada nende kahe kombinatsiooni. kõnealused moodulid peavad olema täielikult koostalitlusvõimelised, kiiresti töövalmis ning varustatud, et täita kas abifunktsioone või tegeleda õnnetustest tulenevate esmavajadustega. kõnealuste moodulite arendamise käigus võib võimalikke koosmõjusid uurida suurõnnetustele reageerimist käsitlevate muud liiki asjakohaste eksperthinnangutega. kõige tähtsam on see, et mooduleid võivad arendada nii liikmesriigid ühekaupa kui ka koostööd tehes. viimane võimalus looks täiendavaid koostöövõimalusi eelkõige väiksematele riikidele ning selle abil võimaldatakse kõikidel liikmesriikidel anda ühenduse kodanikukaitsemissioonidesse kas oma üksik-või koondpanus. kui moodulid muutuvad kättesaadavat abi sisaldava andmebaasi oluliseks osaks, saab järelevalve-ja teabekeskus pärast abitaotluse saamist kiiresti kindlaks määrata kõige vajalikumad moodulid ning korraldada pädeva/pädevate liikmesriigi/liikmesriikide kaudu nende viivitamatu mobilisatsiooni. kolmandaks, reageerimisvõime hindamisest on ilmnenud vajadus täiendavate logistikaalaste meetmete järele. Ühendus peaks kõnealuses valdkonnas kasutama mastaabisäästu ning tagama, et kesksete abifunktsioonide (teabevahetus, kergesõidukid sündmuskohal, varustus, töökodade tehnilised seadmed) jaoks luuakse pühendunud üksused, kes pakuvad oma teenuseid kõikide liikmesriikide päästemeeskondadele. see võimaldab viimastel keskenduda oma põhiülesannetele, suurendada oma tõhusust ning maksimeerida euroopa kodanikukaitseabi mõju. abimoodulid koosnevad liikmesriikide ressurssidest, mille asjaomased liikmesriigid saadavad välja pärast konsulteerimist komisjoniga. lõpetuseks, samas kui põhiliselt peaks ühenduse kodanikukaitseabi jätkuvalt toetuma liikmesriikide vabatahtlikule panusele, pakutakse käesoleva ettepanekuga välja raamistik uue poliitika jaoks, millega ühendusel võimaldatakse täiendada liikmesriikide abi täiendava abi ning võimalustega kulutasuvamalt. kõnealuse toetuse eesmärk on anda sellist abi, mida ei ole võimalik saada mehhanismis osalevatest riikidest. see võib koosneda erivarustuse ajutisest üürimisest (meditsiinilise varustusega õhusõidukid, suure võimsusega pumbad üleujutuste jaoks, õhusõidukid tulekustutuseks jne). viimasena nimetatud ettepanekuga nõutakse rangete nõuete või künniste kehtestamist vastavalt artiklis 13 sätestatud menetlusele. kõnealuse ettepanekuga ei kavatseta asendada riiklikke valmisolekumeetmeid või pakkuda ühenduse rahastamist kodanikukaitsealase varustuse hankimiseks liikmesriikide tasandil. selles keskendutakse selliste täiendavate ettevaatusabinõude pakkumisele, mis hõlmavad liikmesriikide pakutava abi täiendamist ning mille suhtes saab erakorralistes olukordades kindel olla. kui liikmesriikide abi on ebapiisav, ebatõhus või see ei ole kättesaadav, võimaldatakse ühendusel ettepaneku kohaselt tegeleda humanitaarabialaste erivajadustega või vältida korvamatut kahju keskkonnale. olles suunatud euroopa kodanike ühise turvalisuse tagamisele täiendavate ettevaatusabinõude kaudu, vastab käesolev ettepanek vajaduse ning subsidiaarsusega seotud nõuetele. see on vajalik eeltingimus, et võimaldada ühendusel igal ajal reageerida mõnest oma liikmesriigist saabuvale abitaotlusele, isegi juhul kui taotletud abi ei saa pakkuda ükski muu liikmesriik või kui muude liikmesriikide riiklik abi on ebapiisav või see ei ole kättesaadav. sellega pakutakse täiendavat kaitse-ja turvataset, mida liikmesriigid ei saa üksikult tagada. 3. varajane hoiatamine Ühenduse võime loodusõnnetustele kiiresti reageerida sõltub varajase hoiatamise süsteemide kättesaadavusest, mis võimaldavad liikmesriikidel ning järelevalve-ja teabekeskusel võtta vajalikud meetmed võimalikult lühikese viivitusega. kõnealuste süsteemidega tuleks arvesse võtta selliseid olemasolevaid teabeallikaid nagu gdacs (global disaster alert and coordination system) ning undac-häiresüsteem. kõnealuste süsteemide arendamise soodustamise kaudu abistaks ühendus liikmesriike loodusõnnetustele reageerimiseks kuluva üleminekuaja minimeerimisel ning suurendaks eli ühist võimet kiiresti reageerida. nõukogu on väljendanud suurt huvi täiendava töö tegemise vastu kõnesolevas valdkonnas. nõukogu otsusega on vaja luua asjakohane õiguslik alus, et asjaomase tööga saavutada soovitud tulemus mehhanismi raames. Ühenduse kavandatava varajast hoiatamist käsitleva meetme põhieesmärk on kaitsta euroopa kodanikke paremini suurte loodusõnnetuste mõjude eest. asjakohaste meetmete näited kõnealuses valdkonnas on järgmised: olemasolevate varajase hoiatamise süsteemide hindamine ja vajaduse korral ajakohastamine, tuvastussüsteemide parem ühendamine häiremehhanismidega, erinevate süsteemide vaheliste koosmõjude kindlaksmääramine ning nende ühendamine, et need oleksid otsustajatele kergesti kättesaadavad. 4. missioonide koordineerimine kolmandates riikides a) praegune olukord Ühenduseväliseid abimissioone võib korraldada kas iseseisvalt või rahvusvahelise organisatsiooni juhitava abimissiooni osana. mõnes hädaolukorras sekkub kodanikukaitse, et tegeleda humanitaarabivajadustega, ning annab sellega oma panuse laiemasse humanitaarabiprojekti. nii kodanikukaitseabi kui ka humanitaarabi tegelevad suurõnnetustest tulenevate esmavajadustega. kui kodanikukaitse abimissioonid on enamjaolt lühiajalised, siis tavaliselt jätkuvad humanitaarabioperatsioonid ka pärast hädaolukorra kõige raskemat etappi.[9] komisjonis on välja töötatud kord, mille abil tagada mehhanismi ja euroopa Ühenduse humanitaarameti vaheline tihe koostöö ning võimaldada terviklikku reageerimist õnnetustega kaasnevatele hädaolukordadele. komisjoni töökorra kohaselt jätkatakse eÜ humanitaarabi ja kodanikukaitse vaheliste koosmõjude kindlustamist, võttes aluseks nende eriülesanded ja suhtelised eelised. see peaks samuti võimaldama ühenduse ja liikmesriikide humanitaarabipanuse täpsemat aruandlust. erilisi jõupingutusi on tehtud ka asjakohase koordineerimise tagamiseks Üroga. oktoobris 2004 allkirjastati komisjoni ja Üro ocha vaheline leping, millega kehtestatakse täiendavat koostööd ja koordineerimist ning tarbetu topelttöö vältimist käsitlevad aluspõhimõtted. komisjon jätkab püüdlusi koordineerimise saavutamiseks Üro ning muude rahvusvaheliste osalistega, et maksimeerida kättesaadavate ressursside kasutamise tõhusust. b) ettepanekud täiustatud koordineerimine ühenduse tasandil on eeltingimuseks üldise koordineerimistegevuse toetamiseks ning euroopa tervikliku panuse tagamiseks ülemaailmsesse abiprojekti. seepärast tuleks nõukogu otsuse artiklis 6 täpsustada euroopa liidu nõukogu eesistujariigi, sündmuskohal asuva kodanikukaitsealase koordineerimismeeskonna ning komisjoni praktikas välja kujunenud ülesandeid ja vastutusalasid. eesistujariik koordineerib poliitilist reageerimist, konsulteerides põhjalikult komisjoniga. kõige tähtsam on, et ta teeb koostööd kannatanud riigiga eelkõige suurõnnetuse esimestes etappides, et hõlbustada ühenduse abimissiooni varast lähetamist. samuti antakse käesoleva ettepanekuga eesistujariigile võimalus taotleda, et mõni muu liikmesriik võtaks poliitilise koordineerimise eest kas täieliku või osalise vastutuse. see võib osutuda kasulikuks näiteks siis, kui hädaolukord algab ühe riigi eesistumisaja jooksul ning jätkub järgmise riigi eesistumisajal, kui samal ajal toimub mitu õnnetust või kui eesistujariigil ei ole kannatanud riigiga kehtestatud kahepoolseid suhteid. samamoodi peaks eesistujariigil olema võimalik kõnealuses olukorras taotleda abi komisjonilt. komisjon koordineerib euroopa kodanikukaitseabiga seotud reageerimist operatiivtasandil järelevalve-ja teabekeskuse kaudu, konsulteerides tihedalt abi andvate liikmesriikide, kannatanud riigi ning osalemise korral ka Üroga. kui mehhanism on abitaotluse edastanud, peaksid kõik kodanikukaitseabi pakkuvad liikmesriigid tegema koostööd järelevalve-ja teabekeskusega, et võimaldada komisjonil tagada ülemaailmsesse abiprojekti terviklik ja ühtne euroopa kodanikukaitseabi panus. komisjon otsustab pärast eesistujariigiga konsulteerimist vajaduse korral mobiliseerida ja välja saata liikmesriikide ekspertidest koosneva hindamis-ja/või koordineerimismeeskonna. hindamis-ja/või koordineerimismeeskonnale tuleks anda selged volitused ning ametlik luba koordineerida ühenduse mehhanismi raames tegutsevate kodanikukaitseabi meeskondade tööd. meeskonnale tuleks anda elementaarne logistiline abi, eelkõige varustus teabevahetuse korraldamiseks, et võimaldada tal euroopa kodanikukaitseabi tõhusalt koordineerida. -
570 -szczegółowe wyjaśnienie wniosku poniżej zamieszczono podsumowanie najważniejszych propozycji. 1. transport a) obecna sytuacja obecnie każde państwo członkowskie odpowiada za przewóz związany z udzielaną przez nie pomocą w zakresie ochrony ludności. brak dostępu do środków transportu jest najważniejszym problemem, jaki osłabia skuteczność europejskich interwencji w zakresie ochrony ludności. w przypadku każdej z ostatnich interwencji kilka państw członkowskich informowało, że może zapewnić potrzebną pomoc, natomiast nie jest w stanie zorganizować transportu. powody są różne i liczne. nie wszystkie instytucje zajmujące się ochroną ludności w państwach członkowskich posiadają własne środki transportu powietrznego, które przez cały czas pozostają do ich dyspozycji. w niektórych przypadkach nie istnieją procedury pozwalające na wykorzystanie wojskowych środków transportu do celów niesienia pomocy w zakresie ochrony ludności. zorganizowanie do tych celów samolotów komercyjnych bywa często kłopotliwe i czasochłonne. może się okazać, że państwa członkowskie rywalizują o te same środki. ponadto koszty transportu są czasami nieproporcjonalne w porównaniu z wartością finansową pomocy. jak wykazano w ocenie wpływu, problemy te często sprawiają, że niecierpliwie oczekiwana pomoc spóźnia się lub nie jest wysyłana. nawet jeśli państwa członkowskie zdecydują się ponieść obciążenia finansowe związane z transportem, koszty te mają z reguły negatywny wpływ na rozmiar lub czas trwania interwencji, co drastycznie osłabia pozytywny wpływ wspólnotowej pomocy w zakresie ochrony cywilnej. b) propozycje wspólnota powinna zacieśniać współpracę z tej dziedzinie. wsparcie ze strony wspólnoty – zarówno praktyczne, jak i finansowe – na rzecz transportu środków pomocowych w zakresie ochrony cywilnej pozwoli na udostępnienie większej ilości pomocy. wzmocni to współpracę i będzie wyraźnym sygnałem naszej zbiorowej solidarności wobec państw, które potrzebują pomocy. dzięki temu każde państwo członkowskie będzie wiedziało, że może liczyć na pomoc wspólnoty w zakresie ochrony ludności, nawet w przypadku gdy środki transportu w innych państwach członkowskich są eksploatowane, niewystarczające lub niedostępne. a co najważniejsze, dzięki temu wspólnota będzie w stanie ocalić więcej osób i zapewnić w odpowiednim czasie realną pomoc dla ofiar katastrof. decyzja rady powinna zatem reprezentować nowe podejście do transportu pomocy w zakresie ochrony ludności w ramach wyżej wspomnianego mechanizmu. najważniejsze zasady są następujące: i) każde państwo członkowskie udzielające pomocy za pośrednictwem mechanizmu jest zasadniczo odpowiedzialne za transport krajowej pomocy w zakresie ochrony ludności. niniejszy wniosek wyraźnie mówi o tej odpowiedzialności, zwracając się do państw członkowskich o podjęcie działań w celu zapewnienia transportu omawianej pomocy na czas. ii) o ile to możliwe, państwa członkowskie powinny starać się wspólnie korzystać ze swoich zasobów transportowych tak, aby wspólnym wysiłkiem doprowadzić do intensyfikacji pomocy i zapewnić jej jak najszybsze dostarczenie. iii) finansowanie wspólnotowe[7] powinno być wykorzystywane jako siatka bezpieczeństwa, jeżeli transport krajowy jest niedostępny, niewystarczający, lub niemożliwe jest jego skuteczne działanie. pozwoli to komisji na zorganizowanie dodatkowych środków transportu, które zazwyczaj nie są dostępne, lecz w danym przypadku są niezbędne do zapewnienia szybkiej reakcji na poważne katastrofy. szczegółowe zasady dotyczące mobilizacji dodatkowych środków transportu zostaną ustanowione zgodnie z procedurami określonymi w art. 13. 2. ku europejskiej zdolności szybkiego reagowania a) obecna sytuacja interwencje wspólnoty polegające na niesieniu pomocy w zakresie ochrony ludności są realizowane przez zespoły, ekspertów, a wymagany sprzęt udostępniają dobrowolnie państwa członkowskie. w związku z powyższym, art. 3 decyzji wymaga, aby państwa członkowskie z wyprzedzeniem wyznaczyły zespoły i ekspertów, którzy mogliby uczestniczyć w interwencjach w ramach mechanizmu wspólnotowego. artykuł 4 lit. d) nakłada na komisję zadanie realizacji programu szkoleniowego obejmującego kursy, ćwiczenia oraz wymiany ekspertów, mającego zapewnić właściwe przygotowanie uczestników interwencji. powyższe elementy, jakkolwiek wartościowe, nie są jednak wystarczające do stworzenia, zgodnie z wezwaniem rady europejskiej, europejskich zdolności w zakresie szybkiego reagowania. potwierdza to ocena zdolności europejskich w tym zakresie, która dotyczyła przede wszystkim pomocy dostępnej w następstwie najpoważniejszych ataków terrorystycznych w unii. ocena ta wskazuje na szereg braków w kilku obszarach, w których prawdopodobnie potrzebna będzie wzajemna pomoc[8]. aby wspólnota mogła zbiorowo zapewnić pomoc w potrzebie, należy uzupełnić te braki. ponadto minione doświadczenia wykazały, że każdy dobrowolny system wzajemnej pomocy ma swoje granice, zwłaszcza gdy podobne katastrofy dotykają kilku państw równocześnie (np. równoczesne ataki terrorystyczne w różnych częściach ue, pożary lasów lub powodzie). podsumowując, pomoc państw członkowskich może się okazać niewystarczająca, aby móc zapewnić szybką reakcję w zakresie ochrony ludności w obliczu wszystkich zagrożeń. b) propozycje niniejszy wniosek wprowadza cztery nowe elementy wyrażające ambicję unii polegającą na stworzeniu europejskiej zdolności szybkiego reagowania w oparciu o moduły ochrony ludności stosowane przez państwa członkowskie. po pierwsze wniosek potwierdza ustalenia dokonane przez radę w dniu 18 maja 2004 r. zatwierdzające szczegółowe warunki udostępniania zawartości wojskowych baz danych do wykorzystania w ramach mechanizmu. zgodnie z tymi warunkami szczegółowymi wniosek zachęca państwa członkowskie do włączenia informacji o dostępności środków wojskowych do swoich reakcji na prośby o pomoc. po drugie, zgodnie z zaleceniami rady europejskiej, wniosek wzywa państwa członkowskie do tworzenia modułów ochrony cywilnej. moduły te stanowią szczegółowe, uprzednio określone plany zasobów państw członkowskich w zakresie ochrony cywilnej, przy użyciu których można efektywnie reagować na prośby o pomoc zgłoszone w ramach mechanizmu. mogą one obejmować sprzęt, personel lub jedno i drugie. moduły muszą być w pełni interoperacyjne, łatwe do rozlokowania i wyposażone tak, aby albo pełnić funkcję wspierającą, albo zaspokajać pierwsze potrzeby zaistniałe w związku z katastrofą. opracowując te moduły można wziąć pod uwagę ewentualną synergię z innymi rodzajami wiedzy specjalistycznej, ważnymi dla reagowania w obliczu poważnych katastrof. co istotne, moduły te mogą być opracowywane przez pojedyncze państwa członkowskie lub wspólnie przez kilka państw członkowskich. to ostatnie rozwiązanie stanowiłoby dodatkową okazję do współpracy, w szczególności dla mniejszych państw, i umożliwiłoby wszystkim państwom członkowskim uczestnictwo, indywidualne lub zbiorowe, we wspólnotowych interwencjach mających na celu ochronę ludności. kiedy moduły będą już ważnymi składnikami bazy danych na temat dostępnej pomocy, po otrzymaniu prośby o pomoc mic będzie w stanie szybko określić najbardziej potrzebne moduły i starać się je pozyskać od właściwych państw członkowskich. po trzecie, ocena zdolności wykazała, że potrzebne są dalsze działania w dziedzinie logistyki. wspólnota powinna wykorzystywać korzyści skali w tej dziedzinie i zagwarantować, że odpowiednie jednostki służące zespołom interwencyjnym z wszystkich państw członkowskich będą realizować wszystkie centralne funkcje wspierające (łączność, flota pojazdów lekkich w terenie, dostawy, warsztaty techniczne, itp.). dzięki temu zespoły interwencyjne będą mogły skoncentrować się na swoich podstawowych zadaniach, co zwiększy nie tylko skuteczność samych zespołów, lecz także siłę oddziaływania europejskiej pomocy w zakresie ochrony ludności. moduły wspierające będą obejmować zasoby państw członkowskich, które w porozumieniu z komisją będą wysyłane przez państwa członkowskie. chociaż pomoc wspólnoty w zakresie ochrony ludności powinna nadal polegać w głównej mierze na dobrowolnym wkładzie państw członkowskich, niniejszy wniosek ustanawia ramy nowej polityki umożliwiającej wspólnocie uzupełnianie w oszczędny sposób pomocy niesionej przez państwa członkowskie o dodatkowe wsparcie i środki. wsparcie to ma na celu zapewnienie pomocy, której nie można uzyskać od państw uczestniczących w mechanizmie. może ono polegać na wynajmowaniu specjalistycznego sprzętu na czas określony (samoloty medevac, wysokowydajne pompy na wypadek powodzi, samoloty strażackie do gaszenia pożarów lasu, itp.). ta ostatnia propozycja wymagać będzie opracowania surowych kryteriów lub progów, które powinny zostać ustalone zgodnie z procedurą określoną w art. 13. nie ma ona na celu zastąpienia krajowych środków gotowości ani przeznaczenia funduszy wspólnotowych na zakup sprzętu do celów ochrony ludności na poziomie państw członkowskich. ma ona na celu po prostu stworzenie dodatkowej siatki bezpieczeństwa, która w sytuacjach wyjątkowych mogłaby uzupełnić pomoc udostępnioną przez państwa członkowskie. wówczas gdy pomoc państw członkowskich jest niewystarczająca, niedostępna lub nieefektywna, ta siatka bezpieczeństwa umożliwi wspólnocie zaspokojenie określonych potrzeb humanitarnych lub uniknięcie nieodwracalnych w skutkach katastrof ekologicznych. niniejszy wniosek, którego celem jest wzmocnienie zbiorowego bezpieczeństwa obywateli europejskich poprzez zapewnienie dodatkowej siatki bezpieczeństwa, spełnia kryteria konieczności i pomocniczości. stanowi on nieodzowny warunek dla umożliwienia wspólnocie reagowania w każdej chwili na prośby o pomoc kierowane przez jedno z państw członkowskich, nawet jeżeli wymagana pomoc nie istnieje w żadnym innym państwie członkowskim, bądź też gdy pomoc krajowa udzielona przez inne państwa członkowskie jest niewystarczająca lub niedostępna. dzięki temu powstanie dodatkowa warstwa zabezpieczająca i ochronna, jakiej nie są w stanie zagwarantować działające w pojedynkę państwa członkowskie. 3. wczesne ostrzeganie zdolność wspólnoty do szybkiego reagowania na klęski żywiołowe zależy od dostępności systemów wczesnego ostrzegania umożliwiających państwom członkowskim oraz ośrodkowi moniotorowania i informacji podejmowanie niezbędnych działań w jak najkrótszym terminie. systemy te powinny uwzględniać istniejące źródła informacji, takie jak globalny system ostrzegania o katastrofach i koordynacji (ang. global disaster alert and coordination system, gdacs) oraz system ostrzegania undac (ang. united nations disaster assessment coordination). działając na rzecz rozwoju wspomnianych systemów wspólnota powinna wspierać państwa członkowskie w ograniczeniu do minimum czasu reakcji na klęski żywiołowe i wzmacniać zbiorową zdolność unii europejskiej do szybkiego reagowania. rada wyraziła duże zainteresowanie kontynuowaniem prac w tej dziedzinie. w decyzji rady należy stworzyć właściwą podstawę prawną dla dalszych działań w tym zakresie realizowanych w ramach mechanizmu. głównym celem proponowanego działania wspólnoty w zakresie wczesnego ostrzegania jest zapewnienie obywatelom europy bardziej skutecznej ochrony przed skutkami poważnych klęsk żywiołowych. przykłady odnośnych działań w tej dziedzinie obejmują: ocenę, a w razie potrzeby aktualizację istniejących systemów wczesnego ostrzegania, usprawnianie połączeń między systemami wykrywania a mechanizmami ostrzegania, poszukiwanie synergii pomiędzy poszczególnymi systemami oraz ustanawianie połączeń między nimi dla zapewnienia łatwego dostępu decydentom. 4. koordynacja interwencji w państwach trzecich a) obecna sytuacja interwencje polegające na udzielaniu pomocy poza obszarem wspólnoty mogą być prowadzone niezależnie lub w formie wkładu na rzecz operacji realizowanej przez organizacje międzynarodowe. w obliczu niektórych katastrof działania w zakresie ochrony ludności są często podejmowane w odpowiedzi na potrzeby humanitarne i przyczyniają się do pomocy humanitarnej w szerszym zakresie. zarówno ochrona ludności, jak i pomoc humanitarna stanowią odpowiedź na bezpośrednie potrzeby wynikające z poważnych katastrof. interwencje polegające na niesieniu pomocy w zakresie ochrony ludności są zazwyczaj krótkoterminowe, natomiast czas trwania akcji humanitarnych najczęściej przekracza czas trwania najostrzejszej fazy sytuacji wyjątkowej[9]. komisja dokonała ustaleń niezbędnych do zapewnienia ścisłej współpracy miedzy mechanizmem a echo oraz umożliwienia wszechstronnego i natychmiastowego reagowania w obliczu katastrof. procedury operacyjne komisji będą nadal wzmacniać synergię pomiędzy pomocą humanitarna udzielaną przez we a działaniami z zakresu ochrony ludności, w oparciu o specyficzne zadania i przewagę komparatywną każdej z tych dziedzin. powinno to również umożliwić bardziej dokładne odnotowywanie wkładu w pomoc humanitarną, jaki wnoszą wspólnota i państwa członkowskie. podjęto również szczególne starania w celu zapewnienia odpowiedniej koordynacji z organizacją narodów zjednoczonych. w październiku 2004 r. komisja podpisała umowę z biurem narodów zjednoczonych ds. koordynacji pomocy humanitarnej (ang. united nations office for the coordination of humanitarian affairs, ocha) w sprawie ustalenia podstawowych zasad dalszej współpracy i koordynacji oraz w celu uniknięcia powielania wysiłków. komisja będzie nadal działać we współpracy z nz oraz pozostałymi organizacjami międzynarodowymi, aby przy wykorzystaniu dostępnych zasobów osiągnąć maksymalne korzyści. b) propozycje udoskonalenie współpracy na szczeblu wspólnotowym stanowi warunek niezbędny do wspierania ogólnych wysiłków na rzecz koordynacji oraz zapewnienia powszechnego europejskiego udziału w światowych wysiłkach humanitarnych. artykuł 6 decyzji rady powinien zatem wyraźnie określić rolę i zakres odpowiedzialności – zgodnie z tym, jak wykształciły się one w praktyce – odpowiednio państwa członkowskiego sprawującego prezydencję rady unii europejskiej, zespołu odpowiedzialnego za koordynację ochrony ludności na miejscu, oraz komisji. prezydencja w ścisłym porozumieniu z komisją koordynuje reakcję polityczną. przede wszystkim zapewnia ona kontakt z państwem dotkniętym katastrofą, w szczególności na wczesnych etapach rozwoju sytuacji nadzwyczajnej, w celu ułatwienia wczesnego uruchomienia interwencji wspierającej wspólnoty. ponadto niniejszy wniosek daje państwu pełniącemu prezydencję możliwość zwrócenia się do innego państwa członkowskiego o przyjęcie na siebie odpowiedzialności, w pełni lub częściowo, za koordynację polityczną. może się to okazać przydatne na przykład wówczas, gdy sytuacja nadzwyczajna ma miejsce podczas prezydencji jednego państwa, lecz czas jej trwania rozciąga się na prezydencję kolejnego państwa, gdy kilka katastrof wydarza się równocześnie, lub jeżeli prezydencja nie ma stosunków dwustronnych z państwem dotkniętym katastrofą. w opisanych okolicznościach państwo pełniące prezydencję powinno mieć również możliwość zwrócenia się o pomoc do komisji. za pośrednictwem mic komisja koordynuje na poziomie operacyjnym europejską reakcję w zakresie ochrony ludności w ścisłym porozumieniu z niosącymi pomoc państwami członkowskimi, państwem dotkniętym katastrofą oraz onz, o ile jest ona obecna w miejscu katastrofy. kiedy prośba o pomoc zostanie rozpowszechniona przy pomocy mechanizmu wszystkie państwa członkowskie niosące pomoc w zakresie ochrony ludności powinny być w kontakcie z mic w celu umożliwienia komisji zagwarantowania wszechstronnego i spójnego wkładu ue na rzecz światowych wysiłków w dziedzinie ochrony ludności. w razie potrzeby komisja, w porozumieniu z prezydencją, podejmuje decyzję o mobilizacji oraz wysyłaniu na miejsce zespołów zajmujących się oceną i/lub koordynacją, których członkami są eksperci poszczególnych państw członkowskich. zespół zajmujący się oceną i/lub koordynacją powinien uzyskać wyraźne upoważnienie oraz oficjalne uprawnienia do koordynowania zespołów zajmujących się ochroną ludności, działających w kontekście mechanizmu wspólnotowego. zespół powinien otrzymać podstawowe wsparcie logistyczne, w szczególności sprzęt komunikacyjny umożliwiający mu skuteczne koordynowanie europejskiej pomocy w zakresie ochrony ludności. -