Sie suchten nach: tähele (Estnisch - Maori)

aga pange tähele: kes kasinasti külvab, see l
ko taku ia tenei, he torutoru a tetahi i rui ai, he torutoru ano ana e kokoti ai; a ko te mea he maha ana i rui ai, he maha ano ana e kokoti ai

ega paneks tähele juutide tühje jutte ja tõest eemalepöördunud inimeste käske!
kei tahuri hoki ratou ki nga kupu tito a nga hurai, ki nga ture a nga tangata e whakaputa ke ana i te pono

aga miks sa näed pindu oma venna silmas, kuid palki omas silmas sa ei pane tähele?
a he aha tau e titiro ki te otaota i roto i te kanohi o tou teina, te mahara ki te kurupae i roto i tou

aga miks sa näed pindu oma venna silmas, kuid palki su omas silmas sa ei pane tähele?
he aha tau e titiro ki te otaota i roto i te kanohi o tou teina, te kite i te kurupae i tou ake kanohi

aga tähele pannes, kuidas need, kes olid kutsutud, valisid ülemaid istekohti, rääkis ta neile tähendamiss
na ka korerotia e ia tetahi kupu whakarite ki te hunga i karangatia, i tona kitenga i a ratou e whiriwhiri ana i nga nohoanga rangatira; i mea ia ki a ratou

ja rahvas pani ühel meelel seda tähele, mida filippus ütles, kuuldes teda ning nähes imetähti, mida ta tegi.
a kotahi tonu te whakaaro o nga mano ki te whakarongo ki nga mea i korero ai a piripi, i a ratou e rongo ana, e kite ana i nga tohu i mea ai ia

ja kui pärast nende päevade möödumist nad olid kodu poole minemas, jäi laps jeesus jeruusalemma; ja tema vanemad ei pannud seda tähele.
a ka rite nga ra, i a raua e hoki ana, ka whakaware iho te tamaiti, a ihu, i hiruharama; kihai hoki ona matua i mohio

aga jeesus jättis tähele panemata, mida räägiti, ja ütles kogudusekoja ülemale: „ara karda, usu vaid!”
otira kahore a ihu i aro ki te kupu i korerotia, ka mea atu ki te rangatira o te whare karakia, kaua e wehi, ko te whakapono ia kia whakapono

kui te siis näete pühas paigas seisvat hävituse koletist, millest on rääkinud prohvet taaniel, — kes seda loeb, see pangu tähele –
a e kite koutou i te mea whakarihariha, i te mea whakangaro, i korerotia ai e raniera poropiti, i a ia e tu ana i te wahi tapu, kia matau te kaititiro pukapuka

pange tähele taeva linde: nad ei külva ega lõika ega pane kokku aitadesse, ja teie taevane isa toidab neid. eks teie ole palju enam kui nemad?
tirohia nga manu o te rangi: kahore ratou e rui, kahore e kokoti, e kohikohi ranei ki nga whare witi; heoi e whangainga ana ratou e to koutou matua i te rangi. ehara oti koutou i te mea pai ake i era

ja ka üks jumalakartlik naine, nimega lüüdia, purpurimüüja tüatiira linnast, kuulas jutlust. tema südame avas issand, et ta pani tähele seda, mida paulus rääkis.
na ka whakarongo tetahi wahine, ko riria te ingoa, he kaihoko papura, no te pa o taiataira, he wahine karakia ki te atua: he mea whakapuare tona ngakau e te ariki, i rongo ai ia ki nga mea i korerotia e paora

ja lemek ütles oma naistele: „aada ja silla, kuulge mu häält, te lemeki naised, pange tähele mu kõnet! jah, haava pärast ma tapan mehe ja verme pärast nooruki!
na ka mea a rameka ki ana wahine; e araha raua ko tira, whakarongo mai ki toku reo; e nga wahine a rameka, kia whai taringa mai ki taku kupu: kua patua hoki he tangata e ahau moku i motu, he taitamariki hoki moku i maru