Sie suchten nach: possum (Latein - Türkisch)

omnia possum in eo qui me conforta
beni güçlendirenin aracılığıyla her şeyi yapabilirim.

non possum dicere, possum demonstrabo te
i can't say, i can demonstrate you

et alius dixit uxorem duxi et ideo non possum venir
‹‹yine bir başkası, ‹yeni evlendim, bu nedenle gelemiyorum› dedi.

at ille ait domine deus unde scire possum quod possessurus sim ea
avram, ‹‹ey egemen rab, bu toprakları miras alacağımı nasıl bileceğim?›› diye sordu.

cui ille respondit num aliud possum loqui nisi quod iusserit dominu
balam, ‹‹ben ancak rabbin söylememi istediği şeyleri söylemeliyim›› diye yanıtladı.

dicit ei petrus quare non possum sequi te modo animam meam pro te pona
petrus, ‹‹ya rab, neden şimdi senin ardından gelemeyeyim? senin için canımı veririm!›› dedi.

quod si tacita cogitatione responderis quomodo possum intellegere verbum quod non est locutus dominu
‹‹ ‹bir sözün rabden olup olmadığını nasıl bilebiliriz?› diye düşünebilirsiniz.

an putas quia non possum rogare patrem meum et exhibebit mihi modo plus quam duodecim legiones angeloru
yoksa babamdan yardım isteyemez miyim sanıyorsun? İstesem, hemen şu an bana on iki tümenden fazla melek gönderir.

non enim possum redire ad patrem absente puero ne calamitatis quae oppressura est patrem meum testis adsista
o yanımda olmadan babamın yanına nasıl dönerim? babamın başına gelecek kötülüğe dayanamam.››

non possum solus sustinere vos quia dominus deus vester multiplicavit vos et estis hodie sicut stellae caeli plurima
‹tanrınız rab sizi çoğalttı. bugün göklerdeki yıldızlar kadar çoğaldınız.

est civitas haec iuxta ad quam possum fugere parva et salvabor in ea numquid non modica est et vivet anima me
İşte, şurada kaçabileceğim yakın bir kent var, küçücük bir kent. İzin verin, oraya kaçıp canımı kurtarayım. zaten küçücük bir kent.››

cum autem venisset domum accesserunt ad eum caeci et dicit eis iesus creditis quia possum hoc facere vobis dicunt ei utique domin
İsa eve girince körler yanına geldi. onlara, ‹‹İstediğinizi yapabileceğime inanıyor musunuz?›› diye sordu. körler, ‹‹İnanıyoruz, ya rab!›› dediler.

et dixit ad eos centum viginti annorum sum hodie non possum ultra egredi et ingredi praesertim cum et dominus dixerit mihi non transibis iordanem istu
‹‹yüz yirmi yaşındayım. bundan böyle size önderlik edemem. Üstelik rab bana, ‹Şeria irmağının karşı yakasına geçmeyeceksin› dedi.

accinctus ergo david gladio eius super veste sua coepit temptare si armatus posset incedere non enim habebat consuetudinem dixitque david ad saul non possum sic incedere quia nec usum habeo et deposuit e
davut giysilerinin üzerine kılıcını kuşanıp yürümeye çalıştı. Çünkü bu giysilere alışık değildi. saula, ‹‹bunlarla yürüyemiyorum›› dedi, ‹‹Çünkü alışık değilim.›› sonra giysileri üzerinden çıkardı.

neque enim fuit domus patris mei nisi morti obnoxia domino meo regi tu autem posuisti me servum tuum inter convivas mensae tuae quid igitur habeo iustae querellae aut quid possum ultra vociferari ad rege
Çünkü atamın ailesinin bütün bireyleri ölümü hak etmişken, kuluna sofrandakilerle birlikte yemek yeme ayrıcalığını tanıdın. artık senden daha başka bir şey dilemeye ne hakkım var, ey kral?››

octogenarius sum hodie numquid vigent sensus mei ad discernendum suave aut amarum aut delectare potest servum tuum cibus et potus vel audire ultra possum vocem cantorum atque cantricum quare servus tuus fit oneri domino meo reg
‹‹Şu anda seksen yaşındayım. İyi ile kötüyü ayırt edebilir miyim? yediğimin, içtiğimin tadını alabilir miyim? kadın erkek şarkıcıların sesini duyabilir miyim? Öyleyse neden efendim krala daha fazla yük olayım?