Sie suchten nach: kaiwhakawa (Maori - Estnisch)

ka mea te ariki, whakarongo ki ta te kaiwhakawa kino i mea ra
siis ütles issand: „kuulge, mida see ülekohtune kohtunik ütleb!

he teka ianei he tikanga tahatahi ta koutou, kua he hoki nga whakaaro o koutou, o nga kaiwhakawa
kas te siis ei ole valesti otsustanud ja saanud halbade juhtmõtetega kohtumõistjaiks?

a, muri iho i enei mea, ka hoatu e ia ki a ratou he kaiwhakawa, taea noatia a hamuera poropiti
see kõik sündis umbes neljasaja viiekümne aasta jooksul. pärast seda ta andis neile kohtumõistjaid prohvet saamueli ajani.

i te aonga ake ia o te ra, ka tonoa nga katipa e nga kaiwhakawa, i mea, tukua aua tangata kia haere
kui valgeks läks, läkitasid pealikud kohtusulased ütlema: „lase need inimesed lahti!”

na ko te whakatikanga o te mano ki a raua; ka huhua o raua kakahu e nga kaiwhakawa, ka mea kia whiua ki te rakau
ja rahvas tõusis nende vastu. ja pealikud käskisid kiskuda nende riided seljast ja neid vitstega peksta.

i mea ia, i tetahi pa tera tetahi kaiwhakawa, he tangata kihai nei i wehi ki te atua, kihai ano i hopohopo ki te tangata
ta ütles: „Ūhes linnas oli kohtunik, kes ei kartnud jumalat ega häbenenud inimesi.

i whai kupu hoki ia ki a matou kia kauwhau ki te iwi, kia whakaatu, ko ia ta te atua i whakarite ai hei kaiwhakawa mo nga tangata ora, mo nga tangata mate
ja tema on meid käskinud rahvale kuulutada ja tunnistada, et tema on jumala poolt seatud elavate ja surnute kohtumõistja.

ka taunutia, kihai ia i taunu atu; ka whakamamaetia, kihai ia i whakatuma; engari i tuku i a ia ki te kaiwhakawa tika
kes ei sõimanud vastu, kui teda sõimati, kes ei ähvardanud, kui ta kannatas, vaid jättis selle hooleks, kes mõistab kohut õigesti,

ko tenei he totohe korero, he mea ki nga ingoa, ki ta koutou ture, kei a koutou te whakaaro; e kore hoki ahau e pai kia waiho ahau hei kaiwhakawa mo ena mea
aga kui on vaidlust sõnade ja nimede ja käsuõpetuse pärast teie seas, siis katsuge ise toime saada; neis asjus ei taha mina olla kohtumõistja!”

na ka korerotia e te kaitiaki herehere enei kupu ki a paora, ka mea, kua tono tangata mai nga kaiwhakawa, kia tukua korua: tena ra puta mai, haere i runga i te rangimarie
siis vangihoidja teatas need sõnad paulusele, öeldes: „pealikud on siia läkitanud sõna, et teid tuleb lahti lasta; seepärast väljuge nüüd ja minge rahuga!”

kei te takoto mai moku i nga wa o muri nei e karauna o te tika, e homai ki ahau a taua ra e te ariki, e te kaiwhakawa tika: he teka ki ahau anake, engari ki te hunga katoa ano hoki kua matenui ki tona putanga mai
nüüd on minule tallele pandud õiguse pärg, mille issand, õige kohtumõistja, mulle annab tol päeval, aga mitte ainult minule, vaid ka kõigile, kes armastavad ta ilmumist.

na ko taua mohi i whakakahoretia ra e ratou, i mea ra ratou, na wai koe i mea hei rangatira, hei kaiwhakawa? ko ia ano i tonoa e te atua hei rangatira, hei kaiwhakaora, he mea na te ringa o te anahera i puta mai ra ki a ia i te rakau
selle moosese, kelle nemad ära salgasid, öeldes: „kes on sind seadnud ülemaks ja kohtumõistjaks?”, selle läkitas jumal ülemaks ja lunastajaks selle ingli kaudu, kes temale ilmus kibuvitsapõõsas.