Sie suchten nach: ano ang kaibahan ng maikling kwento sa tula? (Tagalog - Englisch)

ano ang kaibahan ng maikling kwento sa tula
what is the difference between short stories in verse

ano ang kahalagahan ng maikling kwento
ano ang kahalagahan ng maikling kwento

pinag kaibahan ng nobela sa maikling kwento
the novel is different from the short story

ano ang tagpuan sa maikling kwento
what is the setting in the short story

buod ng maikling kwento
aniya, “ayan, wala nang makakarinig sa usapan natin. umupo ka na." umupo si husin limbara sa leather chair na kulay tsokolate, sumandal, at sinabing, "ay, masakit pa rin ang balikat ko. wala pang doktor ang makakapagpagaling sa kanya. si raden kaslan ay naglabas ng isang kahon ng sigarilyo mula sa kanyang opisina at nagpahayag ng pakikiramay sa pananakit ng balikat ni husin limbara. kinuha ng panauhin ang “555” na pinaputok ni raden kaslan sa kanyang silver furnace na gawa ng jogja silverworks. huminga ng malalim si husin limbara, dahan-dahang nagbuga ng usok habang nakatingin sa mukha ni raden kaslan. saglit na nag-alala si raden kaslan nang makita siya, ngunit natigil ang kanyang pag-aalala matapos isipin: ang grupo ay nangangailangan pa ng pera, at sa pagkakataong ito ay nag-aabot siya ng isang libo o dalawang libong rupee. nakahinga siya ng maluwag nang magawa ang desisyong ito. sinabi niya kay huslin limbara. "ano ang atin?" mukhang malaking problema ito at masama kapag nag-uusap kami sa telepono. » inayos ni husin limbara ang kanyang upuan na may pag-ungol bago sinabing tahimik: ang lupon ng mga direktor ay gumawa ng mahahalagang desisyon. tulad ng alam mo na, malapit na ang eleksyon. ang aming grupo ay nangangailangan ng maraming pera. kailangan nating magtayo ng kumpanyang pangkalakal para kumita ng mas maraming pera. sa lahat ng pagkakataon, ikaw ang napiling maghanda ng plano dahil mayroon kang malawak na karanasan sa negosyo. nais naming maghanda ka ng isang komprehensibong plano, na sumasaklaw sa lahat ng aktibidad sa ekonomiya. huwag mag-alala tungkol sa iyong pera. wala kaming balak mag negosyo. ngunit kung ang ilang mga kontrata ay magiging pangmatagalan, mas mabuting hilingin sa mas matataas na miyembro na suportahan ang trabaho ng miyembro. ano sa tingin mo?” napatingin si raden kaslan kay husin limbara. narinig din niya ang tungkol sa plano kung paano makakakuha ng pera ang kanilang partido; matagal siyang naghintay bago siya naimbitahang lumahok sa fundraiser na ito. pumasok na sa hanay ang kanyang pangalan, ngunit nangangailangan pa rin siya ng suporta mula sa kanyang mga kaibigan na miyembro ng konseho at gumastos siya ng libu-libong rupee para dito. "kung susuportahan ito ng naghaharing partido, walang magiging problema." "sabi ni raden kaslan. "sa lahat ng sektor ng ekonomiya, madali para sa mga importer na humingi ng pera. ang ibang mga sektor ay hihingi ng extension ng oras, mangangailangan ng koordinasyon, mga manggagawa - tulad ng transportasyon, pag-export o industriya - ngunit walang kahilingan para sa pag-import. "ang kailangan lang ay pangalan ng kumpanya, 'yun. ibebenta lang namin 'yung makukuha namin ng lisensya sa pag-import. maghanda tayo ng dalawang plano. inaasahan ng isa ang agarang resulta, mula sa mga importer. ang isa, na pangmatagalan, ay tungkol sa pagbubukas ng mga bangko, kumpanya at iba pa. “ah, maraming tao ang hindi nagkakamali kapag sinasabi nila na si raden kaslan ay isang ekonomista,” nakangiting sabi ni husin limbara. "madali lang," sabi ni raden kaslan. “handang bumili ng mga lisensya ang mga supplier, lalo na kung bibilhin ito ng mga tao, kahit dagdagan pa natin ng dalawang porsyento. kaya halimbawa, ang halaga ng bawat lisensya ay parehong daang libong rupees, maaari nilang ibenta sa halagang tatlong daang libo. rupees. makakakuha tayo ng tatlong daang libong rupees nang walang pera. "mabuti!" sabi ni husin limbara at masayang tinapik ang mesa. “ayon sa ating party convention, kailangan natin ng hindi bababa sa tatlong milyon para manalo sa susunod na halalan. sa tingin mo ba madadagdagan natin ito sa loob ng anim na buwan? saglit na hindi kumikibo si raden kaslan sa kalkulasyon. "walang problema," sabi niya. "mabuti," ulit ni husin limbara. "ikaw ang bahalang magplano." "ngunit may isang bagay pa rin na kailangang ayusin," sabi ni raden kaslan. "ilang porsyento ang mapupunta sa party at magkano ang gagamitin para ipatupad ang plano? may panganib kahit na ano, kaya..." "oh, tungkol sa panganib na iyon, hayaan natin ang ating mga mensahero." "hindi iyon ang ibig kong sabihin." » tahimik na sabi ni raden kaslan. "kahit peke ang kumpanyang itinayo natin, may mga gastos pa rin, tulad ng buwis, sertipikasyon at marami pang iba." "ano sa tingin mo ang nararapat, bung raden kaslan?" 50 percent ang maganda, 50 percent para sa party at 50 percent para sa mga taong gagamitin natin ang pangalan. " "hindi gaano?" » matapang na tanong ni husin limbara. "bakit ganito? malinaw na matatanggap ng grupo ang pera sa loob ng anim na buwan," sagot ni raden kaslan, "bung raden kaslan, siyempre alam mong magiging sikreto ito."

ano ang kaibahan ng maputi sa maitim
what is the difference between white and dark

elemento ng maikling kwento
elements of short stories

ano ang kaibahan ng sale at sell
what is the difference between sale and sell

halimbawa ng maikling kwento brunei
examples of short stories brunei

ano ang kwento sa iyo ng aking ina
what is the story of my mother to you

halimbawa ng maikling-kwento ng talino
examples of short-story brains

ano ang kaibahan ng doric,ionic at corinthian?
what is the difference between doric, ionic and corinthian?

ano ang uri ng kwento sa akda ng itaas si pagong at kuneho
what kind of story above the author is turtle and rabbit

bersyon ng tagalog ng maikling kwento ng japanese
japanese short story script tagalog version

di kita ang kaibahan ng karamihan.
most people can’t tell the difference.

ano ang kaibahan nang mendiola at internet
what's the difference between mendiola and internet

mapapaliwanag mo ba ang kaibahan ng itim na tsa at berdeng tsa?
can you describe to me the difference between black tea and green tea?

kung saan nagmula ang pangalan ng mayamang lalawigang batangan na ngayo’y lalong kilala sa tawag na batanggas, ay siyang inihahayag ng maikling alamat na ito. matagal nang panahon ang nakalilipas, nang ang isang pangkat ng mga kastila ay maglibot sa isa sa mga lalawigan sa may timog sa gitnang luzon. nang mga panahong iyon ay wala pang mga sasakyang kagaya ng awto, trak o diyep na tulad ngayon, kaya ang nagsisipaglibot na pangkat ng mga kastilang iyon ay nagsisipaglakad lamang. nakaratig sila sa mga pook na naggugubat sa sari-saring halaman at sa kapatagang tinutubuan ng iba’t-ibang punongkahoy. doon sila nakakita ng mga puno ng kape, kakaw, abokado, suba, dalandan, dayap at kalamansi. tangi sa kagandahan ng kailikasang iyan, ang mga kastilang iyon ay nakarating pa rin sa isang malinaw na batis na may kaaya-ayang ugos ng tubig. kaya’t libang na libang sila sa magagandang tanawin na kanilang namamasdan hanggang sa makarating sila sa isang pook na napakadalang ang bahay. sa kababaan ng paglalakbay, ang pulutong na mga kastila yaon ay inabot ng matinding gutom. sa gayon ay nagpatuloy pa sila sa paglalakad, sapagka’t hangad nilang makasumpong ng taong mahihingian nila ng kahit kaunting pagkain. hindi naman natagalan at sa kakalakad nila ay nakarating sila sa isang pook na may ilang taong gumagawa ng batalan ng isang bahay. hindi nalalaman ng mga kastila na ang nagsigawa ng nasabing batalan ay pawing bataris lamang, na ang ibig sabihin ay walang upa ang nagsisigawang mga anluwage. iyan ay isang kaugalian ng mga pilipino sa diwa ng kusang pagtutulungan, na maipagmamalaki sa dulong silangan. ang mga kastila ay lumapit sa mga taong yaon, na sa palagay nila ay mababait at mapitagan. hindi naming nagakabula ang kanilang palagay, sapagka’t nang mapansin ng mga iyon na sila ay pagod at gutom ay binigyan sila ng pagkain. gayon na lamang ang kanilang pasasalamat at habang sila’y nagkakainan ay sila-sila na rin ang nag-uusap tungkol sa kagandahang loob ng mga pilipino. nang ang mga kastila ay makakain, bago umalis at nagpaalam ay magalang na nagtanong ang pinakapuno nila sa mga tao: - “como, se llama esta provincial?” bagama’t ang itinatanong ng punong kastila ay kung ano ang pangalan ng lalawigang iyon, sa dahilang ang tanong ay binigkas sa wikang kastila, ay hindi siya naunawaan ng mga tao. ang akala naman ng punong anluwage ang itinatanong niyon ay kung ano ang kanilang ginagawa, kaya siya ang nangahas na sumagot: - batalan, senyor. - batalan? – ulit ng tanong ng pinunong kastila. sabay-sabay na tumango ang kaharap na mga tao kaya’t ang akala ng pinuno ay iyon na ang ngalan ng lalawigan. hanggang sa umalis ay inusal-usal ang salitang batalan. nang dumating sila sa kanilang kuwartel, dahil sa kalituhan sa kauusal sa salitang “batalan” ang naibigay tuloy sa kanilang pinakamataas na puno ay ang katagang batangan. at mula nga noon iyon na ang naging pangalan ng nasabing lalawigan, na kaya lamang napalitan ng bantanggas ay sa dahilan sa ating salitang batangan ay hindi mabigkas na mabuti ng mga kastila.
ang alamat ng batangas