Sie suchten nach: hawakan ng hagdan (Tagalog - Englisch)

hawakan ng hagdan
touch the stairs

hawakan ng jeep
lumusot

baitang ng hagdan
staircase

pag akyat ng hagdan
climbing stairs

bumaba siya ng hagdan.
she went down the stairs.

hawakan ng lagareng bakal
plywood

hawakan ng mahigpit ang martilyo
anong english ng hawakan ng martelyo

tumakbo siya pababa ng hagdan.
she dashed downstairs.

hawakan ng pinto pinihit umiikot
knob

nagmamadaling bumaba ng hagdan sa takot
nag mamadaling bumaba sa hagdan

magpapagawa ng cabinet sa ilalim ng hagdan
make a cabinet

hawakan ng pinto natangal di parin naayos
knob natangal

paakyat ng hagdan matulad tumama ang noo sa bakal
aq slipped on the stairs and hit my hip

lock ng pinto ng kotse hawakan ng lock ng sasakyan
car door lock

ang mga anghel ng diyos ay umaakyat at bumababa ng hagdan
god's angels were ascending and descending the ladder

una kinuha ko ang lagari upang ipakita kung paano hawakan ng maayos
first i picked up the jigsaw to show how to handle it properly

dapat lang aprubahan ng superbisor ang demand kung saan kayang hawakan ng mga empleyado habang ginagawa ang kanilang makakaya para tapusin ang hinihingi ng kliyente. magbigay ng pagtuturo sa mga empleyado upang gawin ang gawain nang mas madali at para sa mas mahusay at pinakamahusay na kalidad ng trabaho na kayang gawin ng empleyado
the supervisor should only approve the demand which employees can handle while doing their best to complete the client’s demand. provide coaching to employees to make the task easier and for better and best quality work that the employee can do

ang pagbabalik babahagya ko nang sa noo’y nahagkan, sa mata ko’y luha ang nangag-unahan; isang panyong puti ang ikinakaway, nang siya’y iwan ko sa tabi ng hagdan: sa gayong kalungkot na paghihiwalay, mamatay ako, siya’y nalulumbay! nang sa tarangkahan, ako’y makabagtas pasigaw ang sabing, “magbalik ka agad!” ang sagot ko’y “oo, hindi magluluwat!” nakangiti akong luha’y nalaglag… at ako’y umalis, tinunton ang landas, nabiyak ang puso’t naiwan ang kabiyak; lubog na ang araw, kalat na ang dilim, at ang buwan nama’y ibig nang magningning: maka orasyon na noong aking datnin, ang pinagsadya kong malayang lupain: kuwagong nasa kubo’t mga ibong itim, ang nagsisalubong sa aking pagdating. sa pinto ng naro’ong tahana’y kumatok, pinatuloy ako ng magandang loob; kumain ng konti, natulog sa lungkot, ang puso kong tila ayaw nang tumibok; ang kawikaan ko, “pusong naglalagot, mamatay kung ako’y talaga nang kulog!” nang kinabukasang magawak ang dilim, araw’y namimintanang mata’y nagniningning; sinimulan ko na ang dapat kong gawin: ako’y nag-araro, naglinang, nagtanim; nang magdidisyembre, tanim sa kaingin, ay ginapas ko na’t sa irog dadalhin. at ako’y umuwi, taglay ko ang lahat, mga bungang-kahoy, isang sakong bigas; bulaklak na damo sa gilid ng landas, ay pinupol ko na’t panghandog sa liyag; nang ako’y umalis, siya’y umiiyak… o, marahil ngayon, siya’y magagalak! at ako’y lumakad, halos lakad takbo, sa may dakong ami’y meron pang musiko, ang aming tahana’y masayang totoo at nagkakagulo ang maraming tao… “salamat sa diyos!” ang nabigkas ko, “nalalaman nila na darating ako.” at ako’y tumuloy… pinto ng mabuksan, mata’y napapikit sa aking namasdan; apat na kandila ang nangagbabantay; sa paligid-ligid ng irog kong bangkay; mukha nakangiti at nang aking hagkan; para pang sinabi “irog ko, paalam!”
bones pasalaysay