Sie suchten nach: kanina nung nag usao tayo (Tagalog - Englisch)

kanina nung nag video call tayo?
earlier when we made a video call?

nung nag high school na ako
ang baon niya ay

nung nag away kami ng kaibigan ko
when my friend and i quarreled

nilabutan kaba namu nung nag asawa ka
nyanga bata ka namu

naadjust na tapos pumasok nung nag integrate
it was adjusted after entering when integrating

pinapaala nito saken nung nag kabagyo sa laguna
pinapaalala nito sa akin kung ano ang buhay ko dati

na observe ko nung nag salita siya nag uutal utal
when he speaks he stutters

ma bilis ang tibok nang puso ko nung nag exercise ako
heart is beating fast

dati nag drive ako ng jeepney nung nag pandemic na hinto
what type of work will you start

nung nag confess nako sa kanya ay may iba na pala siyang gusto
when i confessed to him but he like someone else

nung nag aaral pa ako nag part time job ako sa canteen para kumita n pera para may pambaon ako sa school
when i was a student i worked part time in a canteen so i could go to school

ang nang yare sakin sa buhay ko ay nung nag aral ako nag transper ako naging malungkot ko kase walako kakilala kung sino
ang nang yare sakin sa buhay ko ay nung nag aaral ako nag transper ako naging malungkot ko kase walako kakilala kung sino

at nung nag 12:00 am na ay tumalon kaming magkakapatid at nanood ng mga fireworks sa lugar po namin ,
english

nung nag simula ako mag trabaho bilang server sa canteen sobrang dami ng costumer 2 lang kami hindi kona alam kung sino yung uunahin. may mga costumer ma nagagalit
to the person who cared and nurtured me

kasi na try ko na po last week lang nung nag eexam bigla nalang pong nawala and mag reretake nanaman po, so nawawaste lang yung time and syempre yung effort.
kasi na try ko na po last week lang nung nag eexam bigla nalang pong lost and mag reretake nanaman po, kaya nawawaste lang yung time and of course yung effort.

simula nung nag quarantine kasi sa bawat takbo ng oras at araw ay pareho lang den ng ikot at takbo sa loob ng bahay itigil mo man ang takbo nito kahit gustuhin ko man maging malaya hindi pwede dahil para narin sa ating kaligtasan kaya sa kabila nito patuloy lang ang pag ikot ng aking mundo,katulad ng orasan na napili ko kaya kong manatili pero patuloy parin ang ikot ng buhay ko sa loob o sa labas man ito
simula nung nag quarantine kasi sa bawat takbo ng oras at araw ay pareho lang den ng ikot at takbo sa loob ng bahay itigil mo man ang takbo nito kahit gustuhin ko man maging malaya hindi pwede dahil para narin sa ating kaligtasan kaya sa kabila nito patuloy lang ang pag ikot ng aking mundo,katulad ng orasan na napili ko kaya kong manatili pero patuloy parin ang ikot ng buhay ko sa loob o sa labas man ito

"pero mommy! hindi pwede! paano kami? alam niyo naman pong may tinutulungan kaming bahay-ampunan diba?" giit ni cleeya,kahit ako nalulungkot ako sa desisyon ng aming mga magulang. "alam namin yun hija pero kailangan niyo rin masanay na maging independent... hindi pwedeng nakadepende lang kayo samin----" "mommy! hindi kami dumedepende sayo sa inyo!" "cleeya! lower your voice!" "jela--" "makinig na lang tayo" kailangan ko pang mag puppy eyes para pumayag siya. haist kahit ako di ko sila maintindihan kung bakit nila ginagawa samin to, mabuti naman kaming anak,masipag kaming mag aral,hindi kami mahilig lumibot,aalis lang siguro kami kapag kailangan. hindi rin kami mahilig umattend ng parties, birthday at kahit ano pa yan,lagi lang kaming nasa bahay. atleast diba wala kaming binibigay na sakit sa ulo sa kanila. pero bakit kailangan maging ganito? huhuhu pano na yung tinutulungan naming mga bata? yes nag sponsor kami sa mga bata na nasa bahay ampunan. tuwing linggo pumupunta kami para sa mga bata. simula nung nag 15 kami naisip namin na tumulong sa mga batang iniiwan ng mga magulang nila minsan na rin kaming tumutulong sa mga batang kalye. yes mayaman kami kaya gusto rin naming ishare yung biyaya na natatanggap namin. sabi nga ni mommy share your blessing so yeah ganun nga ang ginagawa namin,though mahirap pero mahal namin itong ginagawa namin. paminsan minsan naman pag nasa trip o kaya sinipag hehehe isasama namin sila sa lakad namin ni cleeya. yes mahilig kaming mag travel,mahilig kaming mag hiking kaso takot akong umakyat ng bundok hahahaha takot ako sa matataas. "jela! are you listening?" "p-po? hehehe sorry mommy" nag peace sign lang ako kay mommy. gosh nag lalakbay na pala ako? "gaya ng sinabi namin ni mareng claire magiging independent kayo simula bukas--" "bukas?!" "yes tomorrow, may titirhan kayong condo binili na namin yun para sa inyo..pero! wala kayong kotse,wala kayong credit cards bibigyan namin kayo ng allowance" paliwanag ni mommy. "pero pang isang linggo lang.. maghahanap kayo ng trabaho,mag tatrabaho kayo para may pera kayo sa pang araw araw" paliwanag rin ni tita claire. "mommy di sapat yun paano yung tinutulungan naming nga bata?" "yes tita jade tama si jela,saka mommy kami?magtatrabaho? eh nag aaral kami mommy!" putspang life to anyare? "no buts and what ifs! yun din ang gusto ng mga daddy niyo" "pero pwede namang umuwi kami dito paminsan minsan right mommy?" please mom umo-o ka-- "sa states kami titira at! sinabihan ko na ang caretaker na bawal kayo dito" tapos kumindat pa si mommy. "hanggang kailan to tita claire?" "tatawagan na lang namin kayo" *** "pero mommy! hindi pwede! paano kami? alam niyo naman pong may tinutulungan kaming bahay-ampunan diba?" giit ni cleeya,kahit ako nalulungkot ako sa desisyon ng aming mga magulang. "alam namin yun hija pero kailangan niyo rin masanay na maging independent... hindi pwedeng nakadepende lang kayo samin----" "mommy! hindi kami dumedepende sayo sa inyo!" "cleeya! lower your voice!" "jela--" "makinig na lang tayo" kailangan ko pang mag puppy eyes para pumayag siya. haist kahit ako di ko sila maintindihan kung bakit nila ginagawa samin to, mabuti naman kaming anak,masipag kaming mag aral,hindi kami mahilig lumibot,aalis lang siguro kami kapag kailangan. hindi rin kami mahilig umattend ng parties, birthday at kahit ano pa yan,lagi lang kaming nasa bahay. atleast diba wala kaming binibigay na sakit sa ulo sa kanila. pero bakit kailangan maging ganito? huhuhu pano na yung tinutulungan naming mga bata? yes nag sponsor kami sa mga bata na nasa bahay ampunan. tuwing linggo pumupunta kami para sa mga bata. simula nung nag 15 kami naisip namin na tumulong sa mga batang iniiwan ng mga magulang nila minsan na rin kaming tumutulong sa mga batang kalye. yes mayaman kami kaya gusto rin naming ishare yung biyaya na natatanggap namin. sabi nga ni mommy share your blessing so yeah ganun nga ang ginagawa namin,though mahirap pero mahal namin itong ginagawa namin. paminsan minsan naman pag nasa trip o kaya sinipag hehehe isasama namin sila sa lakad namin ni cleeya. yes mahilig kaming mag travel,mahilig kaming mag hiking kaso takot akong umakyat ng bundok hahahaha takot ako sa matataas. "jela! are you listening?" "p-po? hehehe sorry mommy" nag peace sign lang ako kay mommy. gosh nag lalakbay na pala ako? "gaya ng sinabi namin ni mareng claire magiging independent kayo simula bukas--" "bukas?!" "yes tomorrow, may titirhan kayong condo binili na namin yun para sa inyo..pero! wala kayong kotse,wala kayong credit cards bibigyan namin kayo ng allowance" paliwanag ni mommy. "pero pang isang linggo lang.. maghahanap kayo ng trabaho,mag tatrabaho kayo para may pera kayo sa pang araw araw" paliwanag rin ni tita claire. "mommy di sapat yun paano yung tinutulungan naming nga bata?" "yes tita jade tama si jela,saka mommy kami?magtatrabaho? eh nag aaral kami mommy!" putspang life to anyare? "no buts and what ifs! yun din ang gusto ng mga daddy niyo" "pero pwede namang umuwi kami dito paminsan minsan right mommy?" please mom umo-o ka-- "sa states kami titira at! sinabihan ko na ang caretaker na bawal kayo dito" tapos kumindat pa si mommy. "hanggang kailan to tita claire?" "tatawagan na lang namin kayo" ***
mymemory.translated.net