Results for droefgeestig translation from Dutch to English

de knaap was en bleef droefgeestig.
the boy remained as dismal as a hearse.

wanneer is zij ooit terneergeslagen of droefgeestig?
when is she dejected or melancholy?

iedereen kon zien, dat de koning verstrooid en droefgeestig was.
everybody noticed that the king looked dull and preoccupied.

de koning was droefgeestig en scheen ongesteld te zijn, hetgeen hem in gestalte kleiner deed schijnen.
the king was dull and appeared ill, which detracted a little from his usual lofty bearing.

huck zat aan dolboord van een plat vaartuig, achteloos met zijn voeten in het water te schoppen en zag er zeer droefgeestig uit.
huck was sitting on the gunwale of a flatboat, listlessly dangling his feet in the water and looking very melancholy.

--„er is iets, dat mij zulks voorzegt,” vervolgde porthos, al meer en meer droefgeestig wordende.
"something whispers me so," continued porthos, becoming more and more melancholy.

de overige ervaringen bekijken we vol verbazing en soms misschien wat droefgeestig, omdat we zoveel kansen om blijdschap te ervaren, onbenut hebben gelaten.
we look at the other experiences with amazement and sometimes maybe some sadness, because we have let so many opportunities to experience happiness pass by.

het door u voorafgaand aan de europese raad van sevilla gehanteerde argument, dat "vergeefse moeite droefgeestig stemt", gaat niet op.
the argument that you used before the seville european council is not valid: "futile efforts lead to melancholy ".

vervolgens stond een tenger, droefgeestig meisje op, dat zich door de belangwekkende bleekheid onderscheidde, welke het gevolg is van pillen en indigestie, en droeg een gedicht voor, waarvan ik u twee coupletten zal mededeelen:
then arose a slim, melancholy girl, whose face had the "interesting" paleness that comes of pills and indigestion, and read a "poem."

--„ik meende er te hebben,” zeide porthos, opnieuw zijn droefgeestige houding aannemende; „maar ik heb wel gezien, dat ik mij bedroog.”
"i thought i had," said porthos, resuming his melancholy air; "but i have been taught my mistake."