Results for some die translation from Dutch to Italian

zo lomp soms, die academici.
vedra' quanto possono essere viziosi questi professori di oxford.

ik vergeet soms die dingen.
a volte dimentico qualche passaggio.

bent u soms die beroemde bandiet?
per caso, siete quello del monte jiri...

- een som die ons beiden kostte.
- pagato da entrambi.

de som die jullie vragen heb ik niet.
sentite, non ho la somma che avete richiesto.

is haar ouwe heer soms die makelaar strode ?
il padre ha un'agenzia immobiliare? sì. ho capito.

ben jij soms die geniale wile e. coyote ?
ma chi sei, will coyote formato super genio?

soms die je geschifte, walgelijke dingen uit liefde.
nessuno trucco. a volte l'amore ti fa fare cose disgustose e pazze.

ik had soms die grote behoeftes om ooit eens seks te hebben.
avevo di solito queste grandi spinte a fare del sesso qualche volta.

dat is de som die men op tully's lichaam vond.
sono i soldi che hanno trovato sul corpo di tully.

hier heeft u de som die hij verschuldigd is, vermeerderd met de rente.
ecco la somma che vi deve.

mindere som die vastgesteld zal worden in de loop van de zaak of rechtvaardig zal worden geacht, ook
minore somma che sarà accertata in corso di causa o ritenuta di giustizia, anche

maar soms. die zeldzame gelukkige keren, ga je gewoon liggen en vergeet je alles.
ma a volte... in quelle rare volte fortunate... ti basta sdraiarti per dimenticare tutto.

deze betalingen kunnen geen verhoging tot gevolg hebben van de totale som die conform de overeenkomst in vreemde valuta betaal­baar is.
essi non possono comportare alcun aumento dell'importo totale pagabile in valuta estera previsto dal contratto di appalto.

de actuariële tegenwaarde van het ouderdomspensioen kan niet minder bedragen dan de som die de ambtenaar zou hebben ontvangen indien artikel 12 op hem zou zijn toegepast.
l'equivalente attuariale della pensione di anzianità non può essere inferiore all'importo che il funzio nario avrebbe percepito se avesse beneficiato delle disposizioni dell'articolo 12.

soms (die bij minder dan 1 op de 100 maar bij meer dan bij 1 op de 1000 behandelde patiënten kunnen voorkomen):
non comuni (che possono verificarsi in meno di 1 su 100 ma in più di 1 su 1.000 pazienti trattati):

dit is een kleine vaste som, die overeenstemt met ongeveer een derde van het maandelijks inkomen, betaald door de overheid aan gezinnen met twee of meer kinderen.
e' una somma forfettaria che rappresenta un terzo circa del reddito mensile medio, pagato dallo stato alle famiglie con due a più figli.

als er echter rekening was gehouden met de toetreding van vermelde landen, had het bedrag meteen moeten worden opgetrokken tot 75 000 ecu, een som die bij een juiste analyse in overweging moet worden genomen.
nella relazione della commissione, datata marzo 1987, l'obiettivo prefisso è il raddoppio in termini reali dei fondi strutturali entro il 1922 sotto for ma di stanziamenti per impegni, pari a un onere supplementare di bilancio del 25% circa.

120 -algemene context overeenkomstig artikel 21, lid 1, onder a), van richtlijn 77/388/eeg, zoals dit luidt in artikel 28 octies van deze richtlijn, is de algemene regel dat in het binnenlandse verkeer de btw is verschuldigd door de belastingplichtige die een belastbare levering van goederen verricht. het verenigd koninkrijk wenst evenwel een verleggingsregeling toe te passen waarbij de belastingplichtige ontvanger van de goederen wordt gehouden tot voldoening van de btw wanneer de levering betrekking heeft op: mobiele telefoons; computerchips/microprocessoren/centrale verwerkingseenheden; elektronische opslagmedia voor gebruik met computers of mobiele telefoontoestellen of specifieke elektronische toestellen; elektronische toestellen voor het opslaan, verwerken of registreren van elektronische gegevens zoals: handheld digitale camera’s en camcorders, handheld digitale audiospelers, zoals mp3-spelers, handheld digitale videospelers en draagbare dvd-spelers, draadloze toestellen met e-mail-, telefoon-, tekstbericht-en webbrowsfunctie en andere draadloze gegevenstoegang, handheld computers, handheld of draagbare plaatsbepalingstoestellen voor satellietnavigatiesystemen, spelconsoles die een eigen scherm hebben of gebruikmaken van een televisie of computer. deze maatregel zou inhouden dat de leverancier van dergelijke goederen zijn afnemer geen btw in rekening brengt. in plaats daarvan zou de afnemer de btw over de levering zelf in zijn btw-aangifte opnemen en tegelijkertijd ook volgens de normale regels in aftrek brengen. op die manier zou er over deze leveringen tussen volledig belastingplichtigen geen btw worden betaald en zou uiteindelijk de detailhandelaar, die de laatste schakel in de handelsketen vormt, het volledige btw-bedrag aan de overheid afdragen. het verenigd koninkrijk wil daarmee afwijken van een van de basisbeginselen van de btw, namelijk het systeem van gespreide betaling waarbij iedere belastingplichtige in de handelsketen een deel van de uiteindelijk verschuldigde btw over de levering betaalt. het fraudeprobleem in het verenigd koninkrijk bij de handel in de vorengenoemde goederen heeft de belastingontduiking in het verenigd koninkrijk een zeer hoge vlucht genomen. de meest gebruikelijke vorm van fraude bestaat erin dat een voor de btw geïdentificeerde leverancier een factuur afgeeft voor de leveringen die hij verricht, maar vervolgens verdwijnt zonder de btw te voldoen. op die manier verstrekt hij zijn afnemer evenwel een geldige btw-factuur waarmee deze de voorbelasting in mindering kan brengen. het gevolg hiervan is dat de overheid geen btw over de levering ontvangt, maar aan de volgende schakel in de handelsketen toch aftrek van voorbelasting moet toestaan alsof deze wel was betaald. deze praktijk is uitgegroeid tot de zogenaamde intracommunautaire ploffraude, een zeer gesofisticeerde en goed georganiseerde aanval op het btw-stelsel, die vaak het werk is van de georganiseerde misdaad. daarbij wordt misbruik gemaakt van een mogelijkheid waarin het voorlopige btw-stelsel voorziet, namelijk dat goederen die door een leverancier in een lidstaat worden geleverd aan een afnemer in een andere lidstaat, in de lidstaat van verzending vrij zijn van btw. de afnemer voldoet met andere woorden de btw in de lidstaat van aankomst (een vorm van verlegging zoals hierboven reeds beschreven, maar uitsluitend voor de levering in kwestie). wanneer de afnemer verdwijnt zonder de btw te voldoen over de levering van waardevolle goederen zoals die waarop dit verzoek betrekking heeft, kan het verlies aan inkomsten groot zijn. bovendien zetten de personen die dergelijke fraude begaan, vaak een reeks van leveringen op waarbij dezelfde goederen verschillende keren tussen de lidstaten heen en weer reizen (zogenaamde carrouselfraude). op die manier kan het inkomstenverlies voor de overheid vele malen hoger uitvallen dan de belasting die is verschuldigd over één enkele goederenlevering. sinds 2001 heeft deze vorm van fraude het verenigd koninkrijk naar schatting tussen 6,75 en 11 miljard gbp gekost. de afgelopen jaren heeft het vk geconstateerd dat de fraude, in reactie op diverse maatregelen van overheidswege, veel gesofisticeerder en complexer is geworden. volgens de laatste gepubliceerde ramingen beliep de intracommunautaire ploffraude in 2004/2005 tussen 1,12 en 1,9 miljard gbp. ondanks de hogere inspanningen om deze vorm van fraude aan te pakken en de inzet van de instrumenten die alle lidstaten overeenkomstig het gemeenschapsrecht ter beschikking staan, blijkt uit recentere operationele indicatoren in het vk dat de omvang van de frauduleuze activiteiten evenwel nog toeneemt. om deze criminele activiteiten te bestrijden, wil de regering van het vk een verleggingsprocedure toepassen. zij is van mening dat verlegging een einde zal maken aan de bovenbeschreven fraude omdat de mogelijkheid om winst te maken, wordt weggenomen. als er geen btw in rekening wordt gebracht, kan de potentiële ploffer niet verdwijnen zonder het btw-gedeelte te voldoen van de som die hij van zijn afnemer heeft ontvangen. de verlegging zou uitsluitend gelden voor de reeks goederen die typisch bij intracommunautaire ploffraude worden gebruikt, en zou verder zwaar inkomstenverlies helpen voorkomen. aangezien de voorgestelde regeling beperkt blijft tot een kleine reeks van goederen, zou zij niet het karakter van een veralgemeend verleggingsmechanisme hebben en ook niet de opmaat daartoe vormen. de regeling zou dus geen ingrijpende wijzigingen aanbrengen in het huidige btw-stelsel dat is gebaseerd op de gespreide betaling van de belasting. tegelijkertijd zou het vk ook controle-en meldverplichtingen invoeren zodat de belastingdienst kan beschikken over gegevens aan de hand waarvan hij zich ervan kan vergewissen dat de maatregel doeltreffend is. deze verplichtingen zouden vergelijkbaar kunnen zijn met de bestaande meldverplichtingen voor intracommunautaire leveringen van goederen. om redenen van vereenvoudiging wil het vk een drempel van 1 000 gbp (ongeveer 1 480 eur) invoeren waaronder leveringen niet onder de verlegging zouden vallen. dit zou eventuele problemen voor detailhandelaren en kleine zakelijke afnemers helpen ondervangen. tegelijkertijd dient de drempel laag genoeg te zijn om te voorkomen dat leveringen worden gesplitst om de verlegging te omzeilen. standpunt van de commissie ten aanzien van het verzoek wanneer de commissie een verzoek overeenkomstig artikel 27 ontvangt, gaat zij eerst na of dit verzoek voldoet aan de basisvoorwaarden om een dergelijk verzoek in te willigen, dat wil zeggen of de voorgestelde bijzondere maatregel de belastingheffing voor belastingplichtigen en/of de belastingdienst vereenvoudigt dan wel of het voorstel bepaalde vormen van belastingfraude of –ontwijking voorkomt. in dit verband gaat de commissie omzichtig te werk om te vermijden dat derogaties de werking van het algemene btw-stelsel zouden ondermijnen. dit is ook de context waarin zij haar voorstel[1] van 2005 heeft gedaan tot wijziging van richtlijn 77/388/eeg wat betreft bepaalde maatregelen ter vereenvoudiging van de btw-heffing en ter bestrijding van belastingfraude en -ontwijking, en tot intrekking van bepaalde derogatiebeschikkingen, waardoor alle lidstaten derogaties zouden kunnen toepassen die hun nut en doeltreffendheid hebben bewezen. meer in het bijzonder staat de commissie doorgaans weigerachtig tegenover het inwilligen van een verzoek om toepassing van een verleggingsregeling, omdat een dergelijke maatregel een basiskenmerk van het btw-stelsel, namelijk de gespreide betaling, wegneemt. het is juist dat de bijzondere regeling voor goud waarin artikel 26 ter van de zesde btw-richtlijn voorziet, als een vaste verleggingsregeling kan worden omschreven. de bepalingen van deze regeling worden evenwel zeer doelgericht toegepast en zijn qua reikwijdte en omvang beperkt. conclusie het verzoek van het vk vormt een poging om via artikel 27 een ingrijpende wijziging in het btw-stelsel door te voeren waarbij een veralgemeende verleggingsregeling wordt ingevoerd, ook al blijft deze beperkt tot een bepaalde reeks goederen. dit zou betekenen dat belastingplichtigen in de betrokken sectoren met drie verschillende belastingregelingen te maken krijgen: het “klassieke” btw-stelsel, de verleggingsregeling voor zakelijke transacties (b2b) indien aan bepaalde criteria is voldaan, het intracommunautaire stelsel. dit zou een extra last betekenen bovenop de administratieve verplichtingen die bedrijven nu al hebben. er zouden ook extra nalevingslasten (controle van de status van de afnemer en melding van transacties) worden opgelegd aan alle, ook bonafide, bedrijven die actief zijn in de betrokken sectoren. bovendien zou verlegging nieuwe mogelijkheden tot fraude bieden, met name in het stadium van het eindverbruik, en derhalve door passende controlemaatregelen moeten worden geflankeerd om te voorkomen dat het eindverbruik aan de belasting ontsnapt bij ontstentenis van een goed functionerend systeem van gespreide betaling. ondanks deze nadelen is de commissie toch van mening dat het verzoek de toets van artikel 27 doorstaat. de maatregel zal waarschijnlijk immers een einde maken aan de huidige gevallen van intracommunautaire ploffraude en is daarmee tegen een specifieke vorm van fraude gericht. de vraag rijst evenwel in hoeverre de maatregel proportioneel is als wordt gekeken naar de omvang van de fraude in verhouding tot de niet-frauduleuze bedrijvigheid in de betrokken sector. de maatregel werkt relatief breed en ziet aldus op een groot deel van de elektronicasector, maar volgens de door het vk verstrekte informatie blijft zowel het aantal belastingplichtigen dat onder de maatregel valt als het economische belang van hun activiteiten beperkt (circa 22 500 belastingplichtigen op een totaal van 1 900 000 voor de btw geïdentificeerde bedrijven). gelet op de hoge bedragen aan btw-inkomsten die op het spel staan, en de relatief beperkte lastenverhoging voor legitieme bedrijven lijkt een brede werking nog binnen het toepassingsgebied van artikel 27 te vallen. tezelfdertijd moet worden opgemerkt dat andere lidstaten met vergelijkbare fraude te kampen hebben (met dezelfde of andere soorten goederen) en mogelijkerwijs ook om een soortgelijke derogatie van artikel 21 van de zesde richtlijn zullen verzoeken. dit zou ertoe kunnen leiden dat belastingplichtigen in de verschillende lidstaten aan een hele reeks verschillende verplichtingen moeten voldoen, wat in strijd zou zijn met de voorwaarden voor een goede werking van de interne markt. daarom moeten in het voorstel waarmee de gevraagde derogatie wordt ingewilligd, ook de basisvoorwaarden voor de toepassing van de verlegging worden vastgelegd en de duur ervan worden beperkt, teneinde de doeltreffendheid (zowel wat de genoemde intracommunautaire ploffraude betreft als het voorkomen van eindverbruik zonder betaling van btw) en het effect op de werking van de interne markt te kunnen evalueren. het voorstel strekt ertoe machtiging voor verlegging te verlenen tot 31 december 2009. -
120 -contesto generale come regola generale, l'articolo 21, paragrafo 1, lettera a), della direttiva 77/388/cee, nella versione dell'articolo 28 octies, stabilisce che, in regime interno, il soggetto passivo che effettua una cessione di beni è tenuto al pagamento dell'imposta sul valore aggiunto (iva) all’erario. il regno unito vorrebbe applicare un meccanismo d'inversione contabile (“reverse charge”), per cui il soggetto passivo al quale sono ceduti i beni diviene la persona debitrice dell’iva all’erario per quanto concerne i seguenti beni: telefoni cellulari; circuiti integrati/microprocessori/unità centrali di elaborazione; supporti elettronici di memorizzazione per computer, apparecchi di telefonia mobile o apparecchi elettronici specifici; apparecchi elettronici utilizzati per memorizzare, trattare o registrare dati elettronici quali: foto e videocamere digitali portatili, lettori audio digitali portatili, quali i lettori mp3, lettori video digitali portatili e lettori dvd portatili, apparecchi senza fili che forniscono servizi di posta elettronica, telefonia, messaggi di testo, navigazione internet e altri tipi di accesso a dati senza fili, computer palmari, strumenti palmari o portatili di determinazione della posizione per sistemi di navigazione satellitare, console di gioco con schermo o da utilizzarsi con un televisore o un computer. come conseguenza di tale misura, il prezzo pagato dall’acquirente al fornitore per suddetti prodotti non includerebbe l’importo relativo all’iva, che verrebbe invece denunciato dall’acquirente nella propria dichiarazione iva e, in base alle norme correnti, da questi detratto nella stessa dichiarazione. non vi sarebbe pertanto alcun pagamento iva sulla cessione dei suddetti beni tra soggetti passivi totali e sarebbe il rivenditore, l'ultimo anello della catena di approvvigionamento, che pagherebbe all'erario l'intero importo dell'iva. in tal modo il regno unito intende derogare a uno dei principi fondamentali dell’iva: il sistema del pagamento frazionato per cui ogni soggetto passivo nella catena di approvvigionamento versa una parte dell’iva finale dovuta per la cessione. il problema delle frodi nel regno unito la cessione dei prodotti summenzionati è causa di una forte evasione fiscale nel regno unito. la forma più comune di evasione consiste nella fatturazione di cessioni da parte di fornitori che, iscritti ai fini dell’iva, successivamente spariscono senza versare l’imposta, lasciando comunque l’acquirente in possesso di una fattura iva valida, che gli consente di recuperare l'iva a monte. ne consegue che l’erario non percepisce l’iva dovuta per la cessione, ma deve tuttavia riconoscere all’operatore successivo nella catena un credito per l’iva a monte come se fosse stata pagata. ciò ha dato luogo alla frode intracomunitaria cosiddetta “dell’operatore inadempiente”, che costituisce un attacco altamente sofisticato e bene organizzato al regime dell’iva, spesso perpetrato da organizzazioni criminali. sfrutta un’opportunità fornita dal regime iva transitorio, in base al quale le cessioni effettuate da un fornitore residente in uno stato membro a un acquirente residente in un altro stato membro sono esenti da iva nello stato di spedizione. È all’acquirente che spetta il pagamento dell’iva nello stato di destinazione (un’inversione contabile del tipo già descritto, ma limitata alla singola cessione). se l’acquirente sparisce senza pagare l’iva dovuta per la cessione di oggetti di grande valore come quelli oggetto della presente richiesta, la perdita di entrate può essere notevole. inoltre, le persone che commettono tali frodi organizzano spesso una serie di cessioni in cui gli stessi beni possono circolare varie volte tra gli stati membri (cosiddetta "frode carosello"). in tal modo la perdita per l'erario può ammontare a parecchie volte l'importo dell'imposta dovuta per una singola cessione di beni. si calcola che dal 2001 questo tipo di frode abbia per il regno unito un costo compreso tra 6.750 milioni e 11 milioni di gbp. negli ultimi anni nel regno unito la frode ha assunto un grado di sofisticazione e complessità sempre maggiore, in risposta a vari interventi. stando alle ultime stime pubblicate, nel periodo 2004-2005 la frode dell’operatore inadempiente si colloca tra i 1.120 milioni e i 1.900 milioni. tuttavia, indicatori operativi più recenti segnalano un aumento dell’attività fraudolenta, nonostante gli intensi sforzi compiuti per far fronte a questo genere di frode e l'impiego degli strumenti a disposizione di tutti gli stati membri nell'ambito della legislazione comunitaria. per contrastare tale attività criminale il governo britannico vorrebbe applicare un meccanismo di inversione contabile, che, a suo parere, eliminerebbe il tipo di frode di cui sopra rimuovendo ogni possibilità di profitto. se l’iva non viene addebitata non vi è ragione che un potenziale “operatore fittizio” scompaia senza versare all'erario l'iva percepita sul prezzo pagato dall’acquirente. il meccanismo si applicherebbe solo a una serie di beni riconosciuti quali oggetto della maggior parte delle frodi intracomunitarie dell’operatore inadempiente e avrebbe come effetto quello di evitare ulteriori perdite significative di gettito. essendo limitato a una gamma ristretta di beni, il regime proposto non avrebbe il carattere di meccanismo generalizzato di inversione contabile, né avrebbe la pretesa di diventarlo e non apporterebbe quindi alcuna modifica sostanziale all’attuale regime dell’iva, basato sul pagamento frazionato dell’imposta. il regno unito introdurrebbe nel contempo alcuni obblighi in materia di controlli e di relazioni, affinché le autorità fiscali dispongano delle informazioni necessarie per valutare il corretto funzionamento della misura. tali obblighi potrebbero essere simili a quelli attualmente richiesti per la segnalazione della cessione intracomunitaria di beni. a fini di semplificazione, il regno unito intenderebbe stabilire un tetto di 1.000 gbp (circa 1.480 eur) al di sotto del quale le cessioni non sarebbero soggette all’inversione contabile. oltre a ridurre le potenziali difficoltà di rivenditori e clienti di piccole imprese, il tetto sarebbe sufficientemente basso da evitare il frazionamento delle vendite in piccoli lotti per aggirare il meccanismo dell’inversione contabile. parere della commissione sulla richiesta quando la commissione riceve una richiesta a titolo dell’articolo 27, essa verifica che sussistano le condizioni di base per dar corso a tale richiesta, ovvero che la misura specifica proposta semplifichi le procedure per i soggetti passivi o per il fisco o che la proposta consenta di evitare talune forme di evasione o elusione fiscale. in tale contesto, la commissione procede con cautela affinché le deroghe non pregiudichino il funzionamento del regime generale dell'iva. È in quest’ottica che nel 2005 aveva avanzato la proposta[1] di modifica della direttiva 77/388/cee per quanto riguarda talune misure aventi lo scopo di semplificare la riscossione dell’imposta sul valore aggiunto e di contribuire a contrastare l’evasione e l’elusione e recante abrogazione di talune decisioni che autorizzano misure derogatorie, che avrebbe consentito a tutti gli stati membri di applicare deroghe dimostratesi utili ed efficaci. la commissione è di norma restia a proporre l’accettazione di una richiesta d'inversione contabile, poiché tale meccanismo elimina una caratteristica fondamentale del regime iva, ovvero il pagamento frazionato. È pur vero che il regime particolare per l'oro previsto dall'articolo 26 ter della sesta direttiva iva potrebbe dirsi assimilabile al meccanismo dell’inversione contabile. l’applicazione di tali disposizioni è tuttavia attentamente mirata e circoscritta. conclusione la richiesta del regno unito intende avvalersi dell’articolo 27 per apportare una modifica sostanziale al regime iva introducendo un meccanismo d’inversione contabile generalizzato, anche se applicato a una serie limitata di beni. ciò significherebbe che i soggetti passivi dei settori interessati avrebbero a che fare con tre diversi regimi fiscali: il regime iva “classico”, il regime dell’inversione contabile per le cessioni tra imprese, laddove siano soddisfatti determinati requisiti, il regime intracomunitario. in questo modo la contabilità delle imprese, già assai complessa, risulterebbe ulteriormente appesantita. inoltre, a tutte le imprese dei settori interessati, compresi gli operatori onesti, verrebbero imposti oneri supplementari (verifica della natura degli acquirenti e notifica delle transazioni). l’applicazione dell’inversione contabile offrirebbe infine nuove possibilità di frode, in particolare a livello del consumatore finale e dovrebbe pertanto essere accompagnata da adeguate misure di controllo per garantire che il consumatore finale non eluda la tassazione in assenza di un sistema di pagamento frazionato che funzioni a dovere. pur riconoscendo questi inconvenienti, la commissione ritiene che la richiesta possa comunque essere considerata conforme ai criteri richiesti dall’articolo 27. di fatto la misura può eliminare le attuali situazioni di frode intracomunitaria dell'operatore inadempiente e quindi contrastare una forma particolare di frode. si pone tuttavia la questione di valutare se si tratta di una misura proporzionata quanto al rapporto tra attività fraudolenta e attività non fraudolenta nel settore in causa. il campo d’applicazione della misura è relativamente ampio, in quanto investe una vasta parte del settore elettronico, sebbene, in base alle informazioni trasmesse dal regno unito, il numero dei contribuenti interessati dalla misura e l’incidenza economica della loro attività siano limitati (circa 22.500 soggetti passivi su un totale di 1.900.000 imprese iscritte ai fini dell'iva). tenuto conto delle enormi somme rappresentate dal gettito iva in gioco e dato che gli oneri aggiuntivi per gli operatori onesti sono relativamente modesti, si può ritenere che anche un'applicazione estesa della misura rispetti rientri nel campo d’applicazione contemplato dall’articolo 27. occorre ugualmente riconoscere che anche altri stati membri registrano forme analoghe di frode (che colpiscono le stesse o altre categorie di beni) e che potrebbero richiedere analoghe deroghe all’articolo 21. ciò rischia di produrre una serie di obblighi diversi per i contribuenti a seconda degli stati membri, situazione incompatibile con i criteri stabiliti per il buon funzionamento del mercato interno. ne consegue che la proposta di autorizzazione della deroga richiesta deve anche definire gli elementi fondamentali dell’applicazione dell’inversione contabile e porre limiti alla sua durata, per poterne valutare l'efficacia (per quanto riguarda sia la frode intracomunitaria dell'operatore inadempiente sia l’elusione del pagamento iva nella fase del consumo finale) e l’impatto sul funzionamento del mercato interno. la proposta autorizza l'inversione contabile fino al 31 dicembre 2009. -