Results for leaves are seen falling on the ground translation from English to Tamil

the lord said, "moses, throw it on the ground".
அதற்கு (இறைவன்) "மூஸாவே! அதை நீர் கீழே எறியும்" என்றான்.

on the grounds of mercy
karunai adipadaiyil

all the parts of the body to be placed on the ground during prostration belong to god.
"அன்றியும், நிச்சயமாக மஸ்ஜிதுகள் அல்லாஹ்வுக்கே இருக்கின்றன, எனவே, (அவற்றில்) அல்லாஹ்வுடன் (சேர்த்து வேறு) எவரையும் நீங்கள் பிரார்த்திக்காதீர்கள்.

then they were seized by an earthquake, and lay overturned on the ground in their homes in the morning.
ஆகவே அவர்களை பூகம்பம் பிடித்துக் கொண்டது அதனால் அவர்கள் (காலையில்) தம் வீடுகளில், இறந்தழிந்து கிடந்தனர்.

but they rejected him, so the earthquake overwhelmed them and they were left lying prostrate on the ground in their homes.
எனினும் அவர்கள் அவரைப் பொய்ப்பித்தார்கள்; ஆதலால் அவர்களைப் பூகம்பம் பிடித்துக் கொண்டது ஆகவே, அவர்கள் தம் வீடுகளில் அதிகாலையில் (மரித்து) முகங்குப்புற விழுந்து கிடந்தார்கள்.

(we said): 'stamp your foot on the ground, here is cool water with which to wash and a drink'
"உம்முடைய காலால் (பூமியைத்) தட்டும்" (அவ்வாறு தட்டவே ஒரு நீருற்றுப் பொங்கி வந்ததும்) "இதோ குளிர்ச்சியான குளிக்குமிடமும், பானமும் (உமக்கு) இருக்கின்றன" (என்று சொன்னோம்).

to him belongs whatever is in the heavens and whatever is on the earth, and whatever lies in between them, and all that lies under the ground.
வானங்களிலுள்ளவையும், பூமியிலுள்ளவையும், இவ்விரண்டிற்கும் இடையே உள்ளவையும், மண்ணுக்கு அடியில் உள்ளவையும் அவனுக்கே உரியன.

[we told him:] ‘stamp your foot on the ground; this [ensuing spring] will be a cooling bath and drink.’
"உம்முடைய காலால் (பூமியைத்) தட்டும்" (அவ்வாறு தட்டவே ஒரு நீருற்றுப் பொங்கி வந்ததும்) "இதோ குளிர்ச்சியான குளிக்குமிடமும், பானமும் (உமக்கு) இருக்கின்றன" (என்று சொன்னோம்).

do you not see that allah has made subservient to you whatsoever is in the earth and the ships running in the sea by his command? and he withholds the heaven from falling on the earth except with his permission; most surely allah is compassionate, merciful to men.
(நபியே) நீர் பார்க்கவில்லையா? நிச்சயமாக அல்லாஹ் இப்பூமியிலுள்ளவற்றையும், அவன் கட்டளையால் கடலில் செல்லும் கப்பல்களையும் உங்களுக்கு வசப்படுத்தித் தந்திருக்கின்றான், தன் அனுமதியின்றி பூமியின் மீது வானம் விழுந்து விடாதவாறு அவன் தடுத்தும் கொண்டிருக்கிறான். நிச்சயமாக அல்லாஹ் மனிதர்கள் மீது மிக்க இரக்கமும், அன்பும் உள்ளவன்.

hast thou not seen how allah hath made all that is in the earth subservient unto you? and the ship runneth upon the sea by his command, and he holdeth back the heaven from falling on the earth unless by his leave. lo! allah is, for mankind, full of pity, merciful.
(நபியே) நீர் பார்க்கவில்லையா? நிச்சயமாக அல்லாஹ் இப்பூமியிலுள்ளவற்றையும், அவன் கட்டளையால் கடலில் செல்லும் கப்பல்களையும் உங்களுக்கு வசப்படுத்தித் தந்திருக்கின்றான், தன் அனுமதியின்றி பூமியின் மீது வானம் விழுந்து விடாதவாறு அவன் தடுத்தும் கொண்டிருக்கிறான். நிச்சயமாக அல்லாஹ் மனிதர்கள் மீது மிக்க இரக்கமும், அன்பும் உள்ளவன்.

one would think them (the youths) awake while, in fact, they were sleeping. we turned their bodies from right to left and their dog stretched its front legs on the ground. had one looked them over, he would have run away from them in terror.
மேலும், அவர்கள் தூங்கிக் கொண்டிருந்தபோதிலும், நீர் அவர்களை விழித்துக் கொண்டிருப்பவர்களாகவே எண்ணுவீர்; அவர்களை நாம் வலப்புறமும் இடப்புறமுமாக புரட்டுகிறோம்; தவிர, அவர்களுடைய நாய் தன் இரு முன்னங்கால்களையும் வாசற்படியில் விரித்(துப் படுத்)திருக்கிறது அவர்களை நீர் உற்றுப்பார்த்தால், அவர்களை விட்டும் வெருண்டு ஓடிப் பின்வாங்குவீர்; அவர்களில் நின்றும் உண்டாகும் பயத்தைக் கொண்டு நிரம்பிவிடுவீர்,

every afternoon, as they were coming from school, the children used to go and play in the giant’s garden. it was a large lovely garden, with soft green grass. here and there over the grass stood beautiful flowers like stars, and there were twelve peach-trees that in the spring-time broke out into delicate blossoms of pink and pearl, and in the autumn bore rich fruit. the birds sat on the trees and sang so sweetly that the children used to stop their games in order to listen to them. “how happy we are here!” they cried to each other. one day the giant came back. he had been to visit his friend the cornish ogre, and had stayed with him for seven years. after the seven years were over he had said all that he had to say, for his conversation was limited, and he determined to return to his own castle. when he arrived he saw the children playing in the garden. “what are you doing here?” he cried in a very gruff voice, and the children ran away. “my own garden is my own garden,” said the giant, “any one can understand that, and i will allow nobody to play in it but myself,” so he built a high wall all round it, and put up a notice board. trespassers will be prosecuted he was a very selfish giant. the poor children had now nowhere to play. they tried to play on the road, but the road was very dusty and full of hard stones, and they did not like it. they used to wander round the high walls when their lessons were over, and talk about the beautiful garden inside. “how happy we were there,” they said to each other. then the spring came, and all over the country there were little blossoms and little birds. only in the garden of the selfish giant it was still winter. the birds did not care to sing in it as there were no children, and the trees forgot to blossom. once a beautiful flower put its head out from the grass, but when it saw the notice board it was so sorry for the children that it slipped back into the ground again, and went off to sleep. the only people who were pleased were the snow and the frost. “spring has forgotten this garden,” they cried, “so we will live here all the year round.” the snow covered up the grass with her great white cloak, and the forest painted all the trees silver. then they invited the north wind to stay with them, and he came. he was wrapped in furs, and he roared all day about the garden, and blew the chimney-pots down. “this is a delightful spot,” he said, “we must ask the hail on a visit.” so the hail came. every day for three hours he rattled on the roof of the castle till he broke most of the slates, and then he ran round and round the garden as fast as he could go. he was dresse
சுயநல மாபெரும்