Results for ayaw kong makita nila ako na nahi... translation from Tagalog to English

baka makita nila ako
they might see me

ayaw kong makita ang mukha mo
but this photo

minaliit nila ako na hindi ako kagaya ng ate ko na magaling
i minimize your abilityminam

rason kung bakit ayaw kong magka best friend dahil natatakot ako na nalang araw ay mahuhulog din lang naman ako
i want one day when we are successful

grabe sila. pagkatapos nila ako gawin option kakalimutan na agad nila ako na parang hindi ako kilala
彼らはひどいです。彼らが私を選択肢にした後、彼らは私を知らないかのようにすぐに私を忘れます

dahil natatakot ako na kapag nagkamali ako sa mga ikinilos ko ay baka pagtawana nila ako
because i was afraid that if i made a mistake in my actions they might laugh at me

isalin ang ingles ay maaaring lima ako na sobrang mahalaga sakin na ayaw kong mawala at ang pamilya ko ang pinakamagandang nakabanding ko sa boung buhay ko at ayaw ko itong mag watakwatak dahil sila ang pinakamahalaga sa akin
translate english may lima akong pamilya na sobrang importante sakin na ayaw kong mawala at ang pamilya ko ang pinakamagandang nakabanding ko sa boung buhay ko at ayaw ko itong mag watakwatak dahil sila ang pinaka importante sa akin

sa tuwing nakakasama ko sila palaging panatag ang loob ko at hindi kami nagkakaroon ng samaan ng loob at hindi nila ako hinahayaan na malungkot at kahit na walang wala ako nandito parin sila para sa akin at nagpapasalamat ako na tinanggap nila ako at kung sino ako di nila ako iniiwanan sa ere kahit wala na ako pera kaibigan parin ang tingin nila sa akin at hindi napupulot ng pera ang kaibigan syempre nagpapasalamat ako sa panginoon at biniyayaan ako ng mabuting kaibigan
whenever i get along with them i am always assured and we are not having a bad mood and they do not let me be sad and even without me they are still here for me and i am thankful that they accepted me and who i am they do not leave me on the air even when i am no longer with a friend they still think of me and the friend does not get money of course i thank the lord and the good friend blesses me

habang nakatulala ako dito sa terrace ng apartment ko ay hindi ko maiwasang isipin na sasabak na naman ako sa malalang panaginip na kada gabi kong nararanasan. simula bata ako kung ano anong napapanaginipan kong hindi maganda at ayaw kong makita. binabalot ako lagi ng takot sa tuwing mamamalayan kong oras na nang ting tulog. pumunta ako sa harap ng pinto at umupo sa sahig habang naririnig ko ang mga halakhak ng mga taong nagsasaya sa kani kanilang mga tahanan. napatanong nalang ako sa sarili ko,
as i stared here on the terrace of my apartment i couldn't help but think that i would once again have the nightmare that i experience every night. since i was a child what i dreamed was not good and i did not want to see. fear always envelops me whenever i realize it's time to go to sleep. i went to the front door and sat on the floor as i heard the laughter of the people rejoicing in their respective homes. i just asked myself,

kaya sobrang ang aking pagmamahal sa kanila,nagkaroon ako ng sapat na panahon ako naman ang magaalaga sa aking lola at lolo bagamat di man nila ako na alagaan na ako ay maliit noon,subalit sinuklian ko ang pagmamahal na pinakita nila saakin nung sila ay malakas pa,sila yung lolo at lola na di nagdadalwang isip na bago ka bigyan ng nais mong makamit hanggang sa alagaan ang isang kabiyak ng aking kaagapay sa pangarap na nagkaroon ng sapat
so i love them so much, i've had enough time i'm going to care for my grandmother and grandfather even though they did not care for me i was a little older, but i found the love they showed to them when they were stronger they're the grandparents who have not thought before before you give them what you want to achieve until they take care of a partner of my partner in the dream that there is enough

ang hindi ko malilimutan na karanasan sa aking buhay ay noong ako ay pinanganak. bakit? marahil dahil minsan ito sa isang karanasan sa oras ng buhay, dahil hindi na ito muling mangyayari. wala ako ngayon, nagsusulat ng sanaysay na ito, nang wala ang aking mga magulang, lalo na ang aking ina. salamat sa kanila dahil binigyan nila ako ng buhay at ngayon, masaya akong nakatira kasama nila, at ang aking mga kaibigan. kasunod, ay kapag pinasok ko ang aking unang pag-aaral, noong ako ay 4 na taong gulang. ito ang aking unang pagkakataon na makapasok sa paaralan at natatakot ako na iwanan ako ng aking mga magulang magpakailanman i
my memorable experience in my life is when i was born. why? maybe because it is a once in a life time experience, because it will not happened again. i am not here right now, writing this essay, without my parents, especially my mother. thanks t them because they gave me life and right now, i am happily living with them, and my friends. next, is when i enter my first schooling, when i was 4 years old. it is my first time to enter the school and i am afraid that my parents will leave me forever i