Results for hagdan sa stage translation from Tagalog to English

hagdan sa langit
stairway to heaven

mahiyain ako sa stage
mahiyain ako sa stage

silsil semento sa stage
nag silsil sa semeto sa stage

tapat ng hagdan sa harap
across the stairs

nagmamadaling bumaba ng hagdan sa takot
nag mamadaling bumaba sa hagdan

sila ay sumayaw sa stage at sa cover court
sumayaw sila sa maraming tao

nakita niya ang isang hagdan sa pagitan ng langit at lupa
he saw a ladder between heaven and earth

dito rin nagsisimula ang pagiging closeness nila sa stage na ito in english
can we just be friends

hindi siguro nila alam na bastos ang magpakita bago ako umakyat sa stage.
no, i don't think the realize just how incredibly rude it is to show up right before someone goes out on stage.

hindi palang matagal na nag tratrabaho nanjan palang ako sa stage na kumikilala
i have been working for a long time

sa stage na ito ang apoy ay tumaas sa pinaka maximum na level at umaabot ito sa atin ceiling
suddenly rising

sobrang saya ko noong panahon na yun kasi sa wakas ay siya ang makakasama kong umakyat sa stage at tanggapin ang medal na pinagpaguran ko para maging proud sila sa akin
i was very happy at that time because he was finally the one i could go up with on stage and receive the medal

ang pagbabalik babahagya ko nang sa noo’y nahagkan, sa mata ko’y luha ang nangag-unahan; isang panyong puti ang ikinakaway, nang siya’y iwan ko sa tabi ng hagdan: sa gayong kalungkot na paghihiwalay, mamatay ako, siya’y nalulumbay! nang sa tarangkahan, ako’y makabagtas pasigaw ang sabing, “magbalik ka agad!” ang sagot ko’y “oo, hindi magluluwat!” nakangiti akong luha’y nalaglag… at ako’y umalis, tinunton ang landas, nabiyak ang puso’t naiwan ang kabiyak; lubog na ang araw, kalat na ang dilim, at ang buwan nama’y ibig nang magningning: maka orasyon na noong aking datnin, ang pinagsadya kong malayang lupain: kuwagong nasa kubo’t mga ibong itim, ang nagsisalubong sa aking pagdating. sa pinto ng naro’ong tahana’y kumatok, pinatuloy ako ng magandang loob; kumain ng konti, natulog sa lungkot, ang puso kong tila ayaw nang tumibok; ang kawikaan ko, “pusong naglalagot, mamatay kung ako’y talaga nang kulog!” nang kinabukasang magawak ang dilim, araw’y namimintanang mata’y nagniningning; sinimulan ko na ang dapat kong gawin: ako’y nag-araro, naglinang, nagtanim; nang magdidisyembre, tanim sa kaingin, ay ginapas ko na’t sa irog dadalhin. at ako’y umuwi, taglay ko ang lahat, mga bungang-kahoy, isang sakong bigas; bulaklak na damo sa gilid ng landas, ay pinupol ko na’t panghandog sa liyag; nang ako’y umalis, siya’y umiiyak… o, marahil ngayon, siya’y magagalak! at ako’y lumakad, halos lakad takbo, sa may dakong ami’y meron pang musiko, ang aming tahana’y masayang totoo at nagkakagulo ang maraming tao… “salamat sa diyos!” ang nabigkas ko, “nalalaman nila na darating ako.” at ako’y tumuloy… pinto ng mabuksan, mata’y napapikit sa aking namasdan; apat na kandila ang nangagbabantay; sa paligid-ligid ng irog kong bangkay; mukha nakangiti at nang aking hagkan; para pang sinabi “irog ko, paalam!”
bones pasalaysay