Results for iniiwan translation from Tagalog to English

iniiwan
leave

laging iniiwan
where I am

bakit tayo iniiwan
why are the people we love left behind?

Hindi nila iniiwan ang isa't isa
we do not leave

Ang Babaeng Iniingatan, Hindi Ka Iniiwan.
Ang Babaeng Iniingatan, Hindi Ka Iniiwan.

Bakit nga ba tayo iniiwan ng taong Mahal natin?
why do people love us so much?

Salamat sa araw araw na pagmmahal ... Sa walang sawang pagintindi sa ugali .. Salamat kse lagi kang nanjan pag kailangan kta di mu ko iniiwan sa lahat ng bagay sana wag kang magbabago ..
Thanks for the day to day love ... With the unconditional understanding of the attitude ..

Ang sumpa ng Sun Sweat ay dumulas sa pagitan ng aking balat at ang goma na tela ng aking amerikana, chafing sa buong. Ang araw ay nagniningas ng mga tatak ng bawat tahi sa aking balat. Ang bilangguan na polyester na ito ay hahawakan ko lang ng mas mahaba. Malapit na ako malaya. Naglalakad papunta sa park nakita ko ang mga lilim na mga mata at nagliliyab na ngiti sa lahat ng dako. Walang nagdadala ng mga punters sa parke tulad ng araw sa London. Ang pagkabigla ay nakagapos sa akin sa aking pantakip sa katawan. Sumabog ako para makalabas. Iniiwan ako ng mga pang-araw na paningin kung mayroon man see
Curse of the Sun Sweat slips between my skin and the rubbery fabric of my coat, chafing all over. The sun is burning brands of every stitch into my skin. This polyester prison will only hold me for a little longer. Soon I’ll be free. Walking into the park I see shaded eyes and shining smiles everywhere. Nothing brings the punters to the park like the sun in London. The excitement makes me taut against my bodily covering. I’m bursting to get out. Sunglasses leave me uncertain whether anybod

Lord, salamat sa matagumpay na pagtatapos ng aktibidad na ito. Hindi ito magiging matagumpay kung wala ang iyong pagpapala. Nagpapasalamat kami sa iyo sa lahat ng mga tao na buong-loob na nagbahagi ng aming mahalagang oras sa amin. Salamat sa iyo para sa kagalakan at pagtawa na iyong pinaliguan kami. Ipagkaloob na habang iniiwan namin ang lugar na ito, ibabalik namin ang kagalakan ng iyong lahat ng napakaraming pag-ibig sa aming mga tahanan at aming mga komunidad. Nawa nating mapagtanto na upang maging tunay na mga Kristiyano, kailangan nating sundin ang iyong mga hakbang at mahalin ang isa
Lord, thank you for the successful conclusion of this activity. This would not have been successful without your blessing. We thank you for all the people who have generously shared their precious time with us. We thank you for the joy and laughter you have showered us with. Grant that as we all leave this venue, we would bring the joy of your all abounding love back to our homes and our communities. May we realize that to be truly Christians, we have to follow your steps and love one anothe

"Pero mommy! Hindi pwede! Paano kami? Alam niyo naman pong may tinutulungan kaming Bahay-ampunan diba?" Giit ni Cleeya,kahit ako nalulungkot ako sa desisyon ng aming mga magulang. "Alam namin yun hija pero kailangan niyo rin masanay na maging independent... Hindi pwedeng nakadepende lang kayo samin----" "Mommy! Hindi kami dumedepende sayo sa inyo!" "Cleeya! Lower your voice!" "Jela--" "Makinig na lang tayo" kailangan ko pang mag puppy eyes para pumayag siya. Haist kahit ako di ko sila maintindihan kung bakit nila ginagawa samin to, mabuti naman kaming anak,masipag kaming mag aral,Hindi kami mahilig lumibot,aalis lang siguro kami kapag kailangan. Hindi rin kami mahilig umattend ng parties, birthday at kahit ano pa yan,lagi lang kaming nasa bahay. Atleast diba wala kaming binibigay na sakit sa ulo sa kanila. Pero bakit kailangan maging ganito? Huhuhu pano na yung tinutulungan naming mga bata? Yes nag sponsor kami sa mga bata na nasa bahay ampunan. Tuwing linggo pumupunta kami para sa mga bata. Simula nung nag 15 kami naisip namin na tumulong sa mga batang iniiwan ng mga magulang nila minsan na rin kaming tumutulong sa mga batang kalye. Yes mayaman kami kaya gusto rin naming ishare yung biyaya na natatanggap namin. Sabi nga ni mommy share your blessing so yeah ganun nga ang ginagawa namin,though mahirap pero mahal namin itong ginagawa namin. Paminsan minsan naman pag nasa trip o kaya sinipag hehehe isasama namin sila sa lakad namin ni Cleeya. Yes mahilig kaming mag travel,mahilig kaming mag hiking kaso takot akong umakyat ng bundok hahahaha takot ako sa matataas. "Jela! Are you listening?" "P-po? Hehehe sorry mommy" nag peace sign lang ako kay mommy. Gosh nag lalakbay na pala ako? "Gaya ng sinabi namin ni Mareng Claire magiging independent kayo Simula bukas--" "BUKAS?!" "Yes tomorrow, may titirhan kayong condo binili na namin yun para sa inyo..pero! Wala kayong kotse,wala kayong credit cards bibigyan namin kayo ng allowance" paliwanag ni mommy. "Pero pang isang linggo lang.. Maghahanap kayo ng trabaho,mag tatrabaho kayo para may pera kayo sa pang araw araw" paliwanag rin ni tita Claire. "Mommy di sapat yun paano yung tinutulungan naming nga bata?" "Yes Tita Jade tama si Jela,saka mommy kami?magtatrabaho? Eh nag aaral kami mommy!" Putspang life to anyare? "No buts and what ifs! Yun din ang gusto ng mga daddy niyo" "Pero pwede namang umuwi kami dito paminsan minsan right mommy?" Please mom umo-o ka-- "Sa states kami titira at! Sinabihan ko na ang caretaker na bawal kayo dito" tapos kumindat pa si mommy. "Hanggang kailan to Tita Claire?" "Tatawagan na lang namin kayo" *** "Pero mommy! Hindi pwede! Paano kami? Alam niyo naman pong may tinutulungan kaming Bahay-ampunan diba?" Giit ni Cleeya,kahit ako nalulungkot ako sa desisyon ng aming mga magulang. "Alam namin yun hija pero kailangan niyo rin masanay na maging independent... Hindi pwedeng nakadepende lang kayo samin----" "Mommy! Hindi kami dumedepende sayo sa inyo!" "Cleeya! Lower your voice!" "Jela--" "Makinig na lang tayo" kailangan ko pang mag puppy eyes para pumayag siya. Haist kahit ako di ko sila maintindihan kung bakit nila ginagawa samin to, mabuti naman kaming anak,masipag kaming mag aral,Hindi kami mahilig lumibot,aalis lang siguro kami kapag kailangan. Hindi rin kami mahilig umattend ng parties, birthday at kahit ano pa yan,lagi lang kaming nasa bahay. Atleast diba wala kaming binibigay na sakit sa ulo sa kanila. Pero bakit kailangan maging ganito? Huhuhu pano na yung tinutulungan naming mga bata? Yes nag sponsor kami sa mga bata na nasa bahay ampunan. Tuwing linggo pumupunta kami para sa mga bata. Simula nung nag 15 kami naisip namin na tumulong sa mga batang iniiwan ng mga magulang nila minsan na rin kaming tumutulong sa mga batang kalye. Yes mayaman kami kaya gusto rin naming ishare yung biyaya na natatanggap namin. Sabi nga ni mommy share your blessing so yeah ganun nga ang ginagawa namin,though mahirap pero mahal namin itong ginagawa namin. Paminsan minsan naman pag nasa trip o kaya sinipag hehehe isasama namin sila sa lakad namin ni Cleeya. Yes mahilig kaming mag travel,mahilig kaming mag hiking kaso takot akong umakyat ng bundok hahahaha takot ako sa matataas. "Jela! Are you listening?" "P-po? Hehehe sorry mommy" nag peace sign lang ako kay mommy. Gosh nag lalakbay na pala ako? "Gaya ng sinabi namin ni Mareng Claire magiging independent kayo Simula bukas--" "BUKAS?!" "Yes tomorrow, may titirhan kayong condo binili na namin yun para sa inyo..pero! Wala kayong kotse,wala kayong credit cards bibigyan namin kayo ng allowance" paliwanag ni mommy. "Pero pang isang linggo lang.. Maghahanap kayo ng trabaho,mag tatrabaho kayo para may pera kayo sa pang araw araw" paliwanag rin ni tita Claire. "Mommy di sapat yun paano yung tinutulungan naming nga bata?" "Yes Tita Jade tama si Jela,saka mommy kami?magtatrabaho? Eh nag aaral kami mommy!" Putspang life to anyare? "No buts and what ifs! Yun din ang gusto ng mga daddy niyo" "Pero pwede namang umuwi kami dito paminsan minsan right mommy?" Please mom umo-o ka-- "Sa states kami titira at! Sinabihan ko na ang caretaker na bawal kayo dito" tapos kumindat pa si mommy. "Hanggang kailan to Tita Claire?" "Tatawagan na lang namin kayo" ***
mymemory.translated.net