Results for nasa paaralan na ako patungo sa a... translation from Tagalog to English

ng nasa paaralan na ako wala pa lang klase
but sad to say there is no class

magpaalam na ako sa aming
tonight while you sleep

isa ako sa bilang ng honor sa aming klase
i have a 3rd honor in our school

nasa paaralan na si logan
logan is at school

naglalakad ako patungo sa aking paaralan
i was just walking towards my school

habang ako ay patungo sa aming silid may nakita akong mga estudyanteng naglilinis ng kani-kanilang mga sector
mymemory warning: you used all available free translations for today. visit http://mymemory.translated.net/doc/quotareached to translate more

matutulog na ako kasi maaga pa akong gigising at magsisimba kasi pista sa aming lugar bukas.
i'm going to bed early because i'll wake up early and go to church tomorrow at our place.

uwe ko sa aming bahay ay hindi ko alam na ako pala ay may masamang sakit na nakakahawa o mas kilala natin na covid 19
uwe ko sa aming bahay ay hindi ko alam na ako pala ay may masama na sakit na contagious o mas kilala natin na covid 19

ako ay nahihiya sa unang pag pasok sa school dahil hindi kopa mga kilalal ang iba kopang ka klase pero ako ay masaya dahil balik paaralan na ..makakapag aral na ako ng maayos dahil may nag tuturo ng guro na handang tumukong sa among mga mag aaral
aako is ashamed of the first page going to school because the rest of the class is not goblets but i am happy because the school is back.. i can study well because there is a teacher willing to tread on our students

my journal noong pumasok ako ng lunes muntikan na ako masagasaan sa santa rosa national highschool at nung kinabukasan ako ay pinagtatawanan ng mga studyante sa labas at pinagsasabihan ng ako ng napaka lula mo naman di ka tumitingin sa dinaanan mo at nung huwebes papasok nalang ako bag pa ng kapatid ko nadala ko kaya hindi ako naka pasok saka hindi ko alam na may change gift kaya ako lang ang wala sa aming mag kaklase at nung pasko ay kami ay sobrang saya at naka mano sa lolo lola at nag bagong
my journal when i entered on monday i was almost run over at santa rosa national highschool and the next day i was laughed at by the students outside and told by me of your very lula you weren't looking at your way and when i was coming in i was still a bag of my brother i carried so i didn't go in then i didn't know there was a change gift so i was just ang wala sa aming mag classmate at nung pasko ay kami sobrang saya at naka mano sa grandpa lola and nag bagong taon na at kami ay kompleto sa family martin

before kapag magkakasama kaming magkakaibigan sobrang sensitive ko lalo na sa biruan. maliit ma bagay big deal saakin. pero ngayon as i grow old napansin ko na ang biruan ay hindi dapat sineseryoso at hindi na ako sensitive. nagbago saken ay seryoso na ako sa buhay at mas pinaprioritize ko ang pagaaral ngayon. isa yon sa nagpabago sa aming magkakaibigan kasi dahil don naging matured kami at nag mature din ang friendship namin
before when we were friends i was very sensitive especially to jokes. small things can be a big deal to me. but now as i grow old i’ve noticed that jokes shouldn’t be taken seriously and i’m no longer sensitive. what has changed is that i am serious about life and i prioritize my studies more now. that was one of the things that changed our friends because we became matured and our friendship also matured

isang araw ako ay nasa school at kapag uwian ng hapon ako ay pumupunta muna sa ibang classroom para makipag lokohan at makipag chismisan at kapag umuuwi ako ng hapon ako ay naka motor or minsan naglalakad tapos nung uuwi ba ako ng hapon nakisabay ako sa mga kaibigan ko sabay sabay kaming nagtatawanan ng kwekwentohan umuwi ako na naglakad at nakalimutan ko ang aking motor sa aming school hanggang sa pumunta na ako sa palengke nag aantay ng sundo ko ako ay pumunta sa bahay ng tita ko at doon ako nag antay at nung gumabi na ng gumabi pinaghahanap na pala ako ng magulang ko ang ginawa nila sa motor ko sa school ay kinuha na nila at ang akala nila ako ay gumala noong nahanao na ako ng magulang ko galit na galit sila at hinahanap sa akin yung motor ko bigla akong napaisip na dala ko ang motor ko dun ako nagsimulang kinabahan at nang pumunta na kami sa school para kunin ang motor dahil nasa akin ang susi natakot ako bigla wala na yung motor ko dun sinabi ng mama ko na nasa bahay na ang aking motor dun nagsimula ang pagluwag ko ng pahinga
english

nahilo at natumba ako hindi alam kung ano na nangyare sa akin nabagsakan ko pala yung small fan namin sa sala hindi ako agad nakatayo kasi hilong hilo ako malabo paningin ko after ilang minutes dumirecho na ako sa cr kasi kumukulo ung tyan ko at masakit na talaga yung tyan ko pero hindi ko narin alam kung ano na nangyare sa akin sa cr basta paggising ko nasa floor na ako at dahan dahan akong tumayo at nagpoop na pero pinilit ko lang talaga kasi masakit na tiyan ko nakasubsob ako sa sink pra hindi ako maout of balance kasi naghihina talaga ako naiiyak sa mga nangyayare na sa akin at natatakot na bakit kakaiba na yung mga nararamdaman ko after ko magcr pumunta na ako sa room dahan dahan hindi ako agad nahiga naupo muna ako at nagrelax hanggang sa naiyak na naman ako keep on asking him in my mind paano at bakit nta ito nakokonsensya na magpasa hanggang ngayon ay patuloy nya parin kaming natitiis at pinamamalasaan ng kasamaan takang taka ako ano na ang nangyare baket napakasama nya at ng kabit nyang kinakasama kasabwat ang kanyang mga magulang wala silang mga puso at kaluluwa higit sa lahat wala silang takot sa diyos napakasakit ng aking nararamdaman araw araw parang wala ng katapusan hirap na hirap na ako kasi kahit ayoko syang isipin naiisip at naiisip ko parin at magdadasal akko na sana huwag ko na syang maisip kailangan kong maging matapang para sa anak ko para makapagsimula na kaming dalawa sa buhay ng mabuti mahirap hindi ko alam kung paano kailan at kung ano rin ang kalalabasan ng kami na lang dalawa sa buhay kasi biglang bitaw sa aming mag-ina na nagdulot sa amin ng aking anak na lalaki ng pagtataka sa lahat ng mga ginagawa nya aming dalawa sadyang napakasakit napakasaklap napakahirap tanggapin na nagawa nya iyon sa aming mag-ina kasi simulat sapul umikot ang buong buhay namin ng anak ko sa kanya araw araw minuminuto oras oras pagkagising bago magsleep kinabukasan pagkagising ulet at araw araw na laging chat usap video call email sms txt lahat ng apps inaayos nya para walang paltos ang mga communicatiopns naming maganak kahit tae nya alam naming mag-ina naming tatlo actually kasi wala kaming lihiman bawal maghide at hindi nman kami talaga sanay maghide ng anak ko sa kanya ayaw nya rin din talaga ng nagllilihim malaki man o maliit kaya itong ginagawa nya sa aming mag-ina para sa amin hindi na sya yung taoong nakilala namin na nangakong hinding hindi kami iiwan hinding hindi kami pababayaan at habang buhay kaming tatlo kaming mag-anak magsasama sama sa hirap man o sa ginhawa habang buhay for eternity swear to god. sakit sobra please help us lord god amen.
mba ako hindi alam kung ano na nangyare sa akin nabagsakan ko pala yung small fan namin sa sala hindi ako agad nakatayo kasi hilong hilo ako malabo paningin ko after ilang minutes dumirecho na ako sa cr kasi kumukulo ung tyan ko at masakit na talaga yung tyan ko pero hindi ko narin alam kung ano na nangyare sa akin sa cr basta paggising ko nasa floor na ako at dahan dahan akong tumayo at nagpoop na pero pinilit ko lang talaga kasi masakit na tiyan ko nakasubsob ako sa sink pra hindi ako maout of balance kasi naghihina talaga ako naiiyak sa mga nangyayare na sa akin at natatakot na bakit kakaiba na yung mga nararamdaman ko after ko magcr pumunta na ako sa room dahan dahan hindi ako agad nahiga naupo muna ako at nagrelax hanggang sa naiyak na naman ako keep on asking him in my mind paano at bakit nta ito nakokonsensya na magpasa hanggang ngayon ay patuloy nya parin kaming natitiis at pinamamalasaan ng kasamaan takang taka ako ano na ang nangyare baket napakasama nya at ng kabit nyang kinakasama kasabwat ang kanyang mga magulang wala silang mga puso at kaluluwa higit sa lahat wala silang takot sa diyos napakasakit ng aking nararamdaman araw araw parang wala ng katapusan hirap na hirap na ako kasi kahit ayoko syang isipin naiisip at naiisip ko parin at magdadasal akko na sana huwag ko na syang maisip kailangan kong maging matapang para sa anak ko para makapagsimula na kaming dalawa sa buhay ng mabuti mahirap hindi ko alam kung paano kailan at kung ano rin ang kalalabasan ng kami na lang dalawa sa buhay kasi biglang bitaw sa aming mag-ina na nagdulot sa amin ng aking anak na lalaki ng pagtataka sa lahat ng mga ginagawa nya aming dalawa sadyang napakasakit napakasaklap napakahirap tanggapin na nagawa nya iyon sa aming mag-ina kasi simulat sapul umikot ang buong buhay namin ng anak ko sa kanya araw araw minuminuto oras oras pagkagising bago magsleep kinabukasan pagkagising ulet at araw araw na laging chat usap video call email sms txt lahat ng apps inaayos nya para walang paltos ang mga communicatiopns naming maganak kahit tae nya alam naming mag-ina naming tatlo actually kasi wala kaming lihiman bawal maghide at hindi nman kami talaga sanay maghide ng anak ko sa kanya ayaw nya rin din talaga ng nagllilihim malaki man o maliit kaya itong ginagawa nya sa aming mag-ina para sa amin hindi na sya yung taoong nakilala namin na nangakong hinding hindi kami iiwan hinding hindi kami pababayaan at habang buhay kaming tatlo kaming mag-anak magsasama sama sa hirap man o sa ginhawa habang buhay for eternity swear to god. sakit sobra please help us lord god amen.i fainted and fell