Results for para may pang handa kami sa pasko translation from Tagalog to English

para may pang handa kami sa pasko
ipakita ko basta padalhan mo ako ng pera

para may pang bayad ako sa lupa
for i still have to pay for the rent room

para may pang bayad ako sa rent room
para may pang bayad ka sa school

para may pang gastos
babayarin

para may pang bili nang bigad
para may pa bili nang bigas

si papa ang naghahanapbuhay para may panggastos kami sa pang araw araw
si papa ang naghahanapbuhay para may panggastos kami sa pang araw araw

para may pang tustos ako sa mga pamangkin at pinsan ko sa pag aaral nila
my brother is sending me to school

gusto ko makapag tapos ng pag aaral para makakuha ng magandang trabaho para makatulong sa pamilya ko sa kalagayan ko po kase ngayon kinakailangan ko pa po mag tinda ng isda para may pang load ako
i want to work to help the family

gusto ko po sabihin president na ok lang naman po yung work namin kahit minsan malungkot kami kasi dalawa lang kami sa appartment gusto ko sana magkaroon kami ng kasama para masaya kami kasi minsan lang din kami nag uusap ng companion ko gusto ko sana ng marami para may makausap kami parehas at hindi kami maboring
i would like to tell you president that we're okay and our work is good but president i felt i'm bored because i don't have people to talk in our appartment

pumunta kami sa lola ko para bumisita sa kanya na okay pa be sya at pagkarapos namin bumisita sa lola namin ay pumunta na kami sa pagadian para bumili sa aking mga gagamit in sa paaralan at pagkatapos namin pumunta sa pagadian pumunta kami sa ninang ko para bigyan sila nang bogas at pinag bilhan sya nang dammit para may ma sout sya sa bahay
we went to my grandmother to visit her that she was okay and after we visited our grandmother we went to the mall to buy my school supplies and then we went to the mall to give her some bogas and bought her a dammit so she could have a sout at home

naaawa na din po ako sa parents ko na kahit walang makain bastat mabigay lng po yong pera na pamasahe at allowance ko na every week is 300 pesos. sobrang nagtitipid po talaga ako dahil po sa kapus kami sa pera at wala din po akong maayos na gudget po katulad ng laptop. isa sa napakalaking tulong sa amin ay may laptop po para may magamit po kami during sa reporting and thesis time po.
i also feel sorry for my parents that even if no one can eat bastat mabigay lng po yong pera na fare and allowance ko na every week is 300 pesos. i really save a lot because we are unlucky with money and i also don't have a good gudget like a laptop. one of the great help to us is to have a laptop so that we can use it during reporting and thesis time.

"pero mommy! hindi pwede! paano kami? alam niyo naman pong may tinutulungan kaming bahay-ampunan diba?" giit ni cleeya,kahit ako nalulungkot ako sa desisyon ng aming mga magulang. "alam namin yun hija pero kailangan niyo rin masanay na maging independent... hindi pwedeng nakadepende lang kayo samin----" "mommy! hindi kami dumedepende sayo sa inyo!" "cleeya! lower your voice!" "jela--" "makinig na lang tayo" kailangan ko pang mag puppy eyes para pumayag siya. haist kahit ako di ko sila maintindihan kung bakit nila ginagawa samin to, mabuti naman kaming anak,masipag kaming mag aral,hindi kami mahilig lumibot,aalis lang siguro kami kapag kailangan. hindi rin kami mahilig umattend ng parties, birthday at kahit ano pa yan,lagi lang kaming nasa bahay. atleast diba wala kaming binibigay na sakit sa ulo sa kanila. pero bakit kailangan maging ganito? huhuhu pano na yung tinutulungan naming mga bata? yes nag sponsor kami sa mga bata na nasa bahay ampunan. tuwing linggo pumupunta kami para sa mga bata. simula nung nag 15 kami naisip namin na tumulong sa mga batang iniiwan ng mga magulang nila minsan na rin kaming tumutulong sa mga batang kalye. yes mayaman kami kaya gusto rin naming ishare yung biyaya na natatanggap namin. sabi nga ni mommy share your blessing so yeah ganun nga ang ginagawa namin,though mahirap pero mahal namin itong ginagawa namin. paminsan minsan naman pag nasa trip o kaya sinipag hehehe isasama namin sila sa lakad namin ni cleeya. yes mahilig kaming mag travel,mahilig kaming mag hiking kaso takot akong umakyat ng bundok hahahaha takot ako sa matataas. "jela! are you listening?" "p-po? hehehe sorry mommy" nag peace sign lang ako kay mommy. gosh nag lalakbay na pala ako? "gaya ng sinabi namin ni mareng claire magiging independent kayo simula bukas--" "bukas?!" "yes tomorrow, may titirhan kayong condo binili na namin yun para sa inyo..pero! wala kayong kotse,wala kayong credit cards bibigyan namin kayo ng allowance" paliwanag ni mommy. "pero pang isang linggo lang.. maghahanap kayo ng trabaho,mag tatrabaho kayo para may pera kayo sa pang araw araw" paliwanag rin ni tita claire. "mommy di sapat yun paano yung tinutulungan naming nga bata?" "yes tita jade tama si jela,saka mommy kami?magtatrabaho? eh nag aaral kami mommy!" putspang life to anyare? "no buts and what ifs! yun din ang gusto ng mga daddy niyo" "pero pwede namang umuwi kami dito paminsan minsan right mommy?" please mom umo-o ka-- "sa states kami titira at! sinabihan ko na ang caretaker na bawal kayo dito" tapos kumindat pa si mommy. "hanggang kailan to tita claire?" "tatawagan na lang namin kayo" *** "pero mommy! hindi pwede! paano kami? alam niyo naman pong may tinutulungan kaming bahay-ampunan diba?" giit ni cleeya,kahit ako nalulungkot ako sa desisyon ng aming mga magulang. "alam namin yun hija pero kailangan niyo rin masanay na maging independent... hindi pwedeng nakadepende lang kayo samin----" "mommy! hindi kami dumedepende sayo sa inyo!" "cleeya! lower your voice!" "jela--" "makinig na lang tayo" kailangan ko pang mag puppy eyes para pumayag siya. haist kahit ako di ko sila maintindihan kung bakit nila ginagawa samin to, mabuti naman kaming anak,masipag kaming mag aral,hindi kami mahilig lumibot,aalis lang siguro kami kapag kailangan. hindi rin kami mahilig umattend ng parties, birthday at kahit ano pa yan,lagi lang kaming nasa bahay. atleast diba wala kaming binibigay na sakit sa ulo sa kanila. pero bakit kailangan maging ganito? huhuhu pano na yung tinutulungan naming mga bata? yes nag sponsor kami sa mga bata na nasa bahay ampunan. tuwing linggo pumupunta kami para sa mga bata. simula nung nag 15 kami naisip namin na tumulong sa mga batang iniiwan ng mga magulang nila minsan na rin kaming tumutulong sa mga batang kalye. yes mayaman kami kaya gusto rin naming ishare yung biyaya na natatanggap namin. sabi nga ni mommy share your blessing so yeah ganun nga ang ginagawa namin,though mahirap pero mahal namin itong ginagawa namin. paminsan minsan naman pag nasa trip o kaya sinipag hehehe isasama namin sila sa lakad namin ni cleeya. yes mahilig kaming mag travel,mahilig kaming mag hiking kaso takot akong umakyat ng bundok hahahaha takot ako sa matataas. "jela! are you listening?" "p-po? hehehe sorry mommy" nag peace sign lang ako kay mommy. gosh nag lalakbay na pala ako? "gaya ng sinabi namin ni mareng claire magiging independent kayo simula bukas--" "bukas?!" "yes tomorrow, may titirhan kayong condo binili na namin yun para sa inyo..pero! wala kayong kotse,wala kayong credit cards bibigyan namin kayo ng allowance" paliwanag ni mommy. "pero pang isang linggo lang.. maghahanap kayo ng trabaho,mag tatrabaho kayo para may pera kayo sa pang araw araw" paliwanag rin ni tita claire. "mommy di sapat yun paano yung tinutulungan naming nga bata?" "yes tita jade tama si jela,saka mommy kami?magtatrabaho? eh nag aaral kami mommy!" putspang life to anyare? "no buts and what ifs! yun din ang gusto ng mga daddy niyo" "pero pwede namang umuwi kami dito paminsan minsan right mommy?" please mom umo-o ka-- "sa states kami titira at! sinabihan ko na ang caretaker na bawal kayo dito" tapos kumindat pa si mommy. "hanggang kailan to tita claire?" "tatawagan na lang namin kayo" ***
mymemory.translated.net