Results for sobrang nahiya ako dahil napahiya... translation from Tagalog to English

naappreciate ko ng sobra
i appreciate it so much

determinado ako dahil gusto ko matuto at kailangan ko ng trabaho
determined to work

ang taong minahal ko ng sobra naiintindihan ako
there's this one person whom i am inlove with

ikaw lang yung lalaking mamahalin ko ng sobra sobra.
ikaw lang yung lalaking mamahalin ko ng sobra sobra.

ikaw yung unang lalaking minahal ko ng sobra at pinagkatiwalan ko sayo din lang ako nag kaganto
you are the first man i loved

salamat dumating ka sa buhay ko ,di ako nag sisisi.na ikaw yong minahal ko ng sobra ,and proud ako sayo
i love you so much, don't leave me huh?

ikaw ang taong minahal ko ng sobra ngunit sumama ka at iniwan mo akong mag-isa
you are the person i loved so much but you went with and left me alone

alam mo ikaw ang babaeng minahal ko ng sobra sobra, sana lage k magiingat ah ,, mahal n mahal kita kayo ng anak mo ,,
alam mo ikaw lng ang babaeng minahal ko ng sobra sobra,sana lage k magiingat ah,, mahal n mahal ko kayo ng an an anak mo,,

hindi ako galit sayo, medyo nagtampo lang ako sau kase sobrang nahiya ako kay ate norma sa mga nagastos niya noong nagpapahanap ka ng bahay at lupa hindi ko man lang naibalik yong mga nagastos niya, wala naman siyang binabanggit sa mga nagastos niya pero nahihiya kase ako, kase sinabi ko pa naman na sigurado kang bibili ng bahay at lupa
i'm not angry with you, i just kind of laughed because i was so embarrassed to sister norma for what she spent when you were looking for a home and land

na iinis ako ng sobra nung malaman ko na walang pasok sa school,hinde ako makapasok dahil sa virus kahit gusto ko ng pumasok sa school , tapos my kumakalat pang virus,nag aalala ako dahil baka my mahawa sa family and friends ko,and last month lang nag simula ako na bored kasi wala ng magawa gusto kong pumasok sa school kaso hindi pwede...
that i was so annoyed when i found out that i didn't go to school, i couldn't get in because of the virus even though i wanted to go to school, then my virus spread, i was worried because i might get infected with my family and friends, and last month i just started to get bored because i can't do anything i want to go to school case can't ...

bata pa lang ako gusto ko ng salitang "serbisyo". ang tungguhin ko sa buhay ay makapagtapos dahil gusto ko rin matulungan ang pamilya ko , sarili ko at pati na rin ang ibang mga tao. nagaaral ako sa pambuklikong paaaralan lahat libre kung kaya pinapahalagahan ko ito ng sobra. palagi kong sinasabi sa sarili ko kapag nagumpisa kang mangarap inaasahan mo na magiging mandirigma ka rin. ang pagkakaroon ng tiwala sa sarili, pagsusumikap, at p
when i was young i liked the word “service”. my goal in life is to graduate because i also want to help my family, myself as well as other people. i attend public school all for free so i appreciate it very much. i always tell myself when you start dreaming you expect to be a warrior too. having self -confidence, hard work, and p

after ko makagraduate ng grade 10,dumaan ako sa napakaraming pagsubok sa buhay sa loob ng ilang taon na naharap tayo sa pandemya masasabi ko na bilang isang estudyante malaki ang paghihirap ko para lang makapagaral ako, ako yung tipo ng tao na walang ibang hinangad kundi ang makatulong sa mga magulang ko, kahit na alam ko na hindi ako ang pinakamatanda sa aming magkakapatid ay naniwala ako sa kakayahan ko na sa myrang edad ko makakatulong ako sa mga magulang kahit sa simpleng pamamaraan, nagaral ako ng grade 10 ng modular, nakaranas ako ng hirap na matutunan ang lahat ng gagawin ko, pero sa tulong ng ate at mama ko nagagawan ko ng paraan na masagutan ang module ko hanggang sa nakatapos ako,, pagkagraduate ko nagdesisyon ako na dito ako mag-aral sa montalban sa tiyohin ko, kinuha nila ako dahil gusto nila matulungan ang papa ko na mapaalwan ang buhay dahil kagaya ko nag-aaral den ang ate ko, sa hirap ng buhay kaya nakapagdesisyon ako na dito na lang ako para kahit papaano makakaiwas sa malaking gastos ang mga magulang ko, at sa pag-aaral ko dito para sa akin napakarami ng mga ngyare sa loob ng ilang buwan, nagsimula ako ng walang kilala dito kundi ung mga kamaganak ko, pero walang kaibigan o kiallang kaklase, habang tumatagal nakisabay ako sa takbo ng ikot ng mundo dito sa paaralang ito natuto akong makihalobilo sa mga kaibigan at kaklase ko, napakasaya at napakarami ng experience ko dito kasama ang mga tropa ko kahit hindi ko pakiling ang mga kapatid at magulang ko, sa una mahirap kung iisipin na malalayo ka sa kanila pero dahil sa pangarap mo maiisip mo na lang na isang araw may dahilan ang lahat kung bakit nangyayare ito. sa kabila ng pagkainip ay nanatili ako sa pagtitiwala at paglilibang sa sarili ko sa ibang bagay gaya na lamang ng paglalaro ng basketball, hinayaan ko yung sarili ko na ienjoy ang bawat minuto habang nandidito ako, at di nagtagal bago sumapit ang kapaskuhan ay napagpasyahan ng magulang ko na pauwiin ako para makasama ko sila sa pasko, hanggang sa nakarating ako ng maayos samen pagdating ko ay nakumpleto kami ng buong pamilya at muling naging masaya ang bawat isa sa amin na makita namen at maranasan muli ang pagiging kumpleto, bumuo kami ng masasayang alaala at kasabay nito nakasama ko ang mga tunay kong kaibigan na mula pagkabata ko ay palagi silang nariyan. at pagkatapos sa araw ng bagong taon ay naging masaya parin kaming lahat ng magkakasama, hanggang sa bumalik ako dito sa montalban upang ituloy ang aking pag-aaral at ngayon ako bilang isang mag-aaral ay nagpupursigi sa aking pag-aaral na balang araw mula sa aking pagsisikap ay akin lahat makamtam ang tagumpay na inaasam. ako nga pla si mark christian terrenal na nagpapatunay na hindi hadlang ang pagiging malayo sa pamilya at pagiging mahirap makamtan lamang ang tunay na inaasam at nangangakong pagbubutihan at gagawin ang lahat ng aking makakaya mula sa aking pagtitiyaga.
kahit maraming pagsubok dumaan