Usted buscó: mënjanë (Albanés - Wólof)

dhe ai i tha këto gjëra haptas. atëherë pjetri e mori mënjanë dhe filloi ta qortojë.
noonu mu xamal leen mbir mi, ba mu leer nàññ. bi ko piyeer déggee, mu woo ko ci pegg, daldi ko yedd.

pastaj, kur jezusi po ngjitej në jeruzalem, i mori mënjanë të dymbëdhjetë dishepujt gjatë rrugës dhe u tha atyre:
gannaaw loolu yeesu di dem yerusalem, ànd ak fukki taalibe yi ak ñaar. noonu mu wéetoo ak ñoom, di leen xamal ci yoon wi lii:

atëherë dishepujt iu afruan jezusit mënjanë dhe i thanë: ''përse ne nuk ishim në gjendje ta dëbonim?''.
bi loolu amee taalibe ya ñëw ci yeesu, laaj ko ci pegg: «lu tax nun mënunu woon a dàq rab wi?»

prandaj, duke e lënë mënjanë gënjeshtrën, secili t'i thotë të vërtetën të afërmit të vet, sepse jemi gjymtyrë, njeri me tjetrin.
te soloo jikko ju bees, ji yàlla sàkk ci njub ak sell yu dëggu.

kur u kthyen apostujt, i treguan jezusit të gjitha gjërat që kishin bërë. atëherë ai i mori me vete dhe u tërhoq mënjanë, në një vend të shkretë të një qyteti, që quhej betsaida.
bi ndaw ya dellusee, ñu nettali yeesu la ñu defoon lépp. noonu mu yóbbaale leen, ñu sore nit ñi, jëm ca dëkk bu ñuy wax betsayda.

atëherë pjetri e mori mënjanë dhe nisi ta qortojë duke thënë: ''o zot, të shpëtoftë perëndia; kjo nuk do të të ndodhë kurrë''.
bi mu waxee ba noppi, piyeer woo ko ci pegg, bëgg koo yedd ne ko: «yàlla tere, boroom bi, loolu du la dal.»

mbasi u hoqën mënjanë, folën me njëri-tjetrin dhe thanë: ''ky njeri nuk ka bërë asgjë që të meritojë vdekjen ose burgun''.
bi ñu génnee nag, ñuy waxante ne: «nit kii deful dara lu jar dee mbaa kaso.»

ata ishin në udhëtim për t'u ngjitur në jeruzalem, dhe jezusi i paraprinte. dhe ata ishin të tronditur dhe e ndiqnin me ndrojtje. dhe ai i mblodhi përsëri të dymbëdhjetët mënjanë dhe nisi t'u thotë çfarë do t'i ndodhte:
gannaaw loolu ñu ànd jëm yerusalem, yeesu jiitu; taalibe yi am njàqare, te ñi ci topp tiit. noonu yeesu woowaat fukk ak ñaar ña cig wet, xamal leen li nar a xew ci mbiram.