De traductores profesionales, empresas, páginas web y repositorios de traducción de libre uso.
kamera na dokumenty však nie je vhodná na súkromnú diskusiu klienta a právnika o predložených dokumentoch.
kamera taka nie jest jednak użyteczna, jeżeli klient i jego obrońca chcą omówić przedstawione dokumenty na osobności.
kamera nemôže uložiť obrazy, ale prenáša ich do prístroja na automatické spracovanie údajov prostredníctvom usb kábla.
kamera nie może przechowywać obrazów, ale przekazuje je do maszyny do automatycznego przetwarzania danych poprzez kabel usb.
hoci je zostava určená pre deti, nemôže sa zatriediť ako hračka do položky 9503, pretože podstatný charakter dáva zostave kamera položky 8525.
pomimo że zestaw jest przeznaczony dla dzieci, nie może być on klasyfikowany jako zabawka z pozycji 9503, ponieważ zasadniczy charakter zestawowi jest nadawany przez kamerę objętą pozycją 8525.
predmety ako plášť, dáždnik, malá kabelka alebo taška, niečo na čítanie alebo malá kamera sa na účely tohto odseku nepokladajú za príručnú batožinu.
do celów niniejszego punktu, artykuły takie jak płaszcz, parasol, mała torebka lub torebka damska, materiały do czytania lub mały aparat fotograficzny nie są uznawane za bagaż podręczny.
120 -všeobecný kontext vo všeobecnosti sa v článku 21 ods. 1 písm. a) smernice 77/388/ehs, v znení uvedenom v článku 28 písm. g) tejto smernice stanovuje, že podľa vnútorného systému zdaňovaná osoba, ktorá dodáva tovar je povinná platiť daň z pridanej hodnoty (dph) do štátnej pokladnice. spojené kráľovstvo má v záujme uplatňovať postup prenesenia daňovej povinnosti, pri ktorom zdaňovaná osoba, ktorej sú dodávky tovaru a poskytované služby určené, je povinná platiť dph z tohto tovaru do štátnej pokladnice: mobilné telefóny počítačové čipy/mikroprocesory/centrálne jednotky na spracovanie elektronické médiá na použitie v počítačoch alebo v akomkoľvek nástroji mobilného telefónu alebo špecifických elektronických nástrojoch. elektronické zariadenia používané na ukladanie údajov, spracovanie alebo zaznamenávanie elektronických údajov ako napríklad: vrecková digitálna kamera a videokamery, vreckové digitálne audioprehrávače, napr. mp3 prehrávač, vreckové digitálne video prehrávače a prenosné dvd prehrávače, bezdrôtové zariadenia, ktoré poskytujú elektronickú poštu, textové správy, prehľadávanie internetu a iné bezdrôtové prístupy k údajom, vreckový počítač, príručné alebo prenosné zariadenia na určovanie polohy pre satelitné navigačné systémy, hracie konzoly s obrazovkou alebo typy, ktoré sa používajú s televízorom alebo počítačom. následkom tohto opatrenia by cena, ktorú zaplatí odberateľ dodávateľovi za takéto výrobky, nezahŕňala dph. namiesto toho by odberateľ uviedol dph z tejto dodávky vo vlastnom daňovom priznaní. v tom istom daňovom priznaní by si potom podľa normálnych pravidiel toto dph odrátal. Žiadna daň by sa tým pádom z takýchto dodávok neplatila medzi zdaňovanými osobami a posledným článkom v dodávateľskej reťazi, ktorý by potom zaplatil plnú výšku dph do pokladnice, by bol maloobchodník. spojené kráľovstvo si takto želá výnimku zo základných princípov dph: teda zo systému platby po častiach, v ktorom všetky zdaňované osoby v dodávateľskom reťazci platia časť z konečnej sumy dph na dodávku. problém s podvodom v spojenom kráľovstve dodávky uvedených výrobkov spôsobili v spojenom kráľovstve značný nárast prípadov daňových únikov. najčastejšie formy únikov spočívajú vo faktúrovaní dodávok dodávateľom, ktorý je registrovaný ako platca dph, ale potom sa stratí bez zaplatenia dane. napriek tomu poskytne zákazníkovi platnú faktúru s dph, ktorá mu umožní vrátenie vloženej dph. výsledkom je, že do pokladnice sa nedostane dph z dodávky, ale ďalšiemu obchodníkovi v reťazci sa umožní pripísať k dobru vstupná dph, ako keby bola zaplatená. na základe toho sa rozvinul podvod nazývaný podvody v rámci spoločenstva na báze chýbajúceho subjektu (missing trader intra-community fraud mtic), čo je vysoko prepracovaný a dobre organizovaný útok na systém dph, ktorý sa často pácha v rámci organizovaného zločinu. využíva sa tu možnosť, ktorá sa poskytuje pri prechodnom režime dph, pri ktorom dodávky, ktoré dodávateľ z jedného členského štátu doručuje odberateľovi do ďalšieho členského štátu, sú oslobodené od dph v krajine odoslania. namiesto toho zákazník vyúčtuje dph v štáte určenia dodávky (podobne ako v popísanom režime prenesenia daňovej povinnosti, ale s obmedzením na jednu dodávku) ak sa odberateľ stratí bez toho, aby vyúčtoval dph pri dodávke hodnotných kusov tovaru, ako sú napríklad tovary uvedené v predloženej žiadosti, môže ísť o značnú finančnú stratu. naviac osoby, ktoré páchajú takéto podvody, často organizujú sériové dodávky tých istých tovarov, ktoré môžu cirkulovať viackrát medzi členskými štátmi (ide o tzv. podvod kolotočového typu). takýmto spôsobom môže byť strata štátnej pokladnice mnohonásobkom dane pri jednorázovej dodávke tovarov. odhaduje sa, že podvody tohto typu stáli spojené kráľovstvo medzi 6 750 miliónov a 11 000 miliónov gbp od roku 2001. v posledných rokoch zaznamenalo spojené kráľovstvo značné zdokonalenie a zložitosť prevedenia podvodov, ktoré sú reakciou na rôzne intervencie. podľa najnovších uverejnených odhadov predstavovali mtic podvody medzi 1 120 a 1 990 miliónov gbp v rokoch 2004/05. najnovšie operatívne ukazovatele v spojenom kráľovstve však vykazujú, že sa úroveň podvodných činností zvyšuje napriek zvýšenému úsiliu bojovať proti tomuto typu podvodu a využívaniu dostupných nástrojov pre všetky členské štáty v rámci legislatívy spoločenstva. na boj proti tejto kriminálnej činnosti vláda spojeného kráľovstva by rada uplatnila postup prenesenia daňovej povinnosti. podľa jej názoru by takýto postup eliminoval opísané podvody tým, že sa znížia šance na sebaobohatenie. ak sa nebude vyberať žiadna dph, nevznikne ani priestor pre potencionálny „chýbajúci subjekt“, ktorý by zmizol bez toho, aby vyúčtoval štátnej pokladnici časť dph z ceny, ktorú zaplatil odberateľ. postup by sa obmedzil na sortiment tovarov, ktoré by sa identifikovali, ako najčastejšie predmety prípadov podvodov mtic, čím by sa predišlo ďalším stratám na štátnom zisku. obmedzením na malý sortiment tovaru, by systém nemal charakter všeobecného mechanizmu prenesenia daňovej povinnosti, ani by jeho cieľom nemalo byť stať sa takýmto všeobecným mechanizmom. systém teda neprinesie žiadne fundamentálne zmeny do súčasného systému dph, ktorý je založený na platbe dani po častiach. spojené kráľovstvo súčasne zavedie povinnosť kontrol a výkazníctva, aby sa zabezpečilo, aby boli k dispozícii informácie dokazujúce finančným úradom, že opatrenia sú účinné. táto povinnosť môže byť podobná súčasným požiadavkám na výkazníctvo pri dodávkach tovaru v rámci spoločenstva. kvôli zjednodušeniu by spojené kráľovstvo chcelo stanoviť strop 1000 gbp (približne 1480 eur), potom by dodávky, ktoré nedosahujú tento strop, nespadali pod režim prenesenia daňovej povinnosti. znamenalo by to zmiernenie potencionálnych ťažkostí pre maloobchodníkov a odberateľov z malých firiem. strop by mal byť zároveň natoľko nízky, že sa zabráni drobeniu predaja kvôli vyhýbaniu sa režimu prenesenia daňovej povinnosti názor komisie na túto žiadosť keď komisia dostane žiadosť v súlade s článkom 27, preskúma tieto požiadavky a presvedčí sa, či sú splnené základné podmienky na vyhovenie takýmto požiadavkám, t. j. či navrhované osobitné opatrenie zjednoduší postupy pre zdaňované osoby alebo pre daňovú správu, alebo či sa návrhom zabraňuje určitým druhom daňových únikov alebo vyhýbaniu sa daňovým povinnostiam. v tejto súvislosti komisia prijíma obozretný prístup, aby sa zabezpečilo, že takéto odchýlky nenarušia fungovanie všeobecného systému dph. v tejto súvislosti podala aj návrh[1] v roku 2005 s cieľom zmeniť a doplniť smernicu 77/388/ehs, pokiaľ ide o určité opatrenia na zjednodušenie postupu na účtovanie dane z pridanej hodnoty a na pomoc proti daňovým únikom a vyhýbaniu sa daňových povinností a na zrušenie určitých rozhodnutí, ktorými sa udeľujú výnimky, čo by umožnilo všetkým členským štátom uplatňovať odchýlky, ktoré sa osvedčili ako užitočné a účinné. konkrétne komisia nie je obyčajne ochotná schvaľovať požiadavku prenesenia daňovej povinnosti, pretože toto opatrenie eliminuje hlavnú charakteristiku systému dph a to platbu po častiach. je pravda, že špeciálna schéma pre zlato stanovená v článku 26 písm. b) šiestej smernice dph by sa mohla považovať za zavedený systém prenesenia daňovej povinnosti. uplatňovanie týchto ustanovení sú pozorne sledované a obmedzené vo svojom rozsahu pôsobnosti a závažnosti. záver cieľom žiadosti spojeného kráľovstva je využiť článok 27 na účel základnej zmeny systému dph tým, že sa zovšeobecní systém prenesenia daňovej povinnosti, i keď len pre určité druhy tovaru. to by znamenalo, že zdaňované osoby v príslušných sektoroch by sa vlastne museli zaoberať tromi rôznymi druhmi daňového režimu: „klasický“ systém dph systém prenesenia daňovej povinnosti na dodávky medzi podnikmi (b2b), ak sú splnené určité kritériá systém v rámci spoločenstva. toto by znamenalo ďalšie zvýšenie účtovného zaťaženia, ktorému už podniky aj tak čelia. podobne ďalšie zaťaženie z plnenia povinností (overovanie charakteru zákazníkov a hlásenie transakcií) by sa uložilo všetkým obchodníkom, vrátane čestných zákazníkov, ktorí vykonávajú svoje činnosti v dotknutých oblastiach. okrem toho, prenesenie daňovej povinnosti bude mať za následok ďalšie príležitosti páchať podvody, najmä na úrovni posledného spotrebiteľa, preto sa bude musieť doplniť o vhodné kontrolné opatrenia, aby sa zabezpečilo, že konečný spotrebiteľ neunikne zdaneniu, keďže nebude správne fungovať systém platby po častiach. i keď si komisia uvedomuje tieto nevýhody, komisia zastáva názor, že žiadosti môžu spĺňať podmienky testu požadované v článku 27. v skutočnosti by toto opatrenie malo obmedziť situácie, ku ktorým v súčasnosti dochádza v oblasti podvodov mtic, preto rieši špecifický typ podvodu. vzniká však otázka, do akej miery ostane opatrenie primerané, ak sa vezme do úvahy vzťah medzi rozsahom podvodných a nepodvodných činností v príslušnom sektore. rozsah pôsobnosti opatrenia je relatívne široké, pokrýva značnú časť elektronického sektoru, ale na základe informácií od spojeného kráľovstva ostáva počet daňových poplatníkov, ktorých sa toto opatrenie týka, ako aj hospodárska dôležitosť ich činnosti, obmedzená (okolo 22 500 zdaňovaných osôb z celkovo 1 900 000 podnikov registrovaných ako daňových poplatníkov). berúc do úvahy obrovské čiastky ohrozených príjmov dph a relatívne obmedzené zvýšenie zaťaženia pre legitímny obchod široký rozsah pôsobnosti zrejme neprekročí rámec rozsahu pôsobnosti článku 27. súčasne je nutné si uvedomiť, že aj iné členské štáty sa potýkajú s podobnými prípadmi podvodov (zahŕňajúc tie isté kategórie alebo iné typy tovaru) a môžu sa snažiť dosiahnuť podobné odchýlky od článku 21 šiestej smernice. to by mohlo viesť k celému radu rôznych povinností pre daňových poplatníkov v rôznych členských štátoch a vznikla by situácia, ktorá je v rozpore s požiadavkami dobre fungujúceho vnútorného trhu. z tohto dôvodu v návrhu, ktorým sa povoľuje požadovaná odchýlka, sa musia definovať aj základné prvky implementácie režimu prenesenia daňovej povinnosti, ako aj jej trvanie s cieľom umožniť hodnotenie jej účinnosti (v súvislosti s uvedenými podvodmi mtic i pri predchádzaní konečnej spotreby bez zaplatenia dph) ako aj jej dosahov na fungovanie vnútorného trhu. návrh umožňuje oprávnenie na prenesenie daňovej povinnosti do 31. decembra 2009. -
120 -kontekst ogólny jako ogólną zasadę art. 21 ust. 1 lit. a) dyrektywy 77/388/ewg, w wersji określonej w art. 28g tej dyrektywy, przewiduje, że w systemie wewnętrznym do zapłacenia podatku od wartości dodanej (vat) zobowiązany jest podatnik dokonujący dostawy towarów. zjednoczone królestwo chciałoby zastosować procedurę samonaliczania podatku, w ramach której podatnik, któremu dostarczono towary, zobowiązany jest do zapłaty podatku vat w przypadku dostaw następujących towarów: telefonów komórkowych komputerowych układów scalonych/mikroprocesorów/jednostek centralnych elektronicznych nośników informacji stosowanych w komputerach, telefonach komórkowych bądź specjalnych urządzeniach elektronicznych elektronicznych urządzeń wykorzystywanych do przechowywania, przetwarzania lub zapisywania informacji elektronicznych, takich jak: podręczne cyfrowe aparaty fotograficzne i kamery wideo; kieszonkowe cyfrowe odtwarzacze dźwięku, takie jak odtwarzacze mp3; kieszonkowe cyfrowe odtwarzacze wideo oraz przenośne odtwarzacze dvd; bezprzewodowe urządzenia umożliwiające dostęp do poczty elektronicznej, telefonu, wiadomości tekstowych, internetu oraz inne formy bezprzewodowego dostępu do danych; komputery przenośne; podręczne lub przenośne urządzenia służące do określania położenia wykorzystujące systemy nawigacji satelitarnej; konsole do gier z monitorem, albo używane z telewizorem bądź komputerem. zastosowanie tego środka prowadziłoby do tego, że płacona dostawcy przez klienta cena za te towary nie zawierałaby kwoty vat. zamiast tego klient wykazywałby vat za tę dostawę w swojej własnej deklaracji vat i zgodnie z normalnymi zasadami dokonywałby jednoczesnego odliczenia tej kwoty vat w tej samej deklaracji podatkowej. w związku z tym w przypadku tego rodzaju dostaw realizowanych między podatnikami podlegającymi pełnemu obowiązkowi podatkowemu nie byłby płacony podatek; dopiero podmiot prowadzący sprzedaż detaliczną, ostatnie ogniwo w łańcuchu dostaw, płaciłby całą kwotę vat do urzędu skarbowego. w ten sposób zjednoczone królestwo chciałoby uczynić odstępstwo od jednej z podstawowych zasad systemu vat, a mianowicie mechanizmu cząstkowej zapłaty podatku, zgodnie z którym każdy podatnik w łańcuchu dostaw płaci część łącznego vat nakładanego na dostawę. problem oszustw podatkowych w zjednoczonym królestwie w przypadku dostaw wymienionych wyżej produktów w zjednoczonym królestwie istnieje poważny problem związany z uchylaniem się od płacenia podatków. najpowszechniejsza forma oszustwa polega na tym, że dostawca zarejestrowany do celów vat wystawia faktury za dostawy, następnie zaś znika nie zapłaciwszy podatku. jego klient otrzymuje jednak ważną fakturę vat, na podstawie której może dokonać odliczenia podatku naliczonego. w rezultacie, chociaż fiskus nie otrzymuje vat nałożonego na dostawę, to jednak musi następnemu podmiotowi uznać w rozliczeniu podatek naliczony, tak jakby został zapłacony. ta forma oszustwa, tak zwane „wewnątrzwspólnotowe oszustwo podatkowe polegające na bezpodstawnym zwrocie naliczonego vat” (missing trader intra-community fraud, dalej zwane „oszustwem mtic”), przyjęło postać wyrafinowanego i dobrze zorganizowanego ataku na system vat, za którym często stoją struktury przestępczości zorganizowanej. wykorzystywana jest przy tym możliwość stwarzana przez przejściowe regulacje w zakresie vat, zgodnie z którymi dostawy dostawcy mającego siedzibę w jednym państwie członkowskim do klienta w innym państwie członkowskim nie podlegają vat w państwie wysyłki. zamiast tego klient w państwie przeznaczenia dokonuje zapłaty podatku (samonaliczanie w rodzaju opisanym powyżej, ale ograniczone do pojedynczej dostawy). jeśli klient staje się nieuchwytny dla organów skarbowych nie zapłaciwszy vat od dostawy towarów o wysokiej wartości (takich jak towary będące przedmiotem omawianego wniosku), zmniejszenie wpływów podatkowych może być znaczne. ponadto osoby stojące za tego rodzaju oszustwami często organizują serię dostaw, w której te same towary krążą wielokrotnie pomiędzy różnymi państwami członkowskimi (tak zwane „oszustwo karuzelowe”). w ten sposób kwota podatku tracona przez fiskusa może być wielokrotnie wyższa od kwoty podatku należnej przy jednorazowej dostawie towarów. szacuje się, że od roku 2001 oszustwa tego rodzaju spowodowały w zjednoczonym królestwie straty pomiędzy 6 750 a 11 000 mln gbp. w ostatnich latach w zjednoczonym królestwie można było zaobserwować znaczny wzrost stopnia wyrafinowania oraz złożoności dokonywanych oszustw, co stanowi reakcję na różnego rodzaju interwencje ze strony państwa. według ostatnich opublikowanych szacunków rozmiar oszustw mtic osiągnął w okresie 2004/05 między 1 120 a 1 900 mln gbp. szereg specjalnych wskaźników wskazuje jednak w ostatnim czasie na dalsze nasilenie oszustw dokonywanych w zjednoczonym królestwie, mimo zwiększonych wysiłków w zakresie zwalczania tej formy oszustwa, w tym wykorzystywania instrumentów stojących do dyspozycji wszystkich państw członkowskich w ramach prawodawstwa wspólnotowego. celem zwalczenia tej formy przestępczości rząd zjednoczonego królestwa chciałby zastosować procedurę samonaliczania podatku. jego zdaniem procedura ta wyeliminowałaby opisane wyżej oszustwa poprzez likwidację możliwości osiągania zysków. jeśli nie jest naliczany vat, dla podmiotu gospodarczego bez znaczenia jest opcja zniknięcia bez zapłacenia urzędowi podatkowemu vat przypadającego na cenę płaconą mu przez klienta. procedura byłaby ograniczona do grupy towarów zidentyfikowanych jako będące przedmiotem większości przypadków oszustw mtic i pozwoliłaby zapobiec dalszej znaczącej utracie wpływów podatkowych. poprzez ograniczenie do wąskiej grupy towarów proponowany system nie miałby charakteru ogólnego mechanizmu samonaliczania podatku, nie taki jest również jego cel. system nie stanowiłby zatem zasadniczej zmiany istniejącego systemu vat, opartego na cząstkowej zapłacie podatku. jednocześnie zjednoczone królestwo wprowadziłoby obowiązki w zakresie kontroli i sprawozdawczości, mające na celu zapewnienie organów skarbowych o skuteczności zastosowanego środka. obowiązki te mogłyby być zbliżone do tych, które obowiązują obecnie w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. dla uproszczenia zjednoczone królestwo chciałoby wprowadzić próg w wysokości 1 000 gbp (około 1 480 eur), poniżej którego towary nie podlegałyby procedurze samonaliczania podatku. pozwoliłoby to ograniczyć ewentualne trudności, które to rozwiązanie może spowodować dla podmiotów handlu detalicznego i małych przedsiębiorstw. próg powinien być jednocześnie na tyle niski, by uniknąć dzielenia dostaw celem uniknięcia samonaliczania podatku. opinia komisji na temat wniosku otrzymując wniosek na podstawie art. 27 komisja ocenia, czy spełnione są podstawowe warunki udzielenia upoważnienia, a mianowicie czy proponowany środek specjalny upraszcza procedury poboru podatków dla podatników lub dla administracji podatkowej, lub czy pozwala zapobiec niektórym rodzajom oszustw podatkowych lub unikania opodatkowania. komisja podchodzi do tej oceny z ostrożnością, tak by odstępstwa nie podważały funkcjonowania ogólnego systemu vat. w tym kontekście w 2005 r. komisja przedłożyła wniosek[1] dotyczący zmiany dyrektywy 77/388/ewg w odniesieniu do niektórych środków w celu uproszczenia procedury obciążania podatkiem od wartości dodanej i pomocy w zapobieganiu uchylaniu się od płacenia podatków i unikaniu zobowiązań podatkowych i uchylającej niektóre decyzje przyznające odstępstwa; zmieniona dyrektywa pozwala wszystkim państwom członkowskim na stosowanie odstępstw, które okazały się użyteczne i skuteczne. komisja z reguły niechętnie proponuje zatwierdzenie wniosku o stosowanie procedury samonaliczania podatku, ponieważ w ten sposób eliminowana jest zasadnicza cecha systemu vat, a mianowicie cząstkowa płatność podatku. jako trwale ustanowioną procedurę samonaliczania podatku można wprawdzie uznać specjalny program dla złota inwestycyjnego, ustanowiony w art. 26b szóstej dyrektywy w sprawie vat, jednak przepisy te mają zastosowanie dla pojedynczego, ściśle ograniczonego przypadku. wniosek wniosek zjednoczonego królestwa posługuje się art. 27 celem wprowadzenia zasadniczej zmiany do systemu vat, polegającej na ogólnej procedurze samonaliczania podatku, nawet jeśli ma ona ograniczać się do określonej grupy towarów. oznaczałoby to, że podatnicy w zainteresowanych sektorach mieliby w praktyce do czynienia z trzema różnymi uregulowaniami w zakresie vat: „klasycznym” systemem vat; systemem samonaliczania podatku dla dostaw między przedsiębiorstwami w przypadku, gdy dostawy te spełniają określone kryteria; systemem wewnątrzwspólnotowym. spowodowałoby to dalszą komplikację obowiązków w zakresie rachunkowości nałożonych na przedsiębiorstwa. ponadto wszystkie przedsiębiorstwa w zainteresowanych sektorach, w tym również handlowcy rzetelnie rozliczający się z podatków, musiałyby ponosić dodatkowe obciążenia związane z przestrzeganiem przepisów (kontrola rodzaju klienta, zapisywanie dokonywanych transakcji). stosowanie procedury samonaliczania podatku otworzyłoby poza tym nowe możliwości oszustw podatkowych, w szczególności na szczeblu użytkownika końcowego, co wymagałoby wprowadzenia odpowiednich środków kontroli służących zagwarantowaniu, by klient końcowy nie mógł uniknąć opodatkowania ze względu na brak właściwie funkcjonującego systemu płatności cząstkowych. komisja uważa jednak, że – niezależnie od wszystkich tych wad – wniosek spełnia wymogi art. 27 dyrektywy. zastosowanie środka pozwoli prawdopodobnie wyeliminować występujące obecnie oszustwa mtic, a więc jest ono skoncentrowane na zwalczaniu określonego rodzaju oszustw podatkowych. wyłania się jednak pytanie, na ile – uwzględniając z jednej strony rozmiary oszustwa, a z drugiej strony rozmiary działalności gospodarczej prowadzonej zgodnie z przepisami w tym sektorze– środek ten jest proporcjonalny. zakres zastosowania środka jest względnie szeroki i obejmuje dużą część produktów przemysłu elektronicznego, ale według informacji przedstawionych przez zjednoczone królestwo liczba objętych nim podatników oraz gospodarcze znaczenie prowadzonej przez nich działalności są ograniczone (około 22 500 podatników z łącznej liczby 1 900 000 przedsiębiorstw zarejestrowanych do celów vat). w obliczu znacznych kwot wpływów podatkowych, których dotyczy wniosek, a także względnie ograniczonych dodatkowych obciążeń działalności handlowej prowadzonej zgodnie z przepisami, szeroki zakres zastosowania wydaje się odpowiadać celowi określonemu w art. 27. jednocześnie należy jednak uwzględnić, że również pozostałe państwa członkowskie narażone są na podobne mechanizmy oszustw podatkowych (w przypadku tych samych, a także innych kategorii towarów) i mogą dążyć do wprowadzenia podobnych odstępstw od art. 21 szóstej dyrektywy w sprawie vat. mogłoby to doprowadzić do powstania bardzo różnych zobowiązań dla podatników w różnych państwach członkowskich, co stałoby w sprzeczności z wymogami właściwie funkcjonującego rynku wewnętrznego. w związku z powyższym w decyzji upoważniającej do wprowadzenia odstępstwa należy również zdefiniować zasadnicze elementy stosowania procedury samonaliczania podatku oraz ograniczyć okres stosowania odstępstwa tak, aby możliwa była ocena jego skuteczności (zarówno w odniesieniu do stwierdzonego oszustwa mtic, jak i do zapobiegania nieopodatkowania towarów sprzedawanych użytkownikom końcowym) oraz jego wpływu na funkcjonowanie rynku wewnętrznego. niniejszy wniosek upoważnia do stosowania procedury samonaliczania podatku do dnia 31 grudnia 2009 r. -
Última actualización: 2008-03-04
Frecuencia de uso: 1
Calidad:
Referencia: