Usted buscó: wrapped (Inglés - Tamil)

nbsp; search wrapped
qscriptbreakpointsmodel

the actor wrapped by this data
இந்த தரவின் படி நடிகர் மடிக்கப்பட்டது

o, you, wrapped in your cloak,
(போர்வை) போர்த்திக் கொண்டு இருப்பவரே!

o you (prophet muhammad) wrapped,
போர்வை போர்த்திக் கொண்டிருப்பவரே!

o thou wrapped up in thy raiment!
போர்வை போர்த்திக் கொண்டிருப்பவரே!

get & original text (not re-wrapped)
மூல உரையை வாங்குக (மடங்கபட்டாதது அல்ல)

o you who are wrapped up in your mantle,
போர்வை போர்த்திக் கொண்டிருப்பவரே!

o you who have wrapped up in your garments!
போர்வை போர்த்திக் கொண்டிருப்பவரே!

you, who have wrapped yourself up with a mantle,
போர்வை போர்த்திக் கொண்டிருப்பவரே!

align dynamically wrapped lines to indentation depth:
இயங்குநிலையில் மடங்கிய வரிகளை உள்ளமைவின் ஆழத்திற்கேற்ப செங்குத்தாக பொருத்து:

o you wrapped in garments (i.e. prophet muhammad saw)!
போர்வை போர்த்திக் கொண்டிருப்பவரே!

if this option is checked, the text lines will be wrapped at the view border on the screen.
இந்த தேர்வினை செயல்படுத்தினால் திரையின் காட்சி விளிம்பில் உரை வரிகள் போர்த்தப்படும்

o the one wrapped in piety! (prophet mohammed – peace and blessings be upon him)
போர்வை போர்த்திக் கொண்டிருப்பவரே!

each time i called them so that you might forgive them, they thrust their fingers in their ears and wrapped themselves in their garments, and persisted becomingvery proud.
"அன்றியும்; நீ அவர்களுக்கு மன்னிப்பு அளிப்பதற்காக, (உன் பக்கம்) நிச்சயமாக அவர்களை நான் அழைத்தபோதெல்லாம், தம் காதுகளில் தம் விரல்களை வைத்துக் கொண்டனர், மேலும், தங்களைத் தம் ஆடைகளைக் கொண்டு மூடிக் கொண்டனர், அன்றியும், அவர்கள் (தம் வழிகேட்டில்) பிடிவாதமாகவும்; பெரும் மமதை பெருமையடித்துக் கொள்வோராகவுமே இருக்கிறார்கள்.

and every time i called them so that you might forgive them, they thrust their fingers into their ears and wrapped up their faces with their garments and obstinately clung to their attitude, and waxed very proud.
"அன்றியும்; நீ அவர்களுக்கு மன்னிப்பு அளிப்பதற்காக, (உன் பக்கம்) நிச்சயமாக அவர்களை நான் அழைத்தபோதெல்லாம், தம் காதுகளில் தம் விரல்களை வைத்துக் கொண்டனர், மேலும், தங்களைத் தம் ஆடைகளைக் கொண்டு மூடிக் கொண்டனர், அன்றியும், அவர்கள் (தம் வழிகேட்டில்) பிடிவாதமாகவும்; பெரும் மமதை பெருமையடித்துக் கொள்வோராகவுமே இருக்கிறார்கள்.

and whenever i called them, that thou mightest forgive them, they put their fingers in their ears, and wrapped them in their garments, and persisted, and waxed very proud.
"அன்றியும்; நீ அவர்களுக்கு மன்னிப்பு அளிப்பதற்காக, (உன் பக்கம்) நிச்சயமாக அவர்களை நான் அழைத்தபோதெல்லாம், தம் காதுகளில் தம் விரல்களை வைத்துக் கொண்டனர், மேலும், தங்களைத் தம் ஆடைகளைக் கொண்டு மூடிக் கொண்டனர், அன்றியும், அவர்கள் (தம் வழிகேட்டில்) பிடிவாதமாகவும்; பெரும் மமதை பெருமையடித்துக் கொள்வோராகவுமே இருக்கிறார்கள்.

sets the color of word wrap-related markers: static word wrap a vertical line which shows the column where text is going to be wrapped dynamic word wrap an arrow shown to the left of visually-wrapped lines
சொல் மடிப்புக்குத் தொடர்புடைய குறியீடுகளுக்கான நிறத்தை அமைக்கும்: இயங்கா சொல் மடிப்பு உரை எங்த உயர வடிவத்தில் மடிக்கப்படுகிறது என்பதை ஒரு செங்குத்துக்கோடு காண்பிக்கும்இயங்கும் சொல் மடிப்பு பார்வையால் போர்த்தப்பட்ட வரிகளின் இடப்புறத்தில் ஒரு அம்புக்குறியின் மூலம்

every afternoon, as they were coming from school, the children used to go and play in the giant’s garden. it was a large lovely garden, with soft green grass. here and there over the grass stood beautiful flowers like stars, and there were twelve peach-trees that in the spring-time broke out into delicate blossoms of pink and pearl, and in the autumn bore rich fruit. the birds sat on the trees and sang so sweetly that the children used to stop their games in order to listen to them. “how happy we are here!” they cried to each other. one day the giant came back. he had been to visit his friend the cornish ogre, and had stayed with him for seven years. after the seven years were over he had said all that he had to say, for his conversation was limited, and he determined to return to his own castle. when he arrived he saw the children playing in the garden. “what are you doing here?” he cried in a very gruff voice, and the children ran away. “my own garden is my own garden,” said the giant, “any one can understand that, and i will allow nobody to play in it but myself,” so he built a high wall all round it, and put up a notice board. trespassers will be prosecuted he was a very selfish giant. the poor children had now nowhere to play. they tried to play on the road, but the road was very dusty and full of hard stones, and they did not like it. they used to wander round the high walls when their lessons were over, and talk about the beautiful garden inside. “how happy we were there,” they said to each other. then the spring came, and all over the country there were little blossoms and little birds. only in the garden of the selfish giant it was still winter. the birds did not care to sing in it as there were no children, and the trees forgot to blossom. once a beautiful flower put its head out from the grass, but when it saw the notice board it was so sorry for the children that it slipped back into the ground again, and went off to sleep. the only people who were pleased were the snow and the frost. “spring has forgotten this garden,” they cried, “so we will live here all the year round.” the snow covered up the grass with her great white cloak, and the forest painted all the trees silver. then they invited the north wind to stay with them, and he came. he was wrapped in furs, and he roared all day about the garden, and blew the chimney-pots down. “this is a delightful spot,” he said, “we must ask the hail on a visit.” so the hail came. every day for three hours he rattled on the roof of the castle till he broke most of the slates, and then he ran round and round the garden as fast as he could go. he was dresse
சுயநல மாபெரும்