Usted buscó: adhesit (Latín - Griego)

a voce gemitus mei adhesit os meum carni mea
Οι οφθαλμοι μου θελουσιν εισθαι επι τους πιστους της γης, δια να συγκατοικωσι μετ' εμου ο περιπατων εν οδω αμωμω, ουτος θελει με υπηρετει.

adhesit anima mea post te me suscepit dextera tu
Οι κοινοι ανθρωποι βεβαιως ειναι ματαιοτης, οι αρχοντες ψευδος εν τη πλαστιγγι παντες ομου ειναι ελαφροτεροι αυτης της ματαιοτητος.

deleth adhesit pavimento anima mea vivifica me secundum verbum tuu
Ω Κυριε, σωσον, δεομαι ω Κυριε, ευοδωσον, δεομαι.

non proponebam ante oculos meos rem iniustam facientes praevaricationes odivi non adhesit mih
Γνωρισατε οτι ο Κυριος ειναι ο Θεος αυτος εκαμεν ημας, και ουχι ημεις ημεις ειμεθα λαος αυτου και προβατα της βοσκης αυτου.

verumtamen in peccatis hieroboam filii nabath qui peccare fecit israhel adhesit nec recessit ab ei
Πλην ητο προσκεκολλημενος εις τας αμαρτιας του Ιεροβοαμ υιου του Ναβατ, οστις εκαμε τον Ισραηλ να αμαρτηση δεν απεμακρυνθη απ' αυτων.

elevata igitur voce rursum flere coeperunt orpha osculata socrum est ac reversa ruth adhesit socrui sua
Εκειναι δε υψωσαν την φωνην αυτων και εκλαυσαν παλιν και κατεφιλησεν η Ορφα την πενθεραν αυτης η δε Ρουθ επροσκολληθη εις αυτην.

etiam pulverem qui adhesit nobis de civitate vestra extergimus in vos tamen hoc scitote quia adpropinquavit regnum de
Και τον κονιορτον, οστις εκολληθη εις ημας εκ της πολεως σας, εκτινασσομεν εις εσας πλην τουτο γινωσκετε, οτι επλησιασεν εις εσας η βασιλεια του Θεου.

heth denigrata est super carbones facies eorum et non sunt cogniti in plateis adhesit cutis eorum ossibus aruit et facta est quasi lignu
Η οψις αυτων κατημαυρωθη υπερ την ασβολην δεν εγνωριζοντο εν ταις οδοις το δερμα αυτων εκολληθη επι των οστεων αυτων εξηρανθη, εγεινεν ως ξυλον.

accidit autem ut occurreret absalom servis david sedens mulo cumque ingressus fuisset mulus subter condensam quercum et magnam adhesit caput eius quercui et illo suspenso inter caelum et terram mulus cui sederat pertransivi
Και συνηντησεν ο Αβεσσαλωμ τους δουλους του Δαβιδ. Και εκαθητο ο Αβεσσαλωμ επι ημιονου, και εισηλθεν ο ημιονος υπο τους πυκνους κλαδους μεγαλης δρυος, και επιασθη η κεφαλη αυτου εις την δρυν, και εκρεμασθη αναμεσον του ουρανου και της γης ο δε ημιονος ο υποκατω αυτου διεπερασεν.