Usted buscó: beenmergsuppressie (Neerlandés - Letón)

basiliximab veroorzaakt geen beenmergsuppressie.
baziliksimabs neizraisa mielosupresiju.

beenmergsuppressie was de voornaamste dosisbeperkende toxiciteit van paxene.
kaulu smadzeņu nomākums bija galvenā no devas atkarīgā paxene toksiskā iedarbība.

bij patiënten met aanhoudende beenmergsuppressie is hematopoëtische groeifactor gebruikt.
hematopoētiskais augšanas faktors tika lietots pacientiem ar rezistentu mielosupresiju.

beenmergsuppressie (voornamelijk neutropenie) treedt vaak op met abraxane.
lietojot abraxane, bieži rodas kaula smadzeņu supresija (galvenokārt neitropēnija).

de primaire complicaties van overdosering zijn naar verwachting beenmergsuppressie en mucositis.
galvenās komplikācijas, ko var paredzēt, ir kaulu smadzeņu nomākums un gļotādu iekaisums.

beenmergsuppressie (myelosuppressie) was de voornaamste dosisbeperkende toxiciteit van paxene.
kaulu smadzeņu nomākums bija galvenā no devas atkarīgā paxene toksiskā iedarbība.

als gevolg van de kortwerkende activiteit induceert oestriol geen beenmergsuppressie in de hond.
pateicoties savai īslaicīgai darbībai, estriols neizraisa kaulu smadzeņu nomākumu suņiem.

de belangrijkste te verwachten toxiciteiten zijn maag-darmproblemen, beenmergsuppressie en levertoxiciteit.
iespējamā toksiskā iedarbība galvenokārt saistīta ar gremošanas traktu un aknām, kā arī kaulu smadzeņu nomākumu.

bij de meeste patiënten kon de behandeling worden voortgezet zonder verdere verschijnselen van beenmergsuppressie.
lielākā daļa pacientu turpināja ārstēšanos bez tālākas mielosupresijas pazīmēm.

tot de verwachte complicaties van overdosering behoren beenmergsuppressie die zich uit in neutropenie, trombocytopenie en anemie.
pārdozēšanas paredzamās komplikācijas ir kaulu smadzeņu nomākums, kas izpaužas ar neitropēniju, trombocitopēniju un anēmiju.

de behandeling moet worden toegespitst op de voornaamste verwachte toxiciteit zoals beenmergsuppressie, mucositis en perifere neuropathie.
Ārstēšanai jābūt virzītai uz galveno sagaidāmo toksisko reakciju (kaulu smadzeņu funkcijas nomākums, mukozīts vai perifēriska neiropātija) novēršanu.

de behandeling dient gericht te worden op de belangrijkste verwachte toxiciteiten, beenmergsuppressie, mucositis en perifere neuropathie.
Ārstēšana jāvērš pret nozīmīgākajām paredzamām toksicitātēm, kas ir kaula smadzeņu supresija, mukozīts un perifēra neiropātija.

gelijktijdig gebruik van hydroxycarbamide en andere myelosuppressieve geneesmiddelen of radiotherapie kan beenmergsuppressie, maag-darmstoornissen en mucositis verergeren.
4 hidroksikarbamīda lietošana vienlaikus ar citiem mielosupresīviem līdzekļiem vai staru terapiju var pastiprināt kaulu smadzeņu nomākumu, kuņģa- zarnu trakta traucējumus vai gļotādu iekaisumu.

neutropenie/ agranulocytose neutropenie/ agranulocytose alsook trombocytopenie en anemie werden zelden waargenomen en beenmergsuppressie werd ook gerapporteerd.
ir aprakstīts arī kaulu smadzeņu darbības nomākums.

systemische toxiciteit ten gevolge van intraveneuze toediening van cytarabine bestaat voornamelijk uit beenmergsuppressie met leukopenie, trombocytopenie en anemie; daarom wordt monitoring van het hemopoïtische systeem geadviseerd.
tādēļ iesaka uzraudzīt hemopoētisko sistēmu.

het is te verwachten dan een overdosis van mycofenolaat mofetil kan leiden tot overmatige suppressie van het immuunsysteem met toegenomen gevoeligheid voor infecties en beenmergsuppressie (zie rubriek 4.4).
30 paredzams, ka mikofenolāta mofetila pārdozēšana iespējams varētu radīt imūnās sistēmas pārmērīgu nomākumu un paaugstināt uzņēmību pret infekcijām un kaulu smadzeņu nomākumu (skatīt apakšpunktu 4. 4).

tijdens een fase iii-dosisoptimaliseringsonderzoek onder patiënten met cml in de chronische fase, werd graad 3 of 4 beenmergsuppressie frequenter gemeld bij patiënten die werden behandeld met tweemaal daags 70 mg dan bij patiënten die werden behandeld met éénmaal daags 100 mg; vochtretentie werd ook frequenter gemeld bij patiënten die werden behandeld met een tweemaal daags schema vergeleken met éénmaal daagse behandeling (zie rubriek 4.8).
23 iii fāzes devas optimizācijas pētījumā pacientiem ar hml hroniskā stadijā par 3. vai 4. pakāpes mielosupresiju tika ziņots daudz biežāk tiem pacientiem, kas ārstēšanā saņēma 70 mg divas reizes dienā, nekā pacientiem, kas ārstēšanā saņēma 100 mg vienu reizi dienā; par šķidruma aizturi arī ziņoja biežāk tiem pacientiem, kas zāles saņēma divas reizes dienā, nekā pacientiem, kas tās saņēma vienu reizi dienā (skatīt apakšpunktu 4. 8).