Usted buscó: jakovljev (Serbio - Esperanto)

dome jakovljev, hodi da idemo po svetlosti gospodnjoj.
ho domo de jakob, venu, kaj ni iru en la lumo de la eternulo.

od pretnje tvoje, bože jakovljev, dremlju kola i konj.
de via minaco, ho dio de jakob, paralizigxis rajdisto kaj cxevalo.

Èujte reè gospodnju, dome jakovljev i sve porodice doma izrailjevog.
auxskultu la vorton de la eternulo, ho domo de jakob kaj cxiuj familioj de la domo de izrael.

blagosloven gospod bog jakovljev što pohodi i izbavi narod svoj,
benata estu la eternulo, la dio de izrael, cxar li vizitis sian popolon kaj faris por ili elacxeton,

kad izadje izrailj iz misira, dom jakovljev iz naroda tudjeg,
kiam izrael eliris el egiptujo, la domo de jakob el fremda popolo,

gospode, bože nad silama! usliši molitvu moju, bože jakovljev!
ho eternulo, dio cebaot, auxdu mian pregxon; auxskultu, ho dio de jakob! sela.

iznesite parbu svoju, veli gospod, pokažite razloge svoje, veli car jakovljev.
prezentu vian jugxaferon, diras la eternulo; antauxmetu viajn argumentojn, diras la regxo de jakob.

blago onome, kome je pomoænik bog jakovljev, kome je nadanje u gospodu, bogu njegovom,
bone estas al tiu, kies helpo estas la dio de jakob, kiu esperas al la eternulo, lia dio,

takav je rod onih koji ga traže, i koji su radi stajati pred licem tvojim, bože jakovljev!
tio estas la gento de liaj adorantoj, de la sercxantoj de via vizagxo, ho dio de jakob. sela.

ja sam bog avraamov, i bog isakov, i bog jakovljev! nije bog bog mrtvih, nego živih.
mi estas la dio de abraham kaj la dio de isaak kaj la dio de jakob? dio estas dio ne de la mortintoj, sed de la vivantoj.

a onde beše izvor jakovljev; i isus umoran od puta sedjaše na izvoru; a beše oko šestog sahata.
kaj la fonto de jakob estis tie. jesuo do, lacigita de sia vojirado, sidigxis tiamaniere apud la fonto. estis cxirkaux la sesa horo.

ja sam bog otaca tvojih, bog avraamov i bog isakov i bog jakovljev. a mojsije se beše uzdrhtao i ne smeše da pogleda.
mi estas la dio de viaj patroj, la dio de abraham, kaj de isaak, kaj de jakob. kaj moseo tremis, kaj ne kuragxis rigardi.

nije takav deo jakovljev; jer je on tvorac svemu i on je deo nasledstva njegovog; ime mu je gospod nad vojskama.
ne simila al ili estas tiu, kiun havas jakob; cxar li estas la kreinto de cxio, kaj izrael estas la gento de lia heredo; eternulo cebaot estas lia nomo.

ne boj se, crviæu jakovljev, narodiæu izrailjev, ja æu ti pomagati, govori gospod i izbavitelj tvoj, svetac izrailjev.
ne timu, vermo jakob, malmultulo izrael! mi vin helpos, diras la eternulo; kaj via liberiganto estas la sanktulo de izrael.

gle, oèi su gospodnje upravljene na ovo grešno carstvo da ga zatresem sa zemlje; ali neæu sasvim zatrti dom jakovljev, govori gospod.
jen la okuloj de la sinjoro, la eternulo, estas direktitaj sur la pekan regnon, kaj mi ekstermos gxin de sur la tero; tamen ne tute mi ekstermos la domon de jakob, diras la eternulo.

i udje lavan u šator jakovljev i u šator lijin i u šator dveju robinja, i ne nadje ih; i izašav iz šatora lijina udje u šator rahiljin.
tiam laban eniris en la tendon de jakob kaj en la tendon de lea kaj en la tendon de la du sklavinoj, kaj li ne trovis. kaj li eliris el la tendo de lea kaj eniris en la tendon de rahxel.

i kad udjoše popeše se u sobu gde stajahu petar i jakov i jovan i andrija, filip i toma, vartolomije i matej, jakov alfejev i simon zilot, i juda jakovljev.
kaj kiam ili envenis, ili supreniris en la supran cxambron, kie logxis petro kaj johano kaj jakobo kaj andreo, filipo kaj tomaso, bartolomeo kaj mateo, jakobo, filo de alfeo, kaj simon, la fervorulo, kaj judas, filo de jakobo.

nije li ovo drvodelja, sin marijin, a brat jakovljev i josijin i judin i simonov? i nisu li sestre njegove ovde medju nama? i sablažnjavahu se o njega.
cxu cxi tiu ne estas la cxarpentisto, filo de maria, kaj frato de jakobo kaj joses kaj judas kaj simon? kaj cxu liaj fratinoj ne estas cxi tie cxe ni? kaj ili ofendigxis pro li.

zakle se gospod gospod sobom, govori gospod bog nad vojskama; ja se gadim na ponos jakovljev i mrzim na dvorove njegove; zato æu predati grad i sve što je u njemu.
la sinjoro, la eternulo, jxuris per si mem, diras la eternulo, dio cebaot:mi abomenas la fierecon de jakob, kaj liajn palacojn mi malamas; mi transdonos la urbon kun cxio, kion gxi enhavas.

i dom æe jakovljev biti oganj i dom josifov plamen, a dom isavov strnjika; i razgoreæe se na njih, i spaliæe ih; i neæe biti ostataka domu isavovom, jer gospod reèe.
la domo de jakob estos fajro, la domo de jozef estos flamo; sed la domo de esav estos pajlo, oni ekbruligos gxin kaj ekstermos gxin, kaj neniu restos el la domo de esav; cxar la eternulo tion diris.