Usted buscó: tvojih (Serbio - Esperanto)

od vike tvojih krmara uskolebaæe se vali morski.
de la lauxta kriado de viaj sxipestroj ekskuigxos viaj cxirkauxajxoj.

na putu otkrivenja tvojih radujem se kao za veliko bogatstvo.
pri la vojo de viaj legxoj mi gxojas, kiel pri granda ricxeco.

davno si postavio zemlju, i nebesa su delo ruku tvojih.
en antikveco vi fondis la teron; kaj la cxielo estas la faro de viaj manoj.

jagodice su tvoje izmedju vitica tvojih kao kriška šipka.
viaj dentoj estas kiel aro da sxafinoj, kiuj elvenas el la lavejo; cxiuj estas en paroj, kaj ne mankas ecx unu el ili.

drhæe od straha tvog telo moje, i sudova tvojih bojim se.
de via teruro tremas mia karno, kaj viajn jugxojn mi timas.

rekao si, dakle, preda mnom, i èuo sam glas tvojih reèi:
vi parolis antaux miaj oreloj, kaj mi auxdis la sonon de tiaj vortoj:

izbaviæe i onog koji nije bez krivice; izbaviæe ga èistotom ruku tvojih.
ankaux tiun, kiu ne estis senkulpa, li savos; tia estos savita pro la pureco de viaj manoj.

slaviæe te, gospode, svi carevi zemaljski, kad èuju reèi usta tvojih;
gloros vin, ho eternulo, cxiuj regxoj de la tero, cxar ili auxdis la vortojn de via busxo.

Želeæi da te vidim, opominjuæi se suza tvojih, da se radosti ispunim;
sopirante vidi vin, memorante viajn larmojn, por ke mi plenigxu de gxojo;

pominjem dane stare, prebrajam sve poslove tvoje, razmišljam o delima ruku tvojih.
mi rememoras la tagojn antikvajn, mi meditas pri cxiuj viaj faroj, mi pensas pri la faritajxoj de viaj manoj.

mnogo je protivnika mojih i neprijatelja mojih; ali ja ne odstupam od otkrivenja tvojih.
multaj estas miaj persekutantoj kaj premantoj, sed de viaj decidoj mi ne deklinigxis.

nije li pobožnost tvoja bila uzdanje tvoje? i dobrota puteva tvojih nadanje tvoje?
cxu ne via timo antaux dio estas via konsolo? cxu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?

bezdana bezdanu doziva glasom slapova tvojih; sve vode tvoje i vali tvoji na mene navališe.
abismo resonas al abismo per la bruo de viaj falakvoj; cxiuj viaj akvoj kaj ondoj pasis super mi.

damask trgovaše s tobom mnoštvom dela tvojih, mnoštvom svakog blaga, vinom helvonskim i belom vunom.
damasko donadis al vi komerce kontraux la multo de viaj faritajxoj multe da diversaj valorajxoj, vinon el hxelbon, kaj plej blankan lanon.

i opet: ti si, gospode, u poèetku osnovao zemlju, i nebesa su dela ruku tvojih:
kaj: en antikveco vi, ho eternulo, fondis la teron, kaj la cxielo estas la faro de viaj manoj.

pustiæu strah svoj pred tobom, i uplašiæu svaki narod na koji dodješ, i obratiæu k tebi pleæi svih neprijatelja tvojih.
mian teruron mi sendos antaux vi, kaj mi konfuzos cxiun popolon, al kiu vi venos, kaj cxiujn viajn malamikojn mi turnos al vi dorse.

a mnoštvo neprijatelja tvojih biæe kao sitan prah i mnoštvo nasilnika kao pleva kad se razmeæe; i to æe biti zaèas, iznenada.
sed la multego de viaj malamikoj estos kiel subtila polvo, kaj la multo de la premantoj estos kiel disfluganta grenventumajxo; kaj tio farigxos subite, neatendite.

lepa li je ljubav tvoja, sestro moja nevesto, bolja je od vina ljubav tvoja, i miris ulja tvojih od svih mirisnih stvari.
kiel bela estas via amo, mia fratino, mia fiancxino! ho, kiom pli bona estas via amo, ol vino! kaj la bonodoro de viaj parfumajxoj estas pli bona, ol cxiaj aromajxoj!

najbolji je izmedju njih kao trn, najpraviji je gori od trnjaka; dan stražara tvojih, pohodjenje tvoje dodje, sada æe se smesti.
la plej bona inter ili estas kiel dornarbetajxo, la justulo estas kiel pikajxa barilo. sed venos la tago de via esploro, de via puno; tiam ili ne scios, kion fari.

i ptica nahodi kuæu, i lastavica gnezdo sebi gde leže ptiæe svoje, kod oltara tvojih, gospode nad silama, care moj i bože moj!
ecx birdo trovas domon kaj hirundo neston por si, en kiu gxi tenas siajn idojn: viajn altarojn, ho eternulo cebaot, mia regxo kaj mia dio.