Usted buscó: vredes (Sueco - Cebuano)

din vredes lågor gå över mig, dina fasor förgöra mig.
minglibut sila kanako sama sa tubig sa tibook nga adlaw; minglikus sila kanako sa tingub.

jag är en man som har prövat elände under hans vredes ris.
ako mao ang tawo nga nakakita sa kasakitan pinaagi sa barahan sa iyang kapungot.

du lät all din förgrymmelse fara och vände dig ifrån din vredes glöd.
bumalik ka kanamo, oh dios sa among kaluwasan, ug pahunonga na ang imong kaligutgut nganhi kanamo.

gjut ut din vredes förgrymmelse, ödmjuka med en blick allt vad högt är.
unya gikan sa alimpulos, si jehova mitubag kang job, ug miingon:

vem besinnar din vredes makt och din förgrymmelse, så att han fruktar dig?
kinsa ba ang makaila sa gahum sa imong kasuko, ug sa imong kaligutgut sumala sa kahadlok nga angay kanimo?

herren är på din högra sida, han skall krossa konungar på sin vredes dag.
ang ginoo sa imong toong kamot magadasmag sa mga hari sa adlaw sa iyang kaligutgut.

för din vredes och förtörnelses skull, därför att du har gripit mig och kastat mig bort.
ang akong mga adlaw ingon sa animo nga nagalingay; ug ako nagmala ingon sa balili.

han sände över dem sin vredes glöd, förgrymmelse och ogunst och nöd, en skara av olycksänglar.
iyang gipadala sa ibabaw nila ang kabangis sa iyang kaligutgut, kasuko, ug kapungot, ug kasamok, usa ka panon sa mga manolonda nga dautan.

dragen ut därifrån, mitt folk; må var och en söka rädda sitt liv undan herrens vredes glöd.
katawohan ko, pumahawa kamo gikan sa iyang taliwala, ug luwasa ang inyong kaugalingon, ang tagsatagsa ka tawo gikan sa mabangis nga kasuko ni jehova.

det finnes intet helt på min kropp för din vredes skull, intet helbrägda i mina ben för min synds skull.
kay ang akong kasal-anan milapaw sa akong ulo: ingon sa mabug-at nga palas-anon, hilabihan da sila kabug-at alang kanako.

havets bäddar kommo i dagen, jordens grundvalar blottades, för herrens näpst, för hans vredes stormvind.
unya ang mga tinubdan sa dagat mingtungha, ang mga patukoranan sa kalibutan nangadayag, tungod sa pagbadlong ni jehova, sa paghuyop sa gininhawa sa iyang mga ilong.

ifrån fjärran land komma de, ifrån himmelens ända, herren och hans vredes redskap, för att fördärva hela jorden.
sila nagagikan sa usa ka halayo nga dapit, gikan sa kinatumyan sa langit, bisan si jehova, ug ang mga hinagiban sa iyang kalagut, aron sa paglaglag sa tibook nga yuta.

vattnens bäddar kommo i dagen, och jordens grundvalar blottades, för din näpst, o herre, för din vredes stormvind.
mipadala siya gikan sa itaas, gikuha niya ako; gihaw-as niya ako gikan sa daghang mga tubig.

så svor jag då i min vrede: de skola icke komma in i min vila.»
sumala sa akong gipanumpa tungod sa akong kapungot, `dili gayud sila makasulod sa akong kapahulayan.`"