Usted buscó: bakit nga ba umaawit ang mga ibon (Tagalo - Cebuano)

ang mga ibon sa himpapawid, at ang mga isda sa dagat, anomang nagdaraan sa mga kalaliman ng mga dagat.
ang mga langgam sa kalangitan, ug ang mga isda sa dagat, bisan unsa nga moagi sa mga alagianan sa kadagatan.

sa tabi nila ay nagkaroon ng kanilang tahanan ang mga ibon sa himpapawid, sila'y nagsisiawit sa mga sanga.
pinaagi kanila ang mga langgam sa kalangitan nanaghimo sa ilang puloy-anan; sa taliwala sa mga sanga nanag-awit sila.

at sa paghahasik niya, ay nangahulog ang ilang binhi sa tabi ng daan, at dumating ang mga ibon at kinain nila;
ug sa nagsabod siya, may mga binhi nga diha mahulog sa daplin sa dalan, ug midugok ang mga langgam ug ilang gituka kini.

na doo'y naroroon ang lahat ng uri ng mga hayop na may apat na paa at ang mga nagsisigapang sa lupa at ang mga ibon sa langit.
sa sulod niini diha ang tanang matang sa mga mananap nga tagup-at ug tiil ug sa mga nanagsaguyod sa yuta, ug sa mga langgam sa kahanginan.

at ang mga bangkay ng bayang ito ay magiging pinakapagkain sa mga ibon sa himpapawid, at sa mga hayop sa lupa; at walang bubugaw sa mga yaon.
ug ang mga minatay niini nga katawohan mahimong kalan-on sa mga langgam sa kalangitan, ug sa mga mananap sa yuta; ug walay makapahadlok kanila.

na pinamumugaran ng mga ibon: tungkol sa tagak, ang mga puno ng abeto ay kaniyang bahay.
diin didto nanagsalag ang kalanggaman: ang hatag-as nga mga kahoyng haya mao ang balay sa langgam nga tabon.

ang mga bulaklak ay namumukadkad sa lupa; ang panahon ng pagaawitan ng mga ibon ay dumarating, at ang tinig ng batobato ay naririnig sa ating lupain;
ang kabulakan nanungha sa ibabaw sa yuta; ang panahon sa ting-awit sa kalanggaman miabut na, ug ang tingog sa tukmo nadungog dinhi sa atong yuta;

nguni't tanungin mo ngayon ang mga hayop, at tuturuan ka nila: at ang mga ibon sa himpapawid, at kanilang sasaysayin sa iyo:
apan pangutan-a karon ang mga mananap ug sila motudlo kanimo, ug ang mga langgam sa kalangitan, ug kanimo sila motudlo:

at dinala niya ang lahat ng ito sa kaniya, at pinaghati niya sa gitna, at kaniyang pinapagtapattapat ang kalakalahati; datapuwa't hindi hinati ang mga ibon.
gikuha kining tanan, ug gipikas niya, ug gibutang niya ang tagsa ka pikas nga giakub sa usa ka pikas, apan wala niya pagpikasa ang mga langgam.

at mga binasbasan ng dios, na sinabi, kayo'y magpalaanakin, at magpakarami, at inyong punuin ang tubig sa mga dagat, at magpakarami ang mga ibon sa lupa.
ug gipanalanginan sila sa dios, nga nagaingon: sumanay ug dumaghan kamo, ug pun-on ninyo ang mga tubig sa mga dagat, ug padaghanon ang mga langgam sa yuta.

at sinabi sa kaniya ni jesus, may mga lungga ang mga sorra, at ang mga ibon sa langit ay may mga pugad; datapuwa't ang anak ng tao ay walang kahiligan ang kaniyang ulo.
si jesus mitubag kaniya, "ang mga milo adunay kalobluban, ug ang mga langgam sa kalangitan adunay kabatugan; apan ang anak sa tawo walay dapit nga kapahulayan sa iyang ulo."

at pinanganlan ng lalake ang lahat ng mga hayop, at ang mga ibon sa himpapawid, at ang bawa't ganid sa parang; datapuwa't sa lalake ay walang nasumpungang maging katulong niya.
ug gihatagan ni adam ug mga ngalan ang tanan nga kahayopan ug ang mga langgam sa kalangitan ug ang tanan nga mga mananap sa kapatagan; apan alang kang adam walay hingkaplagan nga katabang nga angay kaniya.

at sinabi ng panginoon, lilipulin ko ang tao na aking nilalang sa ibabaw ng lupa; ang tao at gayon din ang hayop, at ang mga umuusad at ang mga ibon sa himpapawid; sapagka't pinagsisisihan ko na aking nilalang sila.
ug miingon si jehova: pagalaglagon ko gikan sa nawong sa yuta ang tawo nga akong gibuhat; sukad sa tawo hangtud sa mga mananap ug hangtud sa mga butang nanagkamang sa yuta, ug sa mga langgam sa kalangitan; kay kini nakapabasul kanako nga gibuhat ko sila.