Usted buscó: pataas ng hagdan (Tagalo - Inglés)

baitang ng hagdan
staircase

ay pataas ng pataas
pataas sa bagay

bumaba siya ng hagdan.
she went down the stairs.

tagiliran bahagi ng hagdan
mansion

pataas ng pataas ang bilang
ascending number

tumakbo siya pababa ng hagdan.
she dashed downstairs.

paano mag pataas ng pag talon
how to up the waterfall

naglakad akong pataas ng burol.
i walked up the hill.

nagmamadaling bumaba ng hagdan sa takot
nag mamadaling bumaba sa hagdan

magpapagawa ng cabinet sa ilalim ng hagdan
make a cabinet

paakyat ng hagdan matulad tumama ang noo sa bakal
aq slipped on the stairs and hit my hip

ang mga anghel ng diyos ay umaakyat at bumababa ng hagdan
god's angels were ascending and descending the ladder

mga bagay sa buhay parang gulong lang, minsan pataas ng pababa
things in life just like wheel, sometimes up and down

pataas ng patass yung enrollees ng online class so like this pandemic open the perfect opportunity for the philippines to catch up with innovation in other countries.
the enrollees of the online class are on the rise so like this pandemic open the perfect opportunity for the philippines to catch up with innovation in other countries.

ang pagbabalik babahagya ko nang sa noo’y nahagkan, sa mata ko’y luha ang nangag-unahan; isang panyong puti ang ikinakaway, nang siya’y iwan ko sa tabi ng hagdan: sa gayong kalungkot na paghihiwalay, mamatay ako, siya’y nalulumbay! nang sa tarangkahan, ako’y makabagtas pasigaw ang sabing, “magbalik ka agad!” ang sagot ko’y “oo, hindi magluluwat!” nakangiti akong luha’y nalaglag… at ako’y umalis, tinunton ang landas, nabiyak ang puso’t naiwan ang kabiyak; lubog na ang araw, kalat na ang dilim, at ang buwan nama’y ibig nang magningning: maka orasyon na noong aking datnin, ang pinagsadya kong malayang lupain: kuwagong nasa kubo’t mga ibong itim, ang nagsisalubong sa aking pagdating. sa pinto ng naro’ong tahana’y kumatok, pinatuloy ako ng magandang loob; kumain ng konti, natulog sa lungkot, ang puso kong tila ayaw nang tumibok; ang kawikaan ko, “pusong naglalagot, mamatay kung ako’y talaga nang kulog!” nang kinabukasang magawak ang dilim, araw’y namimintanang mata’y nagniningning; sinimulan ko na ang dapat kong gawin: ako’y nag-araro, naglinang, nagtanim; nang magdidisyembre, tanim sa kaingin, ay ginapas ko na’t sa irog dadalhin. at ako’y umuwi, taglay ko ang lahat, mga bungang-kahoy, isang sakong bigas; bulaklak na damo sa gilid ng landas, ay pinupol ko na’t panghandog sa liyag; nang ako’y umalis, siya’y umiiyak… o, marahil ngayon, siya’y magagalak! at ako’y lumakad, halos lakad takbo, sa may dakong ami’y meron pang musiko, ang aming tahana’y masayang totoo at nagkakagulo ang maraming tao… “salamat sa diyos!” ang nabigkas ko, “nalalaman nila na darating ako.” at ako’y tumuloy… pinto ng mabuksan, mata’y napapikit sa aking namasdan; apat na kandila ang nangagbabantay; sa paligid-ligid ng irog kong bangkay; mukha nakangiti at nang aking hagkan; para pang sinabi “irog ko, paalam!”
bones pasalaysay