Vous avez cherché: is dit maklik om n hand op tr ly? (Afrikaans - Anglais)

dit is nie maklik om 'n tiener
poems about being a teenager

dit is glad nie so maklik om n tiener te wees nie
it's not that easy to be a teenager at all

vir hulle wat weet, is dit maklik.
for those who know, it's very easy.

nou is dit in my hart om 'n verbond te sluit met die here, die god van israel, dat sy toorngloed van ons afgewend kan word.
now it is in mine heart to make a covenant with the lord god of israel, that his fierce wrath may turn away from us.

hier is 'n hand. is dit 'n linkerhand of 'n regterhand? kliek op die rooi knoppie links, of die groen knoppie regs.
you can see a hand: is it a left hand or a right hand? click on the left button, or the right button depending on the displayed hand.

konqueror maak dit maklik om met jou lêers te werk en dit te bestuur. jy kan plaaslike en netwerk gidse blaai. gevorderde eienskappe sluit die kragtige kantbalk en lêer voorskoue in.
konqueror makes working with and managing your files easy. you can browse both local and networked folders while enjoying advanced features such as the powerful sidebar and file previews.

konqueror maak dit maklik om met jou lêers te werk en dit te bestuur . jy kan plaaslike en netwerk gidse blaai . gevorderde eienskappe sluit die kragtige kantbalk en lêer voorskoue in .
konqueror makes working with and managing your files easy . you can browse both local and networked folders while enjoying advanced features such as the powerful sidebar and file previews .

en onderwyl hulle hom met die rieme uitrek, sê paulus vir die hoofman oor honderd wat daar staan: is dit u geoorloof om 'n romeinse burger, en dit onveroordeeld, te gésel?
and as they bound him with thongs, paul said unto the centurion that stood by, is it lawful for you to scourge a man that is a roman, and uncondemned?

jouvet het gesê as jy 'n lettergreep uit 'n reël wegneem, dan is dit om 'n kilo lemoene te koop en 800 gram te kry, dit is diefstal!
jouvet said if you take a syllable out of a line, it's like asking for a kilo of oranges, and getting 800g! it's called theft!

geen reaksie van gasheer "%s" binne %d sekondes gekry nie. miskien is die gasheer afgeskakel of is dit nie nou bereid om 'n aanmeldsessie te ondersteun nie. probeer asb. weer later.
did not receive any response from host "%s" in %d seconds. perhaps the host is not turned on, or is not willing to support a login session right now. please try again later.

lila is groen. só omgewingsvriendelik dat sy miere met tabakstof verjaag en plantluise – suksesvol – met knoffel vermoor. in haar huis is daar ook geen spuitkannetjies nie, veral nie dié met gif vir vlieë of kakkerlakke nie. niks word ooit vergiftig nie – behalwe moontlik die kleremotte in haar rooi kombersie. dié kombers word gebêre, nege-en-twintig jaar lank al, in ‘n sak van ongebleikte linne wat haar ma spesiaal hiervoor gemaak het. elke keer as sy die kombers uit die sak skud, kan sy die begeerte om ‘n tydjie by die rooi pels van haar bokhaar te talm nie weerstaan nie. as ek ‘n kat was, het sy meermale gedink, sou ek die kombers knie, en kwyl soos ek knie. maar sy werk nie haar naels in die hare in nie. sy streel net ‘n stukkie van die rooi, besadig rooi soos die binnekant van ‘n ryp tamatie, teen haar wang. sy verbind die reuk van naftaleen met hierdie sagte, rooi vertroosting en weet: die reuk kan haar aan die slaap sus. dis 'n enkelbedkombers. warm, maar bykans gewigloos. winters haal sy dit uit, met 'n lekkerte en 'n gevoel van verwagting. dan gooi sy dit oor haar kant van haar man, daniel, se dubbelbed. sy deel haar liggaam en byna al haar geheime al meer as twee dekades lank met hom, maar nie haar rooi bokhaarkombersie nie. lila se ma het die kombers destyds vir haar in port elizabeth gekoop, die vakansie voor sy universiteit toe is in die boland. hulle het gewoon op 'n dorp in die groot-karoo waar haar stiefpa, oom kakie, 'n klerewinkel gehad het. hul huis was vas aan die winkel. daardie vakansie in port elizabeth het hulle nóg universiteitsgoed gekoop, maar dis net die kombers wat sy onthou. aan die einde van lila se eerste jaar op universiteit is sy vir die somervakansie huis toe. sy moes haar deel van die dubbelkoshuiskamer, waar die kombers heeljaar op haar bed gelê het, ontruim. alles is in die bagasiebak van die rambler rogue (wat oom kakie net 'n maand tevore op springfontein in die vrystaat gaan koop het) saam terug karoo toe. die kombers het langs haar op die agtersitplek gelê. in sy voue, versteek vir haar ma en oom kakie, was die jaar se ver¬rassings, die skrik, die nuwe, vreemde drome. sy sou nog besluit wat sy met hulle sou deel. een aand sit sy, haar ma en oom kakie oudergewoonte om die kombuistafel en luister radio¬nuus terwyl hulle vir die kos in die oond wag. oom kakie het vir elkeen 'n whisky gegooi; vir hulle 'n dubbel, vir haar 'n enkel. buite is die aarde steeds dor en hittig, al het die son al amper onder die spinnerakskaduweetjies van die sewejaarsoutbosse en die kankerbossies ingeglip. die geroesemoes buite en die dringende klop aan die agterdeur kom tegelyk. as iemand só hamer, is dit tyding. lila se ma het pas die boontjiestoof met aartappels en rys en tamatie¬en-uieslaai met asyn opgeskep. sy's nog maar halfpad deur toe, hande aan die voorskoot aan't afvee, toe dit van buite oopgegooi word. die vrou by die deur se oë, het lila terug op univer¬siteit vertel, is so groot soos sopkomme. agter haar gons 'n groeiende plaat mense, byna die hele dorp. dis 'n kabaal, uitroepe, mense wat verskrik rondhol. “die winkel brand, kakie, ruik julie mense dit nie?" die ou gebou, die solder, die trap, die breëplankvloere en kosyne vat die vlamme vinnig aan. so goed jy gooi 'n vrietjie13 in 'n kafhok, sou oom kakie later sê. die dorpen
lilac is green. so environmentally friendly that she repels ants with tobacco dust and kills aphids - successfully - with garlic. there are also no spray cans in her house, especially not those with poison for flies or cockroaches. nothing is ever poisoned - except possibly the clothes moths in her red blanket. this blanket has been stored, for twenty-nine years, in a bag of unbleached linen that her mother made especially for this. every time she shakes the blanket out of the bag,