Vous avez cherché: valedictorian (Anglais - Tagalog)

valedictorian
nagtapos na may parangal

valedictorian speech tagalog
valedictorian speech tagalog

weren't you valedictorian?
hindi ba valedictorian ka?

valedictorian speech of the end
talumpati ng valedictorian ng pagtatapos

valedictorian speech tagalog version
email: info@pdfcoffee.com login register english pdfcoffee.com home elementary valedictory speech elementary valedictory speech author / uploaded chikoy añonuevo valedictory speech for great mercy academy of cavite inc. delivered on april 1, 2007 our guest of honor, parents, frien views 428 downloads 39 file size 32kb report dmca / copyright citation preview valedictory speech for great mercy academy of cavite inc. delivered on april 1, 2007 our guest of honor, parents, friends, school mates. my dear co-graduates, teachers, staff, school administration, headed by dr. eulalia i. marquez, district supervisor – imus, cavite, consultant. mr. arcangel marquez, president. ms. jadelee i. marquez, executive vice-president. the board of trustees, ladies and gentlemen.. a very pleasant afternoon! today is a memorable day for all of us because we have just ended an episode in our lives – elementary school life. now, we are about to start a new chapter of our journey, the high school. jose rizal once said, “the youth is the hope of the motherland.” we studied in great mercy academy so we could be equipped with adequate knowledge and skills in preparation for important roles we have to play in society someday, and most specially, to turn into reality the prophecy of our national hero, that we, indeed can be the hope of our beloved country, the philippines. now, i could simply say that we are empowered and productive student that could face new challenges towards new horizon. for i believe, that we are now equipped of all the things we need based from the experiences and trainings we had undergone from our alma mater. my dear co-graduates, the first step has been successful. “ika nga, the roots of education is bitter, but the fruit it bears is very sweet.” the journey is long and laden with thorns but our accomplishments in this school are very rewarding. the patience and dedication each of us has shown throughout our 6 years in the elementary are those what made us heroes like jose rizal. our graduation today is the first of the series of accomplishments that we will surely achieve with the guidance of our parents and people around us. everything in this world has a beginning. in our case, we have just accomplished the beginning. we have started the first right move. hence, there is no reason why we should fail in our future undertakings. of course, we will not have been able to reach this stage without the people who helped us and who, without any reservations and expecting nothing in return, guided us in our quest for knowledge. to them, we owe a lot of gratitude. no amount of words can fully express how much we appreciate what they have done for us. we just hope that we will be able to compensate for all their sacrifices. to our dear teachers who taught us not only the lesson in the book but also taught us lessons in real life, we are most thankful to mrs. angelina leyba, our adviser who is very supportive to us; mr. khen garcia who molded our hidden talents into reality, especially in dancing; ms. jocelyn descartin, our home economics teacher who taught us the basics of home life; ms. connie jimena, our science and mape teacher who supported us since we were grade 5 until our graduation today; mrs. emily castro, our filipino teacher who guided us in our studies and to ms. lara christie omaña, the lovely teacher of nkp’s. we are very thankful to all of you. to our parents, who are always beside us since our first day in school, we share with you our first taste of victory. there will be more years of struggle. but we are confident that we will triumph because we have parents like you. we cannot give financial or material thins at this point. we can only give you the joy, happiness, and respect that you deserve. thank you for being responsible parents to us. we shall not be here in this worlds without you. we know the sacrifices you made just to send to send us to school. to this, we are very grateful. to papa and mama, atty. añonuevo, mommy, please raise. i have witnessed your sacrifices and struggles in rearing me. thank you very much. high school life is the first step in our ladder of success. we do not know what will happen next. but if we have an aim, a goal, it will make our dreams come true. we need to continue studying and let’s make this a pledge for the new generation. let’s make goodbye to our old selves and say “hello” to the new “we”. but always remember: be empowered and productive! my dear co-graduates, thank you for all the good friendship, brotherhood and camaraderie. always remember, we are a good news! my fellow graduates, will you please all stand up? ` once again, thank you and congratulations! mabuhay! pdfcoffee.com contact information ronald f. clayton info@pdfcoffee.com address: 46748 colby motorwayhettingermouth, qc t3j 3p0 about us contact us copyright privacy policy terms and conditions faq cookie policy subscribe our weekly newsletter enter your e-mail copyright © 2023 pdfcoffee.com. all rights reserved.

synonyms for valedictorian - first honor
kasingkahulugan ng balediktoryan - pinakamagaling

more remarkably, 5 women made it to the top 10 including valedictorian cadet first class gemalyn deocares sugui. it will only be the 6th time that a woman graduates at the top of her class since the pma started accepting women in 1993.
ni hindi dapat ipagkait sa sinumang tao ang pantay na proteksyon ng mga batas.

tina grew up as an honorable student. from kindergarten he has earned various honors. this continued until he graduated from elementary school and earned the valedictorian award. when he stepped into high school, it was here that the cycle of his world changed.
dahil nasanay ang kaniyang pamilya na nakakakuha siya ng matataas na marka palagi, naging mas hamon ito kay tina dahil hindi niya alam ang gagawin kung sakaling magkaroon siya ng bagsak na grado at walang makuhang parangal. sa loob ng apat na taong pag-aaral ni tina sa junior high school, masasabing hindi niya ito nasulit nang lubusan. lahat ng pwedeng gawin ay ginagawa niya makakuha lamang ng mataas na marka, hindi para sa kaniyang sarili kung hindi para sa kaniyang pamilya. may mga araw na halos di na siya natutulog para lamang makapag-aral at matapos ang kaniyang mga gawain. pakiramdam din niya na wala siyang malalapitan dahil wala siyang itinuturing na malapit na kaibigan. wala siyang mapagsabihan ng kaniyang nararamdaman. hindi naman niya magawang lumapit sa kaniyang mga magulang dahil ayaw na niyang madagdagan pa ang mga iniisip nito. kaya sa halip, nagtiis siya sa apat na taon na sarilinin na lamang ang lahat ng daing at problemang kaniyang kinakaharap. natatakot kasi siyang mabigo sa kaniya ang kaniyang pamilya para sa pinangtutustos sa kaniyang pag-aaral kaya mas pinili na lamang niyang manahimik.

children's playgroundtagapagsalaysay: bagong lipat lang sila evren sa lungsod ng baybay. dahil dito kailangan din niyang lumipat ng paaralan. sa pasukan ay hindi naging problema sa kanya ang pakikihalubilo sa iba dahil sadyang pala-kaibigan ang binata. sa unang markahan ay isa siya sa mga top students ng kanilang klase. masipag kasi siyang mag-aral at ito ay ang una sa listahan niya ng mga prioridad. guro: congratulations sa’yo evren! evren: salamat po sir! tagapagsalaysay: nang humantong ang ikalawang markahan ay patuloy pa rin siyang nagsusunog ng kilay kada gabi. ngunit isang araw, habang pauwi na siya kasama ang kanyang barkada ay kinulit siya ng mga ito na maglaro ng dota na matagal na niyang hini-hindian. valerian: pre kahit isang laro lang. subukan mo lang naman. lath: oo nga pre. tara! tagapagsalaysay: hinatak siya agad ng kanyang mga kaibigan kaya wala na siyang ibang nagawa kundi sumama. evren: isang laro lang pre ah. mag-aaral pa kasi ako para sa pasulit natin bukas. lath: o sige. tagapagsalaysay: nagsimula na silang maglaro ng dota. ang sinabing isang laro ni evren ay nasundan pa ng isa hanggang sa sila ay naabutan na ng gabi. ang pag-aaral para sa kanilang pasulit ay nawaglit na sa kanyang isipan. tagapagsalaysay: kinabukasan ay kalahati lang ang nakuha niyang tamang sagot sa kanilang pasulit. sa puntong iyon nagsimula ang pagbaba ng grado ni evren at ang pagka-adik niya sa dota. napansin ito ng kaniyang guro kaya kina-usap siya nito pagkatapos ng klase. guro: evren, napapansin ko na bumababa na ang iyong mga grado at hindi ka na nakakakuha ng mataas na iskor sa mga pasulit ko. evren: pasensiya na po sir. hindi na po kasi ako nakakapag-aral ng maayos sa gabi. guro: at bakit naman? evren: eh kasi sir naglalaro po kami ng mga kaibigan ko ng dota at minsan naaabutan na kami ng gabi. guro: hindi talaga mabuti iyang paglalaro niyo niyan eh naaapektuhan ang pag-aaral niyo. kaya simula ngayon unahin mo muna ang iyong pag-aaral kesa diyan sa dota. evren: opo sir guro: kaya mo ‘yan pagsubok lang yan evren. sige na pumunta ka na sa aklatan tutulungan ka ng isa mong kaklase. evren: ho? sino po? guro: basta sige na pumunta ka na doon baka naiinip na ‘yon. tagapagsalaysay: habang papunta si evren sa aklatan ay lingid sa kanyang kaalaman na si faith ang tutulong sa kanya na mag-aral. ito ay isa rin sa mga top students ng kanilang klase at unang araw pa lang ng pasukan ay nagandahan na talaga siya dito pero hindi niya ito masyadong pinansin dahil inuna niya ang kanyang pag-aaral. faith: o evren, andiyan ka na pala. evren: faith? faith: ako nga. halika na simulan na natin para maaga tayong maka-uwi. evren: okay lang naman kung ako lang mag-isa ang mag-aaral baka naaabala kita. faith: hindi naman, tsaka pinapabantayan ka sa ‘kin ni sir baka daw kasi hindi ka mag-aaral at pupunta ka lang sa kompyuter shop para magdota. evren: ah sige. tagapagsalaysay: iyon ang simula ng pagtaas ulit ng grado ni evren at ang pagiging magkaibigan nila ni faith. isang araw hindi na talaga kaya ni evren na hindi siya nakakapaglaro ng dota kaya inilabas niya ang kaniyang frustrasyon sa kaibigan. evren: faith talaga bang hindi ako pwedeng maglaro ng dota? alam ko na importante ang pag-aaral pero tao din naman ako may karapatan din akong sumaya. faith: hindi naman sa ganon. pwede ka namang maglaro pero gawin mo sa tamang oras. maglaan ka ng oras sa pag-aaral at paglalaro. evren: sige gagawin ko ‘yan tagapagsalaysay: natutunan ni evren ang pagdisiplina sa sarili at kung paano ibalanse ang kanyang oras sa pag-aaral at paglalaro. natapos niya ang high school bilang salutatorian at si faith naman ang valedictorian. lahat tayo ay dumadaan sa mga pagsubok nasa iyo lang kung haharapin mo ito o magpapatalo ka lang. magtiwala ka sa iyong sarili. malalampasan mo ito kung ikaw ay pursigido at may tiwala sa diyos.
tagapagsalaysay: bagong lipat lang sila evren sa lungsod ng baybay. dahil dito kailangan din niyang lumipat ng paaralan. sa pasukan ay hindi naging problema sa kanya ang pakikihalubilo sa iba dahil sadyang pala-kaibigan ang binata. sa unang markahan ay isa siya sa mga top students ng kanilang klase. masipag kasi siyang mag-aral at ito ay ang una sa listahan niya ng mga prioridad. guro: congratulations sa’yo evren! evren: salamat po sir! tagapagsalaysay: nang humantong ang ikalawang markahan ay patuloy pa rin siyang nagsusunog ng kilay kada gabi. ngunit isang araw, habang pauwi na siya kasama ang kanyang barkada ay kinulit siya ng mga ito na maglaro ng dota na matagal na niyang hini-hindian. valerian: pre kahit isang laro lang. subukan mo lang naman. lath: oo nga pre. tara! tagapagsalaysay: hinatak siya agad ng kanyang mga kaibigan kaya wala na siyang ibang nagawa kundi sumama. evren: isang laro lang pre ah. mag-aaral pa kasi ako para sa pasulit natin bukas. lath: o sige. tagapagsalaysay: nagsimula na silang maglaro ng dota. ang sinabing isang laro ni evren ay nasundan pa ng isa hanggang sa sila ay naabutan na ng gabi. ang pag-aaral para sa kanilang pasulit ay nawaglit na sa kanyang isipan. tagapagsalaysay: kinabukasan ay kalahati lang ang nakuha niyang tamang sagot sa kanilang pasulit. sa puntong iyon nagsimula ang pagbaba ng grado ni evren at ang pagka-adik niya sa dota. napansin ito ng kaniyang guro kaya kina-usap siya nito pagkatapos ng klase. guro: evren, napapansin ko na bumababa na ang iyong mga grado at hindi ka na nakakakuha ng mataas na iskor sa mga pasulit ko. evren: pasensiya na po sir. hindi na po kasi ako nakakapag-aral ng maayos sa gabi. guro: at bakit naman? evren: eh kasi sir naglalaro po kami ng mga kaibigan ko ng dota at minsan naaabutan na kami ng gabi. guro: hindi talaga mabuti iyang paglalaro niyo niyan eh naaapektuhan ang pag-aaral niyo. kaya simula ngayon unahin mo muna ang iyong pag-aaral kesa diyan sa dota. evren: opo sir guro: kaya mo ‘yan pagsubok lang yan evren. sige na pumunta ka na sa aklatan tutulungan ka ng isa mong kaklase. evren: ho? sino po? guro: basta sige na pumunta ka na doon baka naiinip na ‘yon. tagapagsalaysay: habang papunta si evren sa aklatan ay lingid sa kanyang kaalaman na si faith ang tutulong sa kanya na mag-aral. ito ay isa rin sa mga top students ng kanilang klase at unang araw pa lang ng pasukan ay nagandahan na talaga siya dito pero hindi niya ito masyadong pinansin dahil inuna niya ang kanyang pag-aaral. faith: o evren, andiyan ka na pala. evren: faith? faith: ako nga. halika na simulan na natin para maaga tayong maka-uwi. evren: okay lang naman kung ako lang mag-isa ang mag-aaral baka naaabala kita. faith: hindi naman, tsaka pinapabantayan ka sa ‘kin ni sir baka daw kasi hindi ka mag-aaral at pupunta ka lang sa kompyuter shop para magdota. evren: ah sige. tagapagsalaysay: iyon ang simula ng pagtaas ulit ng grado ni evren at ang pagiging magkaibigan nila ni faith. isang araw hindi na talaga kaya ni evren na hindi siya nakakapaglaro ng dota kaya inilabas niya ang kaniyang frustrasyon sa kaibigan. evren: faith talaga bang hindi ako pwedeng maglaro ng dota? alam ko na importante ang pag-aaral pero tao din naman ako may karapatan din akong sumaya. faith: hindi naman sa ganon. pwede ka namang maglaro pero gawin mo sa tamang oras. maglaan ka ng oras sa pag-aaral at paglalaro. evren: sige gagawin ko ‘yan tagapagsalaysay: natutunan ni evren ang pagdisiplina sa sarili at kung paano ibalanse ang kanyang oras sa pag-aaral at paglalaro. natapos niya ang high school bilang salutatorian at si faith naman ang valedictorian. lahat tayo ay dumadaan sa mga pagsubok nasa iyo lang kung haharapin mo ito o magpapatalo ka lang. magtiwala ka sa iyong sarili. malalampasan mo ito kung ikaw ay pursigido at may tiwala sa diyos.