Vous avez cherché: debit the receiver, credit the giver (Anglais - Tamoul)

debit the receiver,credit the giver
பெறுநருக்கு பற்று, கொடுப்பவருக்கு கடன்

do you give it its increase, or are we the giver?
அதனை நீங்கள் முளைக்கச் செய்கின்றீர்களா? அல்லது நாம் முளைக்கச் செய்கின்றோமா?

or do they possess the treasuries of the mercy of your lord—the majestic, the giver?
அல்லது, யாவரையும் மிகைத்தவனும் மிகப்பெருங் கொடையாளியுமாகிய உமது இறைவனின் கிருபைக் கருவூலங்கள் - அவர்களிடம் இருக்கின்றனவா,

he is the giver of life and death, and to him you will return.
அவனே உயிர் கொடுக்கின்றான்; இன்னும், (அவனே) மரிக்கச் செய்கின்றான் - பின்னர் அவனிடமே (மறுமையில்) திரும்பக் கொண்டு செல்லப்படவீர்கள்.

his is the kingdom of the heavens and the earth, he is the giver of life and death, and he has power over everything.
வானங்களுடையவும், பூமியுடையவும் ஆட்சி அவனுக்கே உடையது, அவனே உயிர்ப்பிக்கிறான், மரிக்கும் படியும் செய்கிறான் - மேலும் அவன் அனைத்துப் பொருட்களின் மீதும் பேராற்றலுடையவன்.

several of your identities match the receiver of this message, please choose which of the following addresses is yours:
உங்களின் எந்த அடையாளமும் இச்செய்தியின் பெறுநருடன் ஒத்துப்போகவில்லை, கீழ்க்கண்டவற்றில் எது உங்கள் முகவரியென்று தயவு செய்து தேர்ந்தெடுக்கிறீர்களா?

happiest people are the givers not the takers
மகிழ்ச்சியான மக்கள் கொடுப்பவர்கள் அல்ல

he said: 'forgive me my lord, and give me a kingdom the like of which will not befall any after me, surely, you are the giver'
"என் இறைவனே! என்னை மன்னித்தருள்வாயாக! அன்றியும், பின்னர் எவருமே அடைய முடியாத ஓர் அரசாங்கத்தை எனக்கு நீ நன்கொடையளிப்பாயாக! நிச்சயமாக நீயே மிகப்பொருங் கொடையாளியாவாய்" எனக் கூறினார்.

our lord, make us both submissive to you, and of our descendants a submissive nation to you. show us our rites and accept us; you are the receiver of repentance, the merciful.
"எங்கள் இறைவனே! எங்கள் இருவரையும் உன்னை முற்றிலும் வழிபடும் முஸ்லிம்களாக்குவாயாக, எங்கள் சந்ததியினரிடமிருந்தும் உன்னை முற்றிலும் வழிபடும் ஒரு கூட்டத்தினரை (முஸ்லிம் சமுதாயத்தை)ஆக்கி வைப்பாயாக, நாங்கள் உன்னை வழிபடும் வழிகளையும் அறிவித்தருள்வாயாக, எங்களை(க் கருணையுடன் நோக்கி எங்கள் பிழைகளை) மன்னிப்பாயாக, நிச்சயமாக நீயே மிக்க மன்னிப்போனும், அளவிலா அன்புடையோனாகவும் இருக்கின்றாய்."

and with truth have we revealed it, and with truth did it come; and we have not sent you but as the giver of good news and as a warner.
இன்னும், முற்றிலும் சத்தியத்தைக் கொண்டே நாம் இதனை (குர்ஆனை) இறக்கிவைத்தோம்; முற்றிலும் சத்தியத்தைக் கொண்டே இது இறங்கியது மேலும், (நபியே!) நாம் உம்மை நன்மாராயங் கூறுபவராகவும், அச்சமூட்டி எச்சரிப்பவராகவுமேயன்றி அனுப்பவில்லை.

and of his signs is that you see the earth stilled, but when we send down upon it rain, it quivers and grows. indeed, he who has given it life is the giver of life to the dead. indeed, he is over all things competent.
பூமியானது காய்ந்து வரண்டு கிடப்பதை நீர் பார்ப்பதும் அவனுடைய அத்தாட்சிகளில் நின்றுள்ளதாகும் அதன் மீது நாம் மழையை பொழியச் செய்தால், அது (புற் பூண்டுகள் கிளம்பிப்) பசுமையாக வளர்கிறது (இவ்வாறு மரித்த பூமியை) உயிர்ப்பித்தவனே, நிச்சயமாக இறந்தவர்களையும் திட்டமாக உயிர்ப்பிக்கிறவன் நிச்சயமாக அவன் எல்லாப் பொருட்கள் மீதும் பேராற்றல் உடையவன்.

verily god's is the kingdom of the heavens and the earth. he alone is the giver of life and death; and none do you have besides god as friend and helper.
வானங்கள், பூமி ஆகியவற்றின் ஆட்சி நிச்சயமாக அல்லாஹ்வுக்கே உரியது (அவனே) உயிர் கொடுக்கிறான்; (அவனே) மரிக்கும்படியும் செய்கிறான் - அல்லாஹ்வைத் தவிர உங்களுக்கு வேறு பாதுகாவலரும் இல்லை, உதவியாளரும் இல்லை.

and among his signs is this, that you see the earth still, but when we send down on it the water, it stirs and swells: most surely he who gives it life is the giver of life to the dead; surely he has power over all things.
பூமியானது காய்ந்து வரண்டு கிடப்பதை நீர் பார்ப்பதும் அவனுடைய அத்தாட்சிகளில் நின்றுள்ளதாகும் அதன் மீது நாம் மழையை பொழியச் செய்தால், அது (புற் பூண்டுகள் கிளம்பிப்) பசுமையாக வளர்கிறது (இவ்வாறு மரித்த பூமியை) உயிர்ப்பித்தவனே, நிச்சயமாக இறந்தவர்களையும் திட்டமாக உயிர்ப்பிக்கிறவன் நிச்சயமாக அவன் எல்லாப் பொருட்கள் மீதும் பேராற்றல் உடையவன்.

among his signs is this: you see the earth dry and barren, but when we send down on it water, it stirs and swells: most surely he who gives it life is the giver of life to the dead; surely he has power over all things.
பூமியானது காய்ந்து வரண்டு கிடப்பதை நீர் பார்ப்பதும் அவனுடைய அத்தாட்சிகளில் நின்றுள்ளதாகும் அதன் மீது நாம் மழையை பொழியச் செய்தால், அது (புற் பூண்டுகள் கிளம்பிப்) பசுமையாக வளர்கிறது (இவ்வாறு மரித்த பூமியை) உயிர்ப்பித்தவனே, நிச்சயமாக இறந்தவர்களையும் திட்டமாக உயிர்ப்பிக்கிறவன் நிச்சயமாக அவன் எல்லாப் பொருட்கள் மீதும் பேராற்றல் உடையவன்.

it is allah, except whom there is no god; the king, the pure, the giver of peace, the bestower of safety, the protector, the most honourable, the compeller, the proud; purity is to allah from all what they ascribe as partners (to him)!
அவனே அல்லாஹ், வணக்கத்திற்குரிய நாயன் அவனைத் தவர, வேறு யாரும் இல்லை, அவனே பேரரசன், மிகப்பரிசுத்தமானவன், சாந்தியளிப்பவன், தஞ்சமளிப்பவன், பாதுகாப்பவன், (யாவரையும்) மிகைப்பவன், அடக்கியாள்பவன், பெருமைக்குரித்தானவன் - அவர்கள் இணைவைப்பவற்றையெல்லாம் விட்டு அல்லாஹ் மிகத் தூய்மையானவன்.

he is allah: there is no god but he: the king, the holy, the all-peace, the giver of security, the overseer, the most mighty, the overpowering, the all-great. exalted be he from whatever they associate with him.
அவனே அல்லாஹ், வணக்கத்திற்குரிய நாயன் அவனைத் தவர, வேறு யாரும் இல்லை, அவனே பேரரசன், மிகப்பரிசுத்தமானவன், சாந்தியளிப்பவன், தஞ்சமளிப்பவன், பாதுகாப்பவன், (யாவரையும்) மிகைப்பவன், அடக்கியாள்பவன், பெருமைக்குரித்தானவன் - அவர்கள் இணைவைப்பவற்றையெல்லாம் விட்டு அல்லாஹ் மிகத் தூய்மையானவன்.

say: i do not control any benefit or harm for my own soul except as allah please; and had i known the unseen i would have had much of good and no evil would have touched me; i am nothing but a warner and the giver of good news to a people who believe.
(நபியே!) நீர் கூறும்; "அல்லாஹ் நாடினாலன்றி நான் எனக்கே யாதொரு நன்மையோ அல்லது தீமையோ செய்து கொள்ள சக்தியில்லாதவன்; மறைந்திருப்பவற்றை நான் அறிபவனாக இருந்தால் நம்மைகளை அதிகமாகத் தேடிக்கொண்டிருப்பேன்; (அந்நிலையில் எவ்விதமான) தீங்கும் என்னைத் தீண்டியிராது - நம்பிக்கை கொள்ளும் மக்களுக்கு நான் அச்சமூட்டி எச்சரிக்கை செய்பவனும், நன்மாராயம் கூறுபவனுமேயன்றி வேறில்லை."

english paragraph the full title of this poem is “lines composed a few miles above tintern abbey, on revisiting the banks of the wye during a tour. july 13, 1798.” it opens with the speaker’s declaration that five years have passed since he last visited this location, encountered its tranquil, rustic scenery, and heard the murmuring waters of the river. he recites the objects he sees again, and describes their effect upon him: the “steep and lofty cliffs” impress upon him “thoughts of more deep seclusion”; he leans against the dark sycamore tree and looks at the cottage-grounds and the orchard trees, whose fruit is still unripe. he sees the “wreaths of smoke” rising up from cottage chimneys between the trees, and imagines that they might rise from “vagrant dwellers in the houseless woods,” or from the cave of a hermit in the deep forest. the speaker then describes how his memory of these “beauteous forms” has worked upon him in his absence from them: when he was alone, or in crowded towns and cities, they provided him with “sensations sweet, / felt in the blood, and felt along the heart.” the memory of the woods and cottages offered “tranquil restoration” to his mind, and even affected him when he was not aware of the memory, influencing his deeds of kindness and love. he further credits the memory of the scene with offering him access to that mental and spiritual state in which the burden of the world is lightened, in which he becomes a “living soul” with a view into “the life of things.” the speaker then says that his belief that the memory of the woods has affected him so strongly may be “vain”—but if it is, he has still turned to the memory often in times of “fretful stir.” even in the present moment, the memory of his past experiences in these surroundings floats over his present view of them, and he feels bittersweet joy in reviving them. he thinks happily, too, that his present experience will provide many happy memories for future years. the speaker acknowledges that he is different now from how he was in those long-ago times, when, as a boy, he “bounded o’er the mountains” and through the streams. in those days, he says, nature made up his whole world: waterfalls, mountains, and woods gave shape to his passions, his appetites, and his love. that time is now past, he says, but he does not mourn it, for though he cannot resume his old relationship with nature, he has been amply compensated by a new set of more mature gifts; for instance, he can now “look on nature, not as in the hour / of thoughtless youth; but hearing oftentimes / the still, sad music of humanity.” and he can now sense the presence of something far more subtle, powerful, and fundamental in the light of the setting suns, the ocean, the air itself, and even in the mind of man; this energy seems to him “a motion and a spirit that impels / all thinking thoughts.... / and rolls through all things.” for that reason, he says, he still loves nature, still loves mountains and pastures and woods, for they anchor his purest thoughts and guard the heart and soul of his “moral being.” the speaker says that even if he did not feel this way or understand these things, he would still be in good spirits on this day, for he is in the company of his “dear, dear (d) sister,” who is also his “dear, dear friend,” and in whose voice and manner he observes his former self, and beholds “what i was once.” he offers a prayer to nature that he might continue to do so for a little while, knowing, as he says, that “nature never did betray / the heart that loved her,” but leads rather “from joy to joy.” nature’s power over the mind that seeks her out is such that it renders that mind impervious to “evil tongues,” “rash judgments,” and “the sneers of selfish men,” instilling instead a “cheerful faith” that the world is full of blessings. the speaker then encourages the moon to shine upon his sister, and the wind to blow against her, and he says to her that in later years, when she is sad or fearful, the memory of this experience will help to heal her. and if he himself is dead, she can remember the love with which he worshipped nature. in that case, too, she will remember what the woods meant to the speaker, the way in which, after so many years of absence, they became more dear to him—both for themselves and for the fact that she is in them. to tamil translation online
தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு ஆங்கிலம் பத்தி ஆன்லைன்