Vous avez cherché: petunt consulatum (Latin - Italien)

consulatum
consolato

alta petunt
română

alterum consulatum
nel terzo libro

loca aprica petunt
luoghi soleggiati

ferae escam petunt
i sacrifici sono consacrati dagli abitanti di roma alle dee

similes ad similia petunt
similes similia petunt

statuit poscere alterum consulatum
cesare torna vittorioso dai galli

marius consulatum adeptere non audebat
marius non osò prendere il console

hiberno tempore hirundines terras remotas petunt
chiedono per la stagione invernale con le rondini cinguettio, le loro terre, in una sola rimuovere,

romanorum socii legatos mittunt et auxilia petunt
alleati dei romani

lugurtha legatos mittit: il sibi liberisque suis vitam petunt
ha mandato degli inviati a jugurtha per fare: una vita propria ei loro figli potrebbero chiedere il

ex oppido igitur legatos ad romanorum castra mittunt et indutias petunt
i cittadini soffrono a lungo per la scarsità di cibo e acqua

oppidani cibi aquaramque penuriaia iam diu laborant ex oppido igitur legato ad romano rum castra mittunt et indutias petunt splash latino
oppidani aquaramque penuria cibi laborant ex oppido igitur iam diu turn coniunctum castra mittunt romani petunt adipiscing indutias et latine

caesar enim, rediens ex gallia victor, coepit poscere alterum consulatum atque ita ut, sine ulla dubitate, ei deferretur.
perché cesare, tornando vittorioso dalle sortite, cominciò a chiedere un altro consolato, e in modo che, senza dubbio, gli fosse conferito.

caesar, rediens ex gallis victor, statuit polvere alterum consulatum, sed contra eum dixerunt in senato marcellus consul, pompeius, cato, iussusque est exercitus suos dimettere et ad urbe redire
cesare, tornato vittorioso dai galli, nominò un secondo consolato nella polvere;

caesar, rediens ex gallis victor, statuit poscere alterum consulatum, sed contra eum dixerunt in senatu marcellus consul, pompeius, cato, iussusque est exercitus suos dimittere et ad urbem redire. propter quam iniuriam ab arimino, ubi milites suos congregatos tenebat, adversus patriam cum exercitu venit. consules cum pompeio, senatus omnis atque universa nobilitas ex urbe fugerunt et in graeciam traiecerunt. itaque caesar, in vacuam urbem ingressus, dictatorem se fecit; inde hispanias petiit, ubi exercitus validissimos et fortissimos cum tribus pompei legatis superavit. inde regressus, in graeciam transiit ut adversus pompeium et senatum dimicaret. primo proelio victus ac fugatus est; deinde in thessalia apud pharsalum, productis utrimque ingentibus copiis, dimicaverunt. cum pugnatum esset ingenti contentione, ad postremum pompeius victus est et castra eius direpta sunt. fugatus alexandriam petiit ut a rege aegypti, cui ipse tutor a senatu datus erat, propter iuvenilem eius aetatem, in hospitium acciperetur. qui, fortunam magis quam amicitiam secutus, caput eius obtruncavit et ad caesarem misit. quo conspecto, caesar lacrimas fudisse dicitur, tanti viri sortem miseratus.
i consoli verranno immediatamente in città