Vous avez cherché: at tumayo ako at binigyan sila ng yakap (Tagalog - Anglais)

binigyan sila ng kapangyarihan at kayamanan ng diwata sa palasyo.
they were given power and treasure in the palace.

ang aking mga magulang ang pinakamahalaga sa aking buhay kaya lagi ko silang mahal at inaalagaan habang inaalagaan nila ako at kung minsan ay hindi ako nakikinig sa kanila mahal pa rin nila kaya gusto kong regaluhan sila ng aking pagmamahal sa sobrang pagmamahal sa akin at ako laging hindi makakalimutan ang mga ito.
my parents are the most important in my life so i always love them and take care of as they take care of me and sometimes i'm not listening to them they still love so i want gift them my love for loving me so much and i always will never forget them.

* ang mga kapampangan ay kilalang basher. gumagawa ka ng isang maliit na pagkakamali, hindi mo maririnig ang katapusan nito. nagluto ka ng caldereta (nilagang) iyon ay isang walang katuturan, ikaw ang magiging paksa para sa mga araw. sabihin ang isang salungat na opinyon at ikaw ay patay na. ang mga kapampangan ay lubos na may opinion at hindi pagtatalo, marahil ang resulta ng pag-aaksaya ng kanilang mga panginoon ng kolonyal na binigyan sila ng pag-access sa mga eksklusibong paaralan sa maynila at madrid (habang ang kanilang mga kababayan ay maaaring pumasok lamang sa mga paaralang pamparokla) na siya namang nagparamdam sa kanilang intelektuwal
* kapampangans are proud of their race. call them conceited, call them ethnocentric, but they sincerely believe that they’re the first, the best and the most in everything. bravest soldiers? check. first jesuits? check. best cooks? check. prettiest women? check. longest literary work, first woman author, first vernacular zarzuela, first novel in english. check, check, check, check! kapampangans are fiercely patriotic — not to the filipino nation, but to the kapampangan nation, which they claim (correctly) to be older by a thousand years. other filipinos deny their ethnicity, but kapampangans will announce it even when no one’s asking! their attachment to their land of birth compels them to stay, but if they leave at all, they always look to mt. arayat as a sentimental beacon guiding them on their way back.