Vous avez cherché: kinagat ako ng lampinig kahapon sa mata ko (Tagalog - Anglais)

kinagat ako ng aso sa binti
kinagat

kinagat ako ng pusa
kakainis ka pusa kinagat mo ako

kinagat ako ng alimango
kinagat ako ng ako alimango

natalsikan ako ng biruta sa mata
biruta sa mata

nagpagawa na ako ng salamin sa mata
naglagawa ako ng salamin s mata

nakabighani sa mata ko
i still have my eyes closed

tumingin ka sa mata ko
i think you're my eye

ikaw lang maganda sa mata ko
you are just the most beautiful of my eyes

gamot ang kuliti sa mata ko
medicine the tickle in my eyes

batang babae lang ang tumawag sa mata ko
girl just called my eye

ah madami talagang nakakapansin sa mata ko pero thank you sa pa puri
ah madami talaga nakakansin sa mata ko pero thank you sa pa puri

antok san kana oh puntahan mo naman alo dito sa mata ko or sa isip ko
antok san kana oh puntahan mo naman alo dito sa mata ko o sa isip ko

lord nagooverthink po ako palagi kung ano pong sakit ang meron sa mata ko, kung ano man po ikaw napo bahala magpagaling amen.
nagooverthink po ako palagi

ikaw ang kadiliman ko sa mata ko bilhi n mo mas maliwanag ka sa bu hay ko
you are darkest in my eye, but you make brighter in my life

ang pagbabalik babahagya ko nang sa noo’y nahagkan, sa mata ko’y luha ang nangag-unahan; isang panyong puti ang ikinakaway, nang siya’y iwan ko sa tabi ng hagdan: sa gayong kalungkot na paghihiwalay, mamatay ako, siya’y nalulumbay! nang sa tarangkahan, ako’y makabagtas pasigaw ang sabing, “magbalik ka agad!” ang sagot ko’y “oo, hindi magluluwat!” nakangiti akong luha’y nalaglag… at ako’y umalis, tinunton ang landas, nabiyak ang puso’t naiwan ang kabiyak; lubog na ang araw, kalat na ang dilim, at ang buwan nama’y ibig nang magningning: maka orasyon na noong aking datnin, ang pinagsadya kong malayang lupain: kuwagong nasa kubo’t mga ibong itim, ang nagsisalubong sa aking pagdating. sa pinto ng naro’ong tahana’y kumatok, pinatuloy ako ng magandang loob; kumain ng konti, natulog sa lungkot, ang puso kong tila ayaw nang tumibok; ang kawikaan ko, “pusong naglalagot, mamatay kung ako’y talaga nang kulog!” nang kinabukasang magawak ang dilim, araw’y namimintanang mata’y nagniningning; sinimulan ko na ang dapat kong gawin: ako’y nag-araro, naglinang, nagtanim; nang magdidisyembre, tanim sa kaingin, ay ginapas ko na’t sa irog dadalhin. at ako’y umuwi, taglay ko ang lahat, mga bungang-kahoy, isang sakong bigas; bulaklak na damo sa gilid ng landas, ay pinupol ko na’t panghandog sa liyag; nang ako’y umalis, siya’y umiiyak… o, marahil ngayon, siya’y magagalak! at ako’y lumakad, halos lakad takbo, sa may dakong ami’y meron pang musiko, ang aming tahana’y masayang totoo at nagkakagulo ang maraming tao… “salamat sa diyos!” ang nabigkas ko, “nalalaman nila na darating ako.” at ako’y tumuloy… pinto ng mabuksan, mata’y napapikit sa aking namasdan; apat na kandila ang nangagbabantay; sa paligid-ligid ng irog kong bangkay; mukha nakangiti at nang aking hagkan; para pang sinabi “irog ko, paalam!”
bones pasalaysay