Apprendre à traduire à partir d'exemples de traductions humaines.
Réalisées par des traducteurs professionnels, des entreprises, des pages web ou traductions disponibles gratuitement.
at ang bilang ng mga hukbong nangangabayo ay makalawang sangpunglibong tigsasangpung libo: aking narinig ang bilang nila.
el número de los soldados de a caballo era de dos miríadas de miríadas; yo escuché el número de ellos
at ang mga hukbong nasa langit ay sumusunod sa kaniya na mga nakasakay sa mga kabayong puti, at nangararamtan ng mahalagang linong maputi at dalisay.
los ejércitos en el cielo le seguían en caballos blancos, vestidos de lino fino, blanco y limpio
sa gayo'y ang mga ito ay lumabas sa bayan, ang mga bataan ng mga prinsipe sa mga lalawigan, at ang hukbong sumusunod sa kanila.
salieron, pues, de la ciudad los jóvenes de los jefes de las provincias, y tras ellos salió el ejército
nagsipatay ng bisa ng apoy, nangakatanan sa talim ng tabak, nagsilakas sa kahinaan, naging mga makapangyarihan sa pakikipagbaka, nangagpaurong ng mga hukbong taga ibang lupa.
sofocaron la violencia del fuego, escaparon del filo de la espada, sacaron fuerzas de la debilidad, se hicieron poderosos en batalla y pusieron en fuga los ejércitos de los extranjeros
at ipinagbili sila ng panginoon sa kamay ni jabin na hari sa canaan, na naghahari sa asor; na ang puno sa hukbong yaon ay si sisara, na siyang tumatahan sa haroseth ng mga bansa.
entonces jehovah los abandonó en mano de jabín, rey de canaán, el cual reinaba en hazor. el jefe de su ejército era sísara, y habitaba en haroset-goím
palaging nag-uumpisa ang panaginip na ito sa kaniyang minamahal na nayon. kasama niya ang kaniyang inay at lola habang naglalakad sa makipot na kalye. kumakaway ang mga nagtitingkarang bulaklak sa pasimano ng bintana habang nakatirik ang araw sa kampana ng simbahan. hanggang sa simula siyang manginig sa nakatatakot na putukan ng mga baril na unti – unting lumalaganap sa kanilang bayan. hihilahin siya ng kaniyang inay at lola sa mapunong bahagi ng kanilang lugar upang dumapa at magtago. hukbo-hukbong mga sundalong nakauniporme ng asul ang dumaraan. mga baril! labanan! mga pagsabog! mga hiyawan! apoy! sa kanilang pag – alis, kasamang nawala ang buong bayan. sira at wasak – wasak ang ang noo’y mapayapang bayan. si marie, ang kaniyang inay at lola ay sisilong sa lumang bodega ng prutas. bumalik si marie sa mahimbing na pagkakatulog. patuloy na nagmartsa ang mga sundalo. pagkatapos ng mga sundalong pranses na naka-asul ay dumating ang mga aleman na naka-berde, pagkatapos ay ang mga amerikano na naka-khaki na nagtatawanan at nagbigay pa ng mga barya sa mga bata, ngunit iniwan pa rin naman ang nayon sa na magulo at wasak – wasak. nang muling magising si marie, sumikat na ang sinag ng araw sa bodega ng prutasan na kanilang tinutuluyan. nang makarinig siya ng mga bagong tunog, naisip niya ano na naman kaya iyon. “inay, bumalik ba ang mga sundalo?” tanong niya. “hindi, mahal ko. tignan mo kung sino ang dumating,” kakaiba ang itsura ni inay. nang umakyat si marie sa hagdan ng bodega ng prutasan ay nakakita siya ng mga bagong lalaking naka-uniporme ng kulay abo na may pula at itim na bituin sa bawat manggas at sa kanilang mga sumbrero. “ay! inay!” sigaw ni marie matapos magmasid ng ilang minuto. “may dala silang mga lagari at martilyo, hindi mga baril. gumagawa sila ng mga bahay!” akala ni marie, sila ay mga sundalo dahil sila ay nakasuot ng mga uniporme ngunit sila pala ay mga briton at amerikanong quaker. si marie ay tumakbo pababa sa kanyang tinutungtungan at kinuha ang medyas na may lamang anim na sentimos, ang tanging pera ng pamilya. nagmamadali siyang umakyat, balisa at umaasa. tumakbo siya sa pinuno ng mga kalalakihan at nahihiyang ipinakita ang kanyang mga barya. “ginoo, maaari mo ba akong itayo ng bahay sa halagang anim na sentimo?” gulat na pinaulit ng lalaki ang kanyang tanong tapos ay sumagot ng medyo seryoso, “sige, binibini, tingnan natin kung ano ang pwede natin magawa.” araw-araw na pinanonood si marie kung ano ang mangyayari. gagawin kaya nila ang bahay niya bago sila umalis? at nang siya ay napanghihinaan na ng loob, natanggap ni marie ang kaniyang hinihintay na kasagutan: “oo!” bagama’t maliit ito na tulad ng iba, ngunit para sa kanya ito ang pinakamagandang bahay sa mundo. nang ito ay matapos, iniabot ng pinuno ng mga kalalakihan ang susi ng harapang pintuan kay marie na may kasama pang ritwal, “ang inyong susi, binibini.” binuksan ni marie ang pinto habang pinanonood siya ng lahat ng kanyang kababayan. ngunit siya ay tumigil. tumakbo siya sa bodega ng mga prutas at siya ay bumalik dala ang anim na sentimo. ngayong tapos na ang bahay, napakaliit ng halaga, subalit ito lamang ang mayroon siya. binilang niya ito sa palad ng pinuno ng mga gumawa. pumasok si marie sa loob ng kanilang bagong bahay kasama ang kaniyang pamilya na may ngiting abot tenga. puno ng pagmamahal at pasasalamat ang kanilang mga puso at ang kanilang bagong tahanan.