Hai cercato la traduzione di postlasis da Esperanto a Spagnolo

ili postlasis lin kiel mortintan.
ellos le dieron por muerto.

ni postlasis al li iom da kuko.
le dejamos algo de torta.

certe iu postlasis la akvon fluanta.
alguien debe de haber dejado el agua dada.

la vundo en la brako postlasis cikatron.
la herida en el brazo dejó una cicatriz.

multaj stiristoj postlasis siajn aŭtojn en la neĝo.
muchos conductores abandonaron sus coches en la nieve.

lia patro postlasis al li la domon en sia testamento.
su padre le dejó la casa en su testamento.

se ni konas lian vizaĝon, tion ni ŝuldas al li, kiu al ni postlasis sian memportreton.
si conocemos su rostro, se lo debemos a él que nos dejó su autorretrato.

kara nyerere, vi postlasis al ni elefantojn, kiuj ne plu troviĝas, kaj ĝirafoj veturas per aviadilo.
querido nyerere, nos dejaste a los elefantes, de los cuales no queda ninguno; mientras las jirafas "se montan en avión" .

kaj vi ankaux sxajnigu al sxi, ke vi postlasis la malgrandajn garbetojn, kaj vi permesu al sxi, ke sxi kolektu ilin, kaj ne riprocxu sxin.
más bien, sacad para ella de los manojos y dejad que las recoja, y no la reprendáis

ebur-bordo estas lando, kiu baraktas por restariĝi post sia sanga enlanda milito, kiu postlasis dekojn da miloj da mortintoj kaj centojn da miloj da senhejmuloj inter 2002 kaj 2007.
costa de marfil es un país que intenta recuperarse de una sangrienta guerra civil que dejó a decenas de miles de muertos y cientos de miles de desplazados entre el 2002 y el 2007.

la malsano tiel entombiginta ŝin en la pleneco de la juneco, postlasis, kiel ofte okazas en ĉiuj malsanoj de ege katalepsia karaktero, la similaĵon de pala ruĝiĝo sur la brusto kaj la vizaĝo, kaj sur la lipoj tiun suspektinde lantan rideton kiu estas tiel terura en la morto.
el mal que había llevado a la tumba a lady madeline en la plenitud de su juventud había dejado, como suele suceder en las enfermedades de carácter estrictamente cataléptico, la burla de una débil coloración sobre el seno y el rostro, y en los labios, esa sonrisa equívoca y morosa que es tan terrible en la muerte.