Hai cercato la traduzione di forever is a lie even romeo had to die da Inglese a Tamil

forever is a lie and the juliet has to die
என்றென்றும் ஒரு பொய் கூட ரோமியோ இறக்க வேண்டியிருந்தது

forever is a lie and a beautiful lie at that
என்றென்றும் பொய்

would you say that this statement is a lie?
அவ்வாறிருந்தும், (குர்ஆனின் மகத்தான) இச்செய்தி பற்றி நீங்கள் அலட்சியமாக இருக்கிறீர்களா?

and who is a greater wrong-doer than he who fabricateth against allah a lie even as he is summoned unto islam? and allah guideth not a wrongdoing people.
மேலும், எவன் இஸ்லாத்தின் பால் அழைக்கப்பட்ட நிலையில், அல்லாஹ்வின் மீது பொய்யை இட்டுக் கட்டுகிறானோ அவனைவிட அநியாயக்காரன் யார்? அன்றியும், அநியாயக்கார சமூகத்தாரை அல்லாஹ் நேர்வழியில் செலுத்த மாட்டான்.

who then is a greater wrong doer than he who fabricateth a lie against allah or belieth his revelations? verily he will not let the culprits fare well.
அல்லாஹ்வின் மீது பொய் கூறுபவன் அல்லது அவனுடைய வசனங்களைப் பொய்ப்பிக்க முற்படுபவன் - இவர்களைவிட மிக அநியாயம் செய்பவர் யார்? பாவம் செய்பவர்கள் நிச்சயமாக வெற்றியடைய மாட்டார்கள்.

so who is a greater wrongdoer than him who fabricates a lie against allah, or denies his signs? indeed the guilty will not be felicitous.
அல்லாஹ்வின் மீது பொய் கூறுபவன் அல்லது அவனுடைய வசனங்களைப் பொய்ப்பிக்க முற்படுபவன் - இவர்களைவிட மிக அநியாயம் செய்பவர் யார்? பாவம் செய்பவர்கள் நிச்சயமாக வெற்றியடைய மாட்டார்கள்.

behold! how they invent a lie against allah! but that by itself is a manifest sin!
(நபியே!) அவர்கள் எவ்வாறு அல்லாஹ்வுக்கு (இணையுண்டென்று) பொய்க்கற்பனை செய்கிறார்கள் என்பதை கவனியும்;. இதுவே (அவர்களுடைய) பகிரங்கமான பாவத்துக்குப் போதுமா(ன சான்றாக) இருக்கின்றது.

. surely, of this they have no knowledge, neither they nor their fathers; it is a monstrous word that comes from their mouths, they say nothing but a lie.
அவர்களுக்கோ, இன்னும் அவர்களுடைய மூதாதையர்களுக்கோ இதைப் பற்றி எவ்வித அறிவாதாரமுமில்லை அவர்களுடைய வாய்களிலிருந்து புறப்படும் (இந்த) வார்த்தை பெரும் பாபமானதாகும்; அவர்கள் கூறுவது பொய்யேயன்றி வேறில்லை.

and who is a greater wrong-doer than he who fabricateth a lie against allah or belieth the truth when it cometh unto him will there not be in the hell an abiding-place for the infidels?
அன்றியும், அல்லாஹ்வின் மீது பொய்யை இட்டுக்கட்டுபவனைவிட - அல்லது தன்னிடம் சத்தியம் வந்த போது அதைப் பொய்ப்பிப்பவனைவிட அநியாயம் செய்பவன் யார்? (இத்தகைய) காஃபிர்களுக்கு ஒதுங்குமிடம் நரகத்தில் அல்லவா இருக்கின்றது,

indians got freedom on 15th august 1947, and people of india had to do a lot of struggle to achieve this freedom. indian freedom struggle is a great story, and people should recite it to every individual to make every indian proud of the struggle that people did for the independence of india.
1947 ஆகஸ்ட் 15 ஆம் தேதி இந்தியர்களுக்கு சுதந்திரம் கிடைத்தது, இந்த சுதந்திரத்தை அடைய இந்திய மக்கள் நிறைய போராட வேண்டியிருந்தது. இந்திய சுதந்திரப் போராட்டம் ஒரு சிறந்த கதை, இந்தியாவின் சுதந்திரத்திற்காக மக்கள் மேற்கொண்ட போராட்டத்தைப் பற்றி ஒவ்வொரு இந்தியருக்கும் பெருமை சேர்க்க ஒவ்வொரு நபரிடமும் மக்கள் அதைப் படிக்க வேண்டும்.

these—our people—have taken gods besides him. why do they not bring any clear authority touching them? so who is a greater wrongdoer than he who fabricates a lie against allah?
எங்கள் சமூகத்தாராகிய அவர்கள் அவனையன்றி வேறு நாயனை ஏற்றுக் கொண்டிருக்கிறார்கள்; அவர்கள் அவற்றின் மீது தெளிவான அத்தாட்சியைக் கொண்டு வரவேண்டாமா? ஆகவே அல்லாஹ்வின் மீது பொய்யாக இட்டுக் கட்டுபவனை விட அநியாயக்காரன் யார்? (என்றும் கூறினார்கள்).

a group of his people who disbelieved him and had called the day of judgment a lie and whom we had made prosperous in this life, said, "he is a mere mortal like you. he eats and drinks as you do.
ஆனால், அவருடைய சமூகத்தாரில் காஃபிர்களாய் இருந்த தலைவர்களும் இன்னும் இறுதி தீர்ப்பு நாளை சந்திப்பதைப் பொய்ப்படுத்த முற்பட்டார்களே அவர்களும், நாம் அவர்களுக்கு இவ்வுலக வாழ்க்கையில் விசாலமான (சகானுபவங்களைக்) கொடுத்திருந்தோமே அவர்களும், (தம் சமூகத்தாரிடம்) "இவர் உங்களைப் போன்ற ஒரு மனிதரேயன்றி வேறில்லை நீங்கள் உண்பதையே அவரும் உண்கிறார்; நீங்கள் குடிப்பதையே அவரும் குடிக்கிறார்.

every afternoon, as they were coming from school, the children used to go and play in the giant’s garden. it was a large lovely garden, with soft green grass. here and there over the grass stood beautiful flowers like stars, and there were twelve peach-trees that in the spring-time broke out into delicate blossoms of pink and pearl, and in the autumn bore rich fruit. the birds sat on the trees and sang so sweetly that the children used to stop their games in order to listen to them. “how happy we are here!” they cried to each other. one day the giant came back. he had been to visit his friend the cornish ogre, and had stayed with him for seven years. after the seven years were over he had said all that he had to say, for his conversation was limited, and he determined to return to his own castle. when he arrived he saw the children playing in the garden. “what are you doing here?” he cried in a very gruff voice, and the children ran away. “my own garden is my own garden,” said the giant, “any one can understand that, and i will allow nobody to play in it but myself,” so he built a high wall all round it, and put up a notice board. trespassers will be prosecuted he was a very selfish giant. the poor children had now nowhere to play. they tried to play on the road, but the road was very dusty and full of hard stones, and they did not like it. they used to wander round the high walls when their lessons were over, and talk about the beautiful garden inside. “how happy we were there,” they said to each other. then the spring came, and all over the country there were little blossoms and little birds. only in the garden of the selfish giant it was still winter. the birds did not care to sing in it as there were no children, and the trees forgot to blossom. once a beautiful flower put its head out from the grass, but when it saw the notice board it was so sorry for the children that it slipped back into the ground again, and went off to sleep. the only people who were pleased were the snow and the frost. “spring has forgotten this garden,” they cried, “so we will live here all the year round.” the snow covered up the grass with her great white cloak, and the forest painted all the trees silver. then they invited the north wind to stay with them, and he came. he was wrapped in furs, and he roared all day about the garden, and blew the chimney-pots down. “this is a delightful spot,” he said, “we must ask the hail on a visit.” so the hail came. every day for three hours he rattled on the roof of the castle till he broke most of the slates, and then he ran round and round the garden as fast as he could go. he was dresse
சுயநல மாபெரும்