Hai cercato la traduzione di ako pla si jerome ako ay 19 na ta... da Tagalog a Inglese

ako ay 19 taong gulang
i am 19 years old

ako ay 16 na taong gulang
16 yrs. old

ako ay 15 na taong gulang at sa aking idad na ganito ako ay nabuli ng aking sariling mga kaibigan ngayon kami ay mag kakahiwalay na at hindi na katulad ng dati, sa ganitong idad ko, ng dahil sa kaibigan ako ay umiiyak, nakakamiss yung dating tawanan yung makukulit na kwentohan, ngayon wala na si avy masaya na sya kay vince si gelou naman mayroong sama ng loob sakin, napaka toxic na ng friendship namin siguro d na mababalik yung dating pag kakaclose namin sa isat isa
i am 15 years old and at my age like this i was bullied by my own friends now we will be separated and not like before, at this age i am, because of my friend i am crying, i miss the old laughter the nasty story, now avy is gone, she's happy with vince, gelou is upset with me, our friendship is very toxic, maybe the old ones will come back when we get close to each other

akp po si john david antonio siyam na taong gulang at nagaaral sa rizal sa ikaapat na baitang. ang aking guro ay si ginang renalyn. isang araw sa school sinabihan ako na isa ako ang kasali sa isang activoty na lets read ako ay kinabahan na wari ay nasayahan. ng unang araw ako ay nahihiya kasi wala pa akong lakilala sa bandang huli ako ay masaya rin kasi may mga bago akong nakilala at higit sa lahat matami akong natutunan. salamat sa lets read at mga gurong masipag na nagturo.
akp'm john david antonio nine years old and studying in the philippines in the fourth grade. my teacher was mrs. renalyn. one day at school told me that i was taking part in a activoty lets you read i got nervous that apparently enjoyed. the first day i was ashamed because i have never lakilala later i was also happy because i met with new and largely matami i learned. thank lets read and energetic teachers taught.

ang hindi ko malilimutan na karanasan sa aking buhay ay noong ako ay pinanganak. bakit? marahil dahil minsan ito sa isang karanasan sa oras ng buhay, dahil hindi na ito muling mangyayari. wala ako ngayon, nagsusulat ng sanaysay na ito, nang wala ang aking mga magulang, lalo na ang aking ina. salamat sa kanila dahil binigyan nila ako ng buhay at ngayon, masaya akong nakatira kasama nila, at ang aking mga kaibigan. kasunod, ay kapag pinasok ko ang aking unang pag-aaral, noong ako ay 4 na taong gulang. ito ang aking unang pagkakataon na makapasok sa paaralan at natatakot ako na iwanan ako ng aking mga magulang magpakailanman i
my memorable experience in my life is when i was born. why? maybe because it is a once in a life time experience, because it will not happened again. i am not here right now, writing this essay, without my parents, especially my mother. thanks t them because they gave me life and right now, i am happily living with them, and my friends. next, is when i enter my first schooling, when i was 4 years old. it is my first time to enter the school and i am afraid that my parents will leave me forever i