Hai cercato la traduzione di bungad ng hagdan da Tagalog a Inglese

baitang ng hagdan
staircase

pag akyat ng hagdan
climbing stairs

bumaba siya ng hagdan.
she went down the stairs.

tagiliran bahagi ng hagdan
mansion

tapat ng hagdan sa harap
across the stairs

tumakbo siya pababa ng hagdan.
she dashed downstairs.

nagmamadaling bumaba ng hagdan sa takot
nag mamadaling bumaba sa hagdan

magpapagawa ng cabinet sa ilalim ng hagdan
make a cabinet

paakyat ng hagdan matulad tumama ang noo sa bakal
aq slipped on the stairs and hit my hip

ang mga anghel ng diyos ay umaakyat at bumababa ng hagdan
god's angels were ascending and descending the ladder

english mo daw ito.....pinituhan ko ang nakaparadang tricycle sa bungad ng gate entrance kako wag pumarada doon kasi masikip ang kalsada me gawang hukay ...tumalimq ang babae pinaandar ang tricycle at pumarada sa unahan ng security outpost at nagsalita ng di naman ako magtatagal doon me hinihintay labg ako pero pagalit ang pagkaka bigkas nya...sabi ko naman sg. supat pinapaalis ka lang doon dami munang sinabi
english you know it ..... i parked the tricycle at the entrance of the gate entrance because i did not park there because the road was too tight for me to dig ... the woman turned on the tricycle and parked in front of the security outpost and said no i will stay there waiting for me but he will be angry ... i said sg. you are just being let go as many have said

ang pagbabalik babahagya ko nang sa noo’y nahagkan, sa mata ko’y luha ang nangag-unahan; isang panyong puti ang ikinakaway, nang siya’y iwan ko sa tabi ng hagdan: sa gayong kalungkot na paghihiwalay, mamatay ako, siya’y nalulumbay! nang sa tarangkahan, ako’y makabagtas pasigaw ang sabing, “magbalik ka agad!” ang sagot ko’y “oo, hindi magluluwat!” nakangiti akong luha’y nalaglag… at ako’y umalis, tinunton ang landas, nabiyak ang puso’t naiwan ang kabiyak; lubog na ang araw, kalat na ang dilim, at ang buwan nama’y ibig nang magningning: maka orasyon na noong aking datnin, ang pinagsadya kong malayang lupain: kuwagong nasa kubo’t mga ibong itim, ang nagsisalubong sa aking pagdating. sa pinto ng naro’ong tahana’y kumatok, pinatuloy ako ng magandang loob; kumain ng konti, natulog sa lungkot, ang puso kong tila ayaw nang tumibok; ang kawikaan ko, “pusong naglalagot, mamatay kung ako’y talaga nang kulog!” nang kinabukasang magawak ang dilim, araw’y namimintanang mata’y nagniningning; sinimulan ko na ang dapat kong gawin: ako’y nag-araro, naglinang, nagtanim; nang magdidisyembre, tanim sa kaingin, ay ginapas ko na’t sa irog dadalhin. at ako’y umuwi, taglay ko ang lahat, mga bungang-kahoy, isang sakong bigas; bulaklak na damo sa gilid ng landas, ay pinupol ko na’t panghandog sa liyag; nang ako’y umalis, siya’y umiiyak… o, marahil ngayon, siya’y magagalak! at ako’y lumakad, halos lakad takbo, sa may dakong ami’y meron pang musiko, ang aming tahana’y masayang totoo at nagkakagulo ang maraming tao… “salamat sa diyos!” ang nabigkas ko, “nalalaman nila na darating ako.” at ako’y tumuloy… pinto ng mabuksan, mata’y napapikit sa aking namasdan; apat na kandila ang nangagbabantay; sa paligid-ligid ng irog kong bangkay; mukha nakangiti at nang aking hagkan; para pang sinabi “irog ko, paalam!”
bones pasalaysay