Hai cercato la traduzione di lalo na napalabas ko ang user1 at... da Tagalog a Inglese

ipinapanalangin ko ang kaligtasan ng lahat lalo na ang aking pamilya sa pilipinas
please pray for us

sa apat na taon tiniis ko ang maraming bagay lalo na at may kakayanan ang pamilya ng tatay ko
at the same time studying

ang internet ay important to me lalo na ngaun na may pandemic at ako ay nag aaral nagagamit ko ang internet upang mapatuloy ako aking pag aaral gamit ang internet.
ang internet ay important to me lalo na ngaun na may pandemic at ako ay nag aaral nagagamit ko ang internet upang mapatuloy ako aking pag aaral gamit ang internet.

sasabahin o ipapahayag ko ang aking feeling sa isang tao. lalo na kung diko mapigilan yung feeling na tinatago ko sa isang tao.
i will say or express my feelings to someone. especially if i can't control the feeling i'm hiding from someone.2

what if gagaling ako mag basketball tapos makalaro ako sa malalaking liga at nang mapasaya ko ang aking mga magulang lalo na si papa in english
what if i get better at basketball then i can play in the big leagues and when i make my parents happy especially my dad in english

ang rason kung bakit gusto kong magtrabaho bilang isang kasambahay sa abroad ay para matupad ko ang aking pangarap at maibigay ang pangangailangan ng aking mga anak lalo na sa kanilang pag aaral
english

ang kalakasan ko ang aking sariling kakayahan na hndi kaya nakawin ng ibang tao ang pagiging mahinahon at masipag sa trabaho at handang makinig sa aking pasyente ay isang kakayahan na kailangan ko pang iimprove sa tulong ng aking sarili at lalong lalo na sa panginoon.
my habit my own ability not to be stolen by other people being calm and hard working and willing to listen to my patient is an ability that i need to improve with the help of myself and especially the lord.

gusto ko maging criminology dahil gusto kung maging succesful police woman someday at gusto kung protektahan ,ipaglaban and mga inaabuso sa bawat komunidad ,lalong lalo na sa family ko gusto ko silang tulungan sa kahirapan sa buhay at upang maiangat ko ang estado namin sa buhay . pinili ko ang criminology dahil gusto kung paglingkuran ng may ginagampanan ang kumonidad . at gusto kung alamin kung ano ano ang dapat at hindi dapat gawin bilang isang pulolice habang may isang krimen ,at handa akong
i want to be a criminology because i want to be a succesful police woman someday and i want to protect ,fight and abuse in every community ,especially in my family i want to help them with life's poverty and so i can elevate our state in life . i chose criminology because i want to serve the community. and if you want to find out what you should and shouldn't do as a dullice while there's a crime ,and i'm willing to

nais naming itoy iyong mabago, sapagkat hindi ito ang nakabubuti sayo at sa paligid mo, lalo na sa ating magulang." dagdag pa ni bito ka kay buseit ka. "opo alam kong nagkamali ako, pinairal ko ang galit at pagkainggit at nakalimutan ko rumespeto sa ating magulang. sagot ni buseit ka.
tenge ka immediately agreed with his brother. "you're right there brother, let's act, come on!" look to the right, look to the left, run, they did it over and over again, when they were stranded outside. they saw their brother sad, alone on the side, deep in thought, no doubt they centered it, and made the said plan.

ang hindi ko malilimutan na karanasan sa aking buhay ay noong ako ay pinanganak. bakit? marahil dahil minsan ito sa isang karanasan sa oras ng buhay, dahil hindi na ito muling mangyayari. wala ako ngayon, nagsusulat ng sanaysay na ito, nang wala ang aking mga magulang, lalo na ang aking ina. salamat sa kanila dahil binigyan nila ako ng buhay at ngayon, masaya akong nakatira kasama nila, at ang aking mga kaibigan. kasunod, ay kapag pinasok ko ang aking unang pag-aaral, noong ako ay 4 na taong gulang. ito ang aking unang pagkakataon na makapasok sa paaralan at natatakot ako na iwanan ako ng aking mga magulang magpakailanman i
my memorable experience in my life is when i was born. why? maybe because it is a once in a life time experience, because it will not happened again. i am not here right now, writing this essay, without my parents, especially my mother. thanks t them because they gave me life and right now, i am happily living with them, and my friends. next, is when i enter my first schooling, when i was 4 years old. it is my first time to enter the school and i am afraid that my parents will leave me forever i