Hai cercato la traduzione di lungkot ang naramdaman da Tagalog a Inglese

ang naramdaman ko
what i feel

ano ang naramdaman mo
what made you feel this way

ako ang naramdaman ko ngayon
i feel right now

ano ang naramdaman mo sa kwento
how did the story make i feel

ang naramdaman ko ay maging matatag
naramdaman ko ay maging matatag

ang naramdaman ko ay natakot at magpapanic
ang pamilya ay nag papanic

ano ang naramdaman mo sa mga pagbabagong ito?
how did you feel about these changes?

ang naramdaman ko ay parang tahimik sa lugar
how did you feel

anong klaseng pagmamahal ang naramdaman mo sa kanya
what kind of love did you felt her

kung alam mo lang kung ano ang naramdaman ko ngayon ngayon
if you only knew how happy i am right now

paano ko masasabi ang naramdaman ko kung hindi ako magaling dito
how could i express what i felt if i am not good at this so here it is "yawa"

ano ang naramdaman ni noni tungkol kay nimuk at sa kanyang sarili
how did noni feel about nimuk and himself

2011 nangibang bansa ako pra makipagsapalaran.sa una lungkot ang asking nadama
2011 nangibang nation ako pra makipagsapalaran.sa una lungkot ang asking felt

ano ang naramdaman mo kapag ginawa mo ang malusog na paraan ng panunukso sa iba
what did you feel when you do the healthy ways of tr eating others

bago palang tayo nagkakilala hindi mo pa alam ang naramdaman mo dapat alamin mo muna kong totoo yong naramdaman mo
maaga pa para malaman nation ang acting naramdaman

isa sa mga napabilang sa seven natural wonders of the world atagpuan sa pilipinas.ano ang naramdaman ma rito bilang isang pilipino. bakit
it is one of the seven natural wonders of the world at home in the philippines. why

sir ngayon alam ko na kung ano ang naramdaman ng mga lalaki tinangihan ko noon masakit pala kasi ikaw ginawa mo rin sa akin ninakaw mo ang saya sa puso at ngiti sa mga labi ko kasi bago ako matulog tinitingnan ko muna ang cellphone ko binabasa ko ang mga conversation natin pero ng sinabi mo sa akin na huwag na ako mag text sa iyo binura ko na ang lahat ng text conversation natin ang totoo ayoko ng mag text sa iyo kahit tungkol sa trabaho pero hindi naman puwede sana pagbigyan mo na lang ang kahibangan ko sa iyo kasi masaya ako pag kausap kita alam ko naman ang limitasyon ko dati akala ko humahanga lang ako sa iyo kasi mabait ka sa akin pero hindi ko sinasadya may naramdaman ako sa iyo bilang isa babae at nangarap ako na sana dumating ang oras at panahon na maramdaman mo rin ang naramdaman ko para sa iyo minahal kita ng hindi ko sinasadya at hindi kana mawawala sa puso ko kahit kelan kasi ikaw ang pangalawa lalaki minahal ko lihim nga lang at mananatili lihim at alam mo ba na ikaw ang dahilan kung bakit ako nagpapaganda pag meron nagsasabi sa akin na gumaganda ako masaya ako kasi totoo pala na ikaw ang dahilan kung bakit ako gumaganda kaya kahit hangang sa sulat lang gusto ko sabihin sa iyo rolando reyes cruz pasensiya kana minahal kasi kita
query length limit excedeed. max allowed query : 500 chars

ang pagbabalik babahagya ko nang sa noo’y nahagkan, sa mata ko’y luha ang nangag-unahan; isang panyong puti ang ikinakaway, nang siya’y iwan ko sa tabi ng hagdan: sa gayong kalungkot na paghihiwalay, mamatay ako, siya’y nalulumbay! nang sa tarangkahan, ako’y makabagtas pasigaw ang sabing, “magbalik ka agad!” ang sagot ko’y “oo, hindi magluluwat!” nakangiti akong luha’y nalaglag… at ako’y umalis, tinunton ang landas, nabiyak ang puso’t naiwan ang kabiyak; lubog na ang araw, kalat na ang dilim, at ang buwan nama’y ibig nang magningning: maka orasyon na noong aking datnin, ang pinagsadya kong malayang lupain: kuwagong nasa kubo’t mga ibong itim, ang nagsisalubong sa aking pagdating. sa pinto ng naro’ong tahana’y kumatok, pinatuloy ako ng magandang loob; kumain ng konti, natulog sa lungkot, ang puso kong tila ayaw nang tumibok; ang kawikaan ko, “pusong naglalagot, mamatay kung ako’y talaga nang kulog!” nang kinabukasang magawak ang dilim, araw’y namimintanang mata’y nagniningning; sinimulan ko na ang dapat kong gawin: ako’y nag-araro, naglinang, nagtanim; nang magdidisyembre, tanim sa kaingin, ay ginapas ko na’t sa irog dadalhin. at ako’y umuwi, taglay ko ang lahat, mga bungang-kahoy, isang sakong bigas; bulaklak na damo sa gilid ng landas, ay pinupol ko na’t panghandog sa liyag; nang ako’y umalis, siya’y umiiyak… o, marahil ngayon, siya’y magagalak! at ako’y lumakad, halos lakad takbo, sa may dakong ami’y meron pang musiko, ang aming tahana’y masayang totoo at nagkakagulo ang maraming tao… “salamat sa diyos!” ang nabigkas ko, “nalalaman nila na darating ako.” at ako’y tumuloy… pinto ng mabuksan, mata’y napapikit sa aking namasdan; apat na kandila ang nangagbabantay; sa paligid-ligid ng irog kong bangkay; mukha nakangiti at nang aking hagkan; para pang sinabi “irog ko, paalam!”
bones pasalaysay