Hai cercato la traduzione di sinobukan namin sa bahay pero hin... da Tagalog a Inglese

ginamit namin sa bahay
we use for the house

malayo sa bahay pero okay lang
far from home

ako ya pasaway na bata sa bahay pero isa din ako sa ma tulugin na bata
ako ya pasaway na bata sa bahay pero isa din ako sa ma tululog na bata

sumakay ako ng jeep patungo sa bahay pero naka lampas ang jeep sa bahay namin
i rode a jeep towards

naalala ko pa nung may malaki kaming problema sa bahay pero hindi kami nagpadaig bagkus yun pa yung nagpalakas sa amin kaya na ayos namin yung problema at ang aral na natutunan ko ay basta kasama mo yung pamilya mo ay walang problemang hindi maayos
i still remember when we had a big problem at home but we did not overcome but that still strengthened us so we fixed the problem and the lesson i learned is that as long as you are with your family there is no problem that is not good

nararanasan ko ngayon pero handa akong i sakripisyo ang mga gamit sa bahay na meron ako dahil para sa pamily ko mas malaking yamn parin ang pamilya ko kaysa sa mga bagay na ipinundar ko pero hindi nman dito nagtatapos ang lahat alam kong may magandang plano si lord kung bakit nangyayari sa akin ito yun ay mas lalo pang lumakas ang pananampalataya ko sa kanya.
correct graito is what i'm experiencing now but i'm ready to sacrifice the household items i have because for my family my family is still bigger than the things i built but it doesn't end here i know i have a good plan lord why is this happening to me that makes my faith in him even stronger.

ang aking karasan bilang buhay ay pumasa kami ng aking mga kaibiga sa urilyana at ang aking kaibiga sinong niya ang itsodante sa loob ng paaralan at umiyak ang mag-aaral at sa labas kami ng paaralan hinabol kami ng bantay tumakbo kami at pag dating namin sa highway nahuli kami dinala kami sa barangay holl at paguwi ko sa bahay
ang aking karasan as buhay ay pumuta kami ng aking mga kaibiga sa urilyana at ang aking kaibiga sinong niya ang itsodante sa loob ng paaralan at umiyak ang student at pag labas namin sa paaralan hinabol kami ng guard tumakbo kami at pag dating namin sa highway nahuli kami dinala kami sa barangay holl at pag huwi ko sa bahay

ako ay gumising ng umaga para magluto ng pambaon namin para sa kakainin namin sa tanghalin sa school at pagkatapos ko kumain na umagahan ay naligo kami ng aking kapatid at pag tapos ko maligo ay hinanda ni mama ang aking gamit para sa school at pagkatapos namin gumayak para pumasok sa school ay hinatid na kami ng aking step father at pagdating naman namin sa hapon sa bahay ay tulung tulong kami mag linis ng bahay at pag tapos namin mag linis ng bahay ay tulong tulong din kami mag luto para sa k
i woke up in the morning to cook our dinner for us to eat at school lunch and after i ate early my brother and i took a shower and when i finished bathing mom prepared my things for school and after we dressed to go to school my step father brought us and when we arrived in the afternoon at home we had help clean the house and when we finished cleaning the house we also had help cook for k

hindi ko na po matandaan ang araw na iyon, pero ako po ay nasa elementarya na. papunta po kami sa antipolo sa bahay ng aking tita, at sa panahong po na iyon umuulan at sobrang dulas ng daan hindi ko po inaasahan ang pangyayari kami ay naaksidente hindi man kami sobrang nasugatan pero hindi ko po makakalimutan ang dulot noon sa aking sarili dahil sa tuwing ako ay sumasakay sa motor ng aking papa, hindi ko maiwasang isipin na baka mangyari ulit ang aksidente na iyon.
sentence with correct grammar

para sa akin at sa karanasan ko subrang laki ng pagkaiba ng panahon ngayon dulot ng covid19 na ating dinaranas ngayon sa buong mundo dahil hindi mo halos magawa ang dating nakaugalian mong gawin tulad ngayon lamang sa pag-aaral na pinangalanan ang mga estudyante na dati sa loob namin ng paaralan ngayon dito lang kami sa bahay at pag-aaral ng leksyon namin sa pamamagitan ng modyul na kong minsan nahihirapan pa kami dahil hindi namin nakakaalam ang mga tanong nito.hindi kagay nong nasa paaralan pa kami at
para sa akin at sa na experience ko subrang laki ng pagkaibahan ng panahon ngayon dulot ng covid19 na ating dinaranas ngayon sa buong mundo dahil hindi mo na halos magawa ang dating nakaugalian mong gawin tulad nalang ngayon sa pag aaral naming mga estudyante kong dati sa loob kami ng paaralan ngayon dito lang kami sa bahay at aaral ng lesson namin sa pamamagitan ng module na kong minsan nahihirapan pa kami dahil hindi namin maunawaan ang mga tanong nito.hindi kagay nong nasa paaralan pa kami at

hanggang sa napilitan kaming iuwi nalang si mama sa bahay dahil wala na kaming perang pampaospital. napilitan akong magtrabaho habang nagaaral para matustusan ang pagaaral ko at pangangailangan namin sa araw araw. hanggang sa dumating ang araw dec. 11 2017 , namatay ang nanay ko , parang gumuho ang mundo ko dahil siya lang ang lakas at inspirasyon ko. hanggang sa nag asawa ako siya ang nagbibigay ng mga pangangailangan ko sa pagkain at sa pag aaral. siguro para sa akin kung hindi siya dumating s
until we were forced to just bring mama home because we no longer had hospital money. i was forced to work while studying to provide for my education and our daily needs. until the day comes dec. 11 2017, my mother died, my world seemed to collapse because she was my only strength and inspiration. until i got married he provided for my food and education needs. maybe for me if he did not come s

nahilo at natumba ako hindi alam kung ano na nangyare sa akin nabagsakan ko pala yung small fan namin sa sala hindi ako agad nakatayo kasi hilong hilo ako malabo paningin ko after ilang minutes dumirecho na ako sa cr kasi kumukulo ung tyan ko at masakit na talaga yung tyan ko pero hindi ko narin alam kung ano na nangyare sa akin sa cr basta paggising ko nasa floor na ako at dahan dahan akong tumayo at nagpoop na pero pinilit ko lang talaga kasi masakit na tiyan ko nakasubsob ako sa sink pra hindi ako maout of balance kasi naghihina talaga ako naiiyak sa mga nangyayare na sa akin at natatakot na bakit kakaiba na yung mga nararamdaman ko after ko magcr pumunta na ako sa room dahan dahan hindi ako agad nahiga naupo muna ako at nagrelax hanggang sa naiyak na naman ako keep on asking him in my mind paano at bakit nta ito nakokonsensya na magpasa hanggang ngayon ay patuloy nya parin kaming natitiis at pinamamalasaan ng kasamaan takang taka ako ano na ang nangyare baket napakasama nya at ng kabit nyang kinakasama kasabwat ang kanyang mga magulang wala silang mga puso at kaluluwa higit sa lahat wala silang takot sa diyos napakasakit ng aking nararamdaman araw araw parang wala ng katapusan hirap na hirap na ako kasi kahit ayoko syang isipin naiisip at naiisip ko parin at magdadasal akko na sana huwag ko na syang maisip kailangan kong maging matapang para sa anak ko para makapagsimula na kaming dalawa sa buhay ng mabuti mahirap hindi ko alam kung paano kailan at kung ano rin ang kalalabasan ng kami na lang dalawa sa buhay kasi biglang bitaw sa aming mag-ina na nagdulot sa amin ng aking anak na lalaki ng pagtataka sa lahat ng mga ginagawa nya aming dalawa sadyang napakasakit napakasaklap napakahirap tanggapin na nagawa nya iyon sa aming mag-ina kasi simulat sapul umikot ang buong buhay namin ng anak ko sa kanya araw araw minuminuto oras oras pagkagising bago magsleep kinabukasan pagkagising ulet at araw araw na laging chat usap video call email sms txt lahat ng apps inaayos nya para walang paltos ang mga communicatiopns naming maganak kahit tae nya alam naming mag-ina naming tatlo actually kasi wala kaming lihiman bawal maghide at hindi nman kami talaga sanay maghide ng anak ko sa kanya ayaw nya rin din talaga ng nagllilihim malaki man o maliit kaya itong ginagawa nya sa aming mag-ina para sa amin hindi na sya yung taoong nakilala namin na nangakong hinding hindi kami iiwan hinding hindi kami pababayaan at habang buhay kaming tatlo kaming mag-anak magsasama sama sa hirap man o sa ginhawa habang buhay for eternity swear to god. sakit sobra please help us lord god amen.
mba ako hindi alam kung ano na nangyare sa akin nabagsakan ko pala yung small fan namin sa sala hindi ako agad nakatayo kasi hilong hilo ako malabo paningin ko after ilang minutes dumirecho na ako sa cr kasi kumukulo ung tyan ko at masakit na talaga yung tyan ko pero hindi ko narin alam kung ano na nangyare sa akin sa cr basta paggising ko nasa floor na ako at dahan dahan akong tumayo at nagpoop na pero pinilit ko lang talaga kasi masakit na tiyan ko nakasubsob ako sa sink pra hindi ako maout of balance kasi naghihina talaga ako naiiyak sa mga nangyayare na sa akin at natatakot na bakit kakaiba na yung mga nararamdaman ko after ko magcr pumunta na ako sa room dahan dahan hindi ako agad nahiga naupo muna ako at nagrelax hanggang sa naiyak na naman ako keep on asking him in my mind paano at bakit nta ito nakokonsensya na magpasa hanggang ngayon ay patuloy nya parin kaming natitiis at pinamamalasaan ng kasamaan takang taka ako ano na ang nangyare baket napakasama nya at ng kabit nyang kinakasama kasabwat ang kanyang mga magulang wala silang mga puso at kaluluwa higit sa lahat wala silang takot sa diyos napakasakit ng aking nararamdaman araw araw parang wala ng katapusan hirap na hirap na ako kasi kahit ayoko syang isipin naiisip at naiisip ko parin at magdadasal akko na sana huwag ko na syang maisip kailangan kong maging matapang para sa anak ko para makapagsimula na kaming dalawa sa buhay ng mabuti mahirap hindi ko alam kung paano kailan at kung ano rin ang kalalabasan ng kami na lang dalawa sa buhay kasi biglang bitaw sa aming mag-ina na nagdulot sa amin ng aking anak na lalaki ng pagtataka sa lahat ng mga ginagawa nya aming dalawa sadyang napakasakit napakasaklap napakahirap tanggapin na nagawa nya iyon sa aming mag-ina kasi simulat sapul umikot ang buong buhay namin ng anak ko sa kanya araw araw minuminuto oras oras pagkagising bago magsleep kinabukasan pagkagising ulet at araw araw na laging chat usap video call email sms txt lahat ng apps inaayos nya para walang paltos ang mga communicatiopns naming maganak kahit tae nya alam naming mag-ina naming tatlo actually kasi wala kaming lihiman bawal maghide at hindi nman kami talaga sanay maghide ng anak ko sa kanya ayaw nya rin din talaga ng nagllilihim malaki man o maliit kaya itong ginagawa nya sa aming mag-ina para sa amin hindi na sya yung taoong nakilala namin na nangakong hinding hindi kami iiwan hinding hindi kami pababayaan at habang buhay kaming tatlo kaming mag-anak magsasama sama sa hirap man o sa ginhawa habang buhay for eternity swear to god. sakit sobra please help us lord god amen.i fainted and fell