検索ワード: pagliko sa pinto (タガログ語 - 英語)

bumoo sa pinto
making the door

may kumakatok sa pinto
kapag may kumatog sa bahay ko

ihahatid kita sa pinto.
let me show you to the door.

napauntog ang ulo sa pinto
english

aksidenteng nasagi sa pinto
accidentally passed through the corner of the door

bakbak na pintura sa pinto
decorative paint on the door

ako na ang sasagot sa pinto.
i'll get it.

hihintayin ko kayo sa pinto ng mall?
hehen tayin kopokayo

hindi kasya yong gamit sa pinto
no longer fits your home

naipit na daliri sa pinto past tense
the finger got pinched by the door?

bumangga sa pinto ang motor kaya na basag
bumangga sa pinto ang bata

nagmamadali pumasok sa pinto kaya naipit ang kamay
he rush to go to the room that's why his finger pinched in the door

kumatok muna sa pinto wag subukan itulak ang pintuan
knock on the door first do not try this di

kapag nahuhuli sa klase kinakailangang kumatok sa pinto bago pumasok.
kimpoy's cousin has a new job.

may tagas ang tubo ng sprinkler pipe na pinag kakabitan ng flow switch na malapit sa pinto ng stp room
there is a leak in the sprinkler pipe fitted with a flow switch

tatalikod na sana ako sa ibang direksiyon nang makita ko si nick na nakatayo sa pinto ng simbahan at masama ang tingin niya sa akin.
i was about to turn away when i saw nick standing at the church door and stared at me.

nag jeep ako dalawa kame sa harapan sa tabi ng driver sinandal ko ulo ko sa pinto ng jeep nakaidlip ako siguro nag slide ulo ko tapos bumagsak na ako na una muka ko
i rode my jeep two days in front of the driver's side i leaned my head against the door of the jeep i must have slipped my head then i collapsed my face first

ang pagbabalik babahagya ko nang sa noo’y nahagkan, sa mata ko’y luha ang nangag-unahan; isang panyong puti ang ikinakaway, nang siya’y iwan ko sa tabi ng hagdan: sa gayong kalungkot na paghihiwalay, mamatay ako, siya’y nalulumbay! nang sa tarangkahan, ako’y makabagtas pasigaw ang sabing, “magbalik ka agad!” ang sagot ko’y “oo, hindi magluluwat!” nakangiti akong luha’y nalaglag… at ako’y umalis, tinunton ang landas, nabiyak ang puso’t naiwan ang kabiyak; lubog na ang araw, kalat na ang dilim, at ang buwan nama’y ibig nang magningning: maka orasyon na noong aking datnin, ang pinagsadya kong malayang lupain: kuwagong nasa kubo’t mga ibong itim, ang nagsisalubong sa aking pagdating. sa pinto ng naro’ong tahana’y kumatok, pinatuloy ako ng magandang loob; kumain ng konti, natulog sa lungkot, ang puso kong tila ayaw nang tumibok; ang kawikaan ko, “pusong naglalagot, mamatay kung ako’y talaga nang kulog!” nang kinabukasang magawak ang dilim, araw’y namimintanang mata’y nagniningning; sinimulan ko na ang dapat kong gawin: ako’y nag-araro, naglinang, nagtanim; nang magdidisyembre, tanim sa kaingin, ay ginapas ko na’t sa irog dadalhin. at ako’y umuwi, taglay ko ang lahat, mga bungang-kahoy, isang sakong bigas; bulaklak na damo sa gilid ng landas, ay pinupol ko na’t panghandog sa liyag; nang ako’y umalis, siya’y umiiyak… o, marahil ngayon, siya’y magagalak! at ako’y lumakad, halos lakad takbo, sa may dakong ami’y meron pang musiko, ang aming tahana’y masayang totoo at nagkakagulo ang maraming tao… “salamat sa diyos!” ang nabigkas ko, “nalalaman nila na darating ako.” at ako’y tumuloy… pinto ng mabuksan, mata’y napapikit sa aking namasdan; apat na kandila ang nangagbabantay; sa paligid-ligid ng irog kong bangkay; mukha nakangiti at nang aking hagkan; para pang sinabi “irog ko, paalam!”
bones pasalaysay