検索ワード: jy gooi my weg (アフリカーンス語 - 英語)

gooi my raak
throw me

los my, weg voor my!
leave me, i say. out of my sight

hou my weg van die strate
keeps me away from the streets

jy gooi warm water in 'n koppie
you pour hot water in a cup

nee, ek weet my weg op 'n platform.
nah, i just know my way around a rig.

hy doen ma 'n guns, nie vir my. jy gooi jou toekoms weg uit domheid.
i'd be off work in summer and we'd go out dancing.

god is dit wat my met krag omgord en my weg volkome maak.
he maketh my feet like hinds' feet, and setteth me upon my high places.

verwerp my nie van u aangesig nie en neem u heilige gees nie van my weg nie.
then will i teach transgressors thy ways; and sinners shall be converted unto thee.

sy: hoe hy pleitend op my fokus hy: retireer sy van my weg sy:
etiquette bids you show respect for a masked incognito!

steek my weg vir die raad van die kwaaddoeners, vir die gewoel van die werkers van ongeregtigheid;
who whet their tongue like a sword, and bend their bows to shoot their arrows, even bitter words:

hy het my weg toegemuur, sodat ek nie verby kan nie; en oor my paaie het hy duisternis gesprei.
he hath fenced up my way that i cannot pass, and he hath set darkness in my paths.

waarom sê jy dan, o jakob, en spreek jy, o israel: my weg is vir die here verborge, en my reg gaan by my god verby?
why sayest thou, o jacob, and speakest, o israel, my way is hid from the lord, and my judgment is passed over from my god?

maar hy antwoord hulle: moet my nie ophou nie aangesien die here my weg voorspoedig gemaak het; laat my trek, dat ek na my heer kan gaan.
and he said unto them, hinder me not, seeing the lord hath prospered my way; send me away that i may go to my master.

maar sy sê vir hom: aangaande die kwaad om my weg te stuur, dit is groter as die ander wat jy my aangedoen het. maar hy wou nie na haar luister nie.
and she said unto him, there is no cause: this evil in sending me away is greater than the other that thou didst unto me. but he would not hearken unto her.

ek het toe vandag by die fontein gekom en gesê: here, god van abraham, my heer, as u dan my weg waar ek op gaan, voorspoedig wil maak--
and i came this day unto the well, and said, o lord god of my master abraham, if now thou do prosper my way which i go;

toe sê die bestuurder by homself: wat sal ek doen? want my heer neem die bestuurderskap van my weg. spit kan ek nie; om te bedel, skaam ek my.
then the steward said within himself, what shall i do? for my lord taketh away from me the stewardship: i cannot dig; to beg i am ashamed.

en hy antwoord hulle: neem my en gooi my in die see; dan sal die see om julle heen bedaar; want ek weet dat om my ontwil hierdie groot storm oor julle gekom het.
and he said unto them, take me up, and cast me forth into the sea; so shall the sea be calm unto you: for i know that for my sake this great tempest is upon you.

lila is groen. só omgewingsvriendelik dat sy miere met tabakstof verjaag en plantluise – suksesvol – met knoffel vermoor. in haar huis is daar ook geen spuitkannetjies nie, veral nie dié met gif vir vlieë of kakkerlakke nie. niks word ooit vergiftig nie – behalwe moontlik die kleremotte in haar rooi kombersie. dié kombers word gebêre, nege-en-twintig jaar lank al, in ‘n sak van ongebleikte linne wat haar ma spesiaal hiervoor gemaak het. elke keer as sy die kombers uit die sak skud, kan sy die begeerte om ‘n tydjie by die rooi pels van haar bokhaar te talm nie weerstaan nie. as ek ‘n kat was, het sy meermale gedink, sou ek die kombers knie, en kwyl soos ek knie. maar sy werk nie haar naels in die hare in nie. sy streel net ‘n stukkie van die rooi, besadig rooi soos die binnekant van ‘n ryp tamatie, teen haar wang. sy verbind die reuk van naftaleen met hierdie sagte, rooi vertroosting en weet: die reuk kan haar aan die slaap sus. dis 'n enkelbedkombers. warm, maar bykans gewigloos. winters haal sy dit uit, met 'n lekkerte en 'n gevoel van verwagting. dan gooi sy dit oor haar kant van haar man, daniel, se dubbelbed. sy deel haar liggaam en byna al haar geheime al meer as twee dekades lank met hom, maar nie haar rooi bokhaarkombersie nie. lila se ma het die kombers destyds vir haar in port elizabeth gekoop, die vakansie voor sy universiteit toe is in die boland. hulle het gewoon op 'n dorp in die groot-karoo waar haar stiefpa, oom kakie, 'n klerewinkel gehad het. hul huis was vas aan die winkel. daardie vakansie in port elizabeth het hulle nóg universiteitsgoed gekoop, maar dis net die kombers wat sy onthou. aan die einde van lila se eerste jaar op universiteit is sy vir die somervakansie huis toe. sy moes haar deel van die dubbelkoshuiskamer, waar die kombers heeljaar op haar bed gelê het, ontruim. alles is in die bagasiebak van die rambler rogue (wat oom kakie net 'n maand tevore op springfontein in die vrystaat gaan koop het) saam terug karoo toe. die kombers het langs haar op die agtersitplek gelê. in sy voue, versteek vir haar ma en oom kakie, was die jaar se ver¬rassings, die skrik, die nuwe, vreemde drome. sy sou nog besluit wat sy met hulle sou deel. een aand sit sy, haar ma en oom kakie oudergewoonte om die kombuistafel en luister radio¬nuus terwyl hulle vir die kos in die oond wag. oom kakie het vir elkeen 'n whisky gegooi; vir hulle 'n dubbel, vir haar 'n enkel. buite is die aarde steeds dor en hittig, al het die son al amper onder die spinnerakskaduweetjies van die sewejaarsoutbosse en die kankerbossies ingeglip. die geroesemoes buite en die dringende klop aan die agterdeur kom tegelyk. as iemand só hamer, is dit tyding. lila se ma het pas die boontjiestoof met aartappels en rys en tamatie¬en-uieslaai met asyn opgeskep. sy's nog maar halfpad deur toe, hande aan die voorskoot aan't afvee, toe dit van buite oopgegooi word. die vrou by die deur se oë, het lila terug op univer¬siteit vertel, is so groot soos sopkomme. agter haar gons 'n groeiende plaat mense, byna die hele dorp. dis 'n kabaal, uitroepe, mense wat verskrik rondhol. “die winkel brand, kakie, ruik julie mense dit nie?" die ou gebou, die solder, die trap, die breëplankvloere en kosyne vat die vlamme vinnig aan. so goed jy gooi 'n vrietjie13 in 'n kafhok, sou oom kakie later sê. die dorpen
lilac is green. so environmentally friendly that she repels ants with tobacco dust and kills aphids - successfully - with garlic. there are also no spray cans in her house, especially not those with poison for flies or cockroaches. nothing is ever poisoned - except possibly the clothes moths in her red blanket. this blanket has been stored, for twenty-nine years, in a bag of unbleached linen that her mother made especially for this. every time she shakes the blanket out of the bag,