검색어: zaakwaarneming (네덜란드어 - 영어)

zaakwaarneming
negotiorum gestio

artikel 11 – zaakwaarneming
article 11– negotiorum gestio

de plichten inzake zaakwaarneming;
fiduciary duties;

gebrek aan transparantie over zaakwaarneming
lack of transparency about the performance of fiduciary duties

ongerechtvaardigde verrijking, zaakwaarneming en precontractuele aansprakelijkheid
unjust enrichment, negotiorum gestio and culpa in contrahendo

bijzondere regels voor niet-contractuele verbintenissen die voortvloeien uit ongegronde verrijking of zaakwaarneming
special rules applicable to non‑contractual obligations arising out of unjust enrichment and negotiorum gestio

in deze verordening wordt onder schade verstaan ieder gevolg dat voortvloeit uit onrechtmatige daad, ongerechtvaardigde verrijking, zaakwaarneming of precontractuele aansprakelijkheid.
for the purposes of this regulation, damage shall cover any consequence arising out of tort/delict, unjust enrichment, negotiorum gestio or culpa in contrahendo.

de meeste lidstaten kennen verder de subcategorieën terugvordering wegens onverschuldigde betaling of ongegronde verrijking en zaakwaarneming (negotiorum gestio).
in most member states there are sub-categories for repayment of amounts wrongly received or unjust enrichment on the one hand and agency without authority (negotiorum gestion) on the other.

er dient te worden voorzien in regels voor gevallen waarin schade wordt veroorzaakt door een feit dat geen onrechtmatige daad is, zoals ongerechtvaardigde verrijking, zaakwaarneming of precontractuele aansprakelijkheid.
provision should be made for special rules where damage is caused by an act other than a tort/delict, such as unjust enrichment, negotiorum gestio and culpa in contrahendo.

amendement 18 heeft als doel te preciseren dat ongegronde verrijking en zaakwaarneming als niet-contractuele verbintenissen in de zin van de verordening worden aangemerkt.
amendment 18 specifies that unjust enrichment and administration of others' affairs without a mandate are to be considered as breaches of non‑contractual obligations for the purposes of the regulation.

een europees burgerlijk wetboek zou niet alleen het contractenrecht moeten bestrijken, met inbegrip van specifieke type-contracten, maar ook het recht inzake onrechtmatige daad, ongerechtvaardigde verrijking en zaakwaarneming.
a european civil code would need to cover not only contract law, including specific types of contracts, but also tort law, unjustified enrichment and the benevolent intervention in another's affairs.

voor zaakwaarneming wordt voorgesteld dat het recht van het land waar belanghebbende zijn gewone verblijfplaats heeft van toepassing is (met uitzondering van het specifieke geval van artikel 9, lid 4, 2e zin).
with regard to actions performed without due authority, the regulation applies the law of the country in which the beneficiary has his habitual residence (with the exception of the special cases referred to in the second sentence of article 9(4)).

de voorschriften betreffende onrechtmatige daad (hoofdstuk ii, afdeling 1 van het voorstel) vormen het zwaartepunt van de bepalingen betreffende buitencontractuele verbintenissen, maar met name voor ongerechtvaardigde verrijking en zaakwaarneming is ook een regeling nodig.
although the law on torts and delicts, dealt with in chapter ii, section 1 of the regulation, forms the core of non-contractual obligations, rules dealing with unjust enrichment and actions performed without due authority are nonetheless also needed.

wat betreft de hypothese van de zaakwaarneming, dit concept is in deze zaak totaal onwerkzaam: „wat artikel l.465-1 van de code monétaire et financier betreft,” hebben de franse autoriteiten benadrukt dat „de aanname dat dit concept op de staat kan worden overgedragen, niet het enkele feit dekt dat de staat zijn voornemens kan bijstellen, doch alleen het feit dat verklaringen worden afgelegd over een van bij het begin onjuist of misleidend voornemen, hetgeen in deze zaak duidelijk niet het geval was, aangezien uit de verklaringen alleen bleek dat nog geen enkel besluit was genomen, gezien de toestand van de informatie waarover de aandeelhouder toen beschikte.”
‘regarding article l.465-1 of the monetary and financial code, the french authorities have stressed that supposing it to be transposable to the state, it would condemn, not the mere changing by the state of its intentions, but only the declaring of an intention that was false or misleading from the outset, which was manifestly not the case here inasmuch as the remarks only reflected the lack of any decision whatsoever in the then state of the shareholder's knowledge’.